صفحه نخست » نام برای حیوانات شما » صدها نام زیبا برای حیوانات » جذاب

یکی از بزرگترین مشکلات نظریه ماچمن این بود که هیچ کس ندیده بود که کلاغی به وزغ ها حمله کند. ولی خب توضیح بهتری برای ترکیدن وزغ ها وجود نداشت...

در ماه آوریل سال 2005، وزغ های یکی از برکه های هامبورگِ آلمان، به طور ناگهانی شروع به منفجر شدن کردند! جسد بیش از هزار وزغ در اطراف دریاچه پراکنده شده بودند. به گفته ی شاهدان عینی وزغ ها خود را تا دو یا سه برابر اندازه ی طبیعیشان باد می کردند و بعد می ترکیدند. وزغ ها آنن بعد از منفجر شدن نمی مردند. آن ها چند دقیقه بعد از بیرون ریخته شدن اعضای بدنشان جانشان را از دست می دادند. اعضای بدن بعضی از وزغ ها به اندازه ی یک متر  مربع به اطراف پخش شده بود. به خاطر همین صحنه ی های دلخراش، برکه به برکه ی مرگ معروف شد.
به خاطر این که ممکن بود عامل مرگ وزغ ها نوعی بیماری تازه باشد، برکه به روی عموم مردم بسته شد و به جز دانشمندان و محققان کسی اجازه ی ورود به منطقه را نداشت. دانشمندان حدس می زدند که عامل انفجار ناگهانی وزغ های نوعی ویروس یا قارچ ناشناخته باشد ولی در آزمایش های اولیه هیچ نشانی از ویروس یا قارچ نبود.

وقتی ترکیدن وزغ ها به یکی از دریاچه های دانمارک کشیده شد، معلوم شد که اوضاع جدی است. بین ساعت 2 تا 3 شب، میزان مرگ وزغ ها به اوج خود می رسید. انفجار وزغ ها با جفت گیری فصلی آن ها همزمان شده بود و همین مسئولان حفاظت محیط زیست را نگران کرده بود که اگر مرگ وزغ ها به همین منوال ادامه پیدا کند، دیگر وزغی در منطقه باقی نخواهد ماند.
دانشمندان آب برکه را آزمایش کردند ولی معلوم شد که آب این برکه با آب برکه های دیگر آلمان تفاوتی ندارد. بعد از گذشت چند هفته هنوز دلیل انفجار وزغ ها معلوم نشده بودند. ماموران می گفتند که محیط برکه شبیه داستان های علمی-تخیلی شده است!
بعد از چند هفته، دامپزشکی به نام فرانک ماچمن نظریه ی عحیبی درباره ی دلیل مرگ وزغ ها ارائه داد. ماچمن کلاغ ها را قاتل وزغ های هامبورگ معرفی کرد. وقتی که ماچمن جسد وزغ ها  را بررسی می کرد متوجه زخم کوچکی در پشت آن ها شد و بعد از بررسی متوجه شد که کبد همه ی وزغ ها از جایش کنده شده است. ماچمن به این نتیجه رسید که به طریقی کلاغ ها یاد گرفته اند که چگونه کبد وزغ را به سرعت از بدن آن بیرون بکشند و از پوست سمی وزغ دوری کنند. ماچمن می گفت وزغ ها تنها بعد از خارج شدن کبد از بدنشان متوجه می شوند که مورد حمله قرار گرفته اند. آن ها به عنوان عکس العمل دفاعی خودشان را باد می کنند ولی چون کبد ندارند و بدنشان سوراخ است، می ترکند.

یکی از بزرگترین مشکلات نظریه ماچمن این بود که هیچ کس ندیده بود که کلاغی به وزغ ها حمله کند. ولی خب توضیح بهتری برای ترکیدن وزغ ها وجود نداشت. بالاخره بعد از تمام شدن زمان جفت گیری وزغ ها، ترکیدن آن ها به پایان رسید. در سال های بعد هم هیچ وزغی منفجر نشد. هنوز هم که هنوز است، نظریه ی ماچمن بهترین توضیح برای وزغ های منفجره ی هامبورگ است.