تقریباً تمام انواع
ماهی های آکواریم میتوانند به این
بیماری مبتلا شوند. ابتلای یکی از ماهیان کافیست تا تمام
ماهی های دیگر هم در مدت بسیار اندکی به آن مبتلا گردند. اگر ماهیها سالم و قوی و شرایط بهداشتی در محیط رعایت شود، این باکتری نمی تواند برای ماهیان خطری جدی محسوب گردد.
در این بیماری، مقدار زیادی آب در حفره شکمی
ماهی جمع شده و
شکم ماهی باد می کند. در مراحل پیشرفته بیماری، حتی چشمها نیز آب آورده و از حدقه بیرون می زنند و همینطور مقعد شدیداً عفونی شده و قرمز می گردد.
مداوا در مراحل ابتدایی امکان پذیراست.
برای پیشگیری از سرایت این
بیماری به ماهیها سالمی که مدتها با ماهیها بیمار در یک مخزن بوده اند می توان از نیتروفورانش و روش معالجه ای که ذکر شد استفاده کرد. جهت معالجه می توان از کلرامفنیکل، محلول تتراسیکلین هیدروکلراید، اکسی تتراسیکلین، فورازولیدون و یا سولفانامیدهایی مانند سولفادیازول سود جست.
متداولترین روش درمان، استفاده از اکسی تتراسیکلین است که از لحاظ قیمت نیز از سایر داروها ارزانتر است، مضاف بر آنکه براحتی در داروخانه ها یافت می شود.
- درمان توسط : اکسی تتراسیکلین
- کاربرد: معالجه ابتلا به آب
آوردگی شکم
- شیوه درمان : در ظرفی جداگانه به ازای هر 20 لیتر آب، محتوای یک کپسول 250 میلی گرمی را حل کرده و
ماهی را 3-2 روز در آن حمام کنید.
The underlying connection was closed: Could not establish trust relationship for the SSL/TLS secure channel.