ین محقق از سال 1990 میلادی ، با استفاده از دوربین های با سرعت بالا و همچنین ، تردمیل به بررسی لنگشهای اسبها پرداخته است . اگرچه ، اسبها بر دستگاههای چون تردمیل به صورت طبیعی حرکت نمیکنند ، اما توسعه روش فوق سبب شد تا امروزه ، تشخیص لنگش در این حیوانات از حالت حدس و گمان نظری خارج گردد .
Keegan معتقد است که چشم غیر مسلح توانایی ارزیابی بسیاری از فرکانسهای تصاویر را ندارد و این موضوع ، اصلی ترین نقطه قوت استفاده از دستگاه فوق در برابر ارزیابی عادی است . او در پایان ، اصلی ترین چالش پیش روی خود را آموزش دامپزشکان به منظور استفاده بهینه از این روش دانسته است .
دکتر Kevin Keegan از متخصصین جراحی اسب در این دانشگاه سالیان متمادی بر روی حرکات مختلف اسبها در هنگام لنگش ، مطالعه نموده است . وی معتقد است که لنگش های بسیار جزئی و کوچک ، در دراز مدت سبب بروز ضایعات حرکتی اساسی میشود . ضایعاتی که با تشخیص زودهنگام توسط دامپزشک و یا صاحب اسب ، میتوان از آن جلوگیری نمود .
به گفته وی ، مشکل اصلی این دسته از ضایعات آن است که هنوز هم از مشاهدات ساده بصری به منظور تشخیص اولیه لنگش ها استفاده میشود .
شقایق نصرتی
وت نیوز