صفحه نخست » رفتارشناسی سگ » سلامت

حدوداً، 10% از افراد از محیط های آبی می‌ترسند. چند راه حل به شما می‌دهیم که به کمک آنها  بر این ترس ها غلبه کنید و لذت از آب را بازیابید.

یک پنجم فرانسوی ها از آب می‌ترسند
شما ترجیح می‌دهید که یک مارمولک روی حوله تان باشد تا اینکه در یک محیط وسیع و آبی، آب تنی کنید؟ از آب نمی‌ترسید؟ یک پنجم فرانسوی ها این مشکل را دارند. این ترس ها درجات متفاوتی دارند، از یک ترس ساده از آب گرفته تا آب هراسی.

برخی افراد جرأت خطر کردن را ندارند و دوست ندارند به جایی بروند که زیر پای شان خالی باشد یا زیر انگشتان پای شان را نبینند. برخی دیگر شنا کردن بلدند ولی به هیچ وجه سرشان را زیر آب نمی‌برند. بعضی ها هم از جاهایی که بچه ها گِل پاشی می‌کنند، فراری اند، عده ای دیگر حتی از حمام یا دوش گرفتن هم هراس دارند.

این ترس ها عموماً دلایل متفاوتی دارد، مانند والدینی پر استرس: «مواظب باش، زیر پایت خالی می‌شود!»، «از ساحل دور نشو!». برخی دیگر هم تجربه های ناخوشایندی داشته اند که ضربه ای روحی بهشان وارد کرده است. دوستانی که برای سرگرم شدن یکدیگر را در آب هل می‌دهند، یا یک مربی شنای بد که او را مجبور کرده به آب بپرد، یا شاهد غرق شدن کسی بودن و...، همه و همه ممکن است علت های ترس از آب باشند.

رفتار درستی داشته باشید
اولین چیز این است که از انجام سه رفتار عموماً آگاهانه بپرهیزید: خشونت به خرج دادن، استدلال کردن برای ترس و وارد رقابت شدن با دیگران. این رفتارها محدودیت های خودشان را دارند و ممکن است آثار معکوسی به بار بیاورند، ضمناً باعث باقی ماندن هراس از آب نیز می‌شوند. کسی که در اعماق وجودش از آب می‌ترسد، خودش را ملزم می‌کند و انرژی بسیار زیادی به کار می‌گیرد که اضطراب هایش را ساکت کند تا بتواند از عرض استخر به موفقیت گذر کند، یا وارد وان حمام شود یا با قایق تا وسط دریا برود.

هدف، انجام این کارها همراه با ترس نیست بلکه فرد باید این عنصر را احساس کند. حال آنکه با استدلال کردن و دلیل آوردن، فرد مجبور به کاری می‌شود و از آن لذت نمی‌برد. در مواجهه با چنین شرایطی که فرد آن را بسیار خطرناک تصور می‌کند، مغز برای پذیرش استدلال و منطق نفوذ ناپذیر است. از آنجایی که واقعیت و احساسات افراد مختلف متفاوتند، مقایسۀ افراد با یکدیگر فایدۀ چندانی نخواهد داشت.

آشتی کردن با آب
اگر این ناخوشی در آب بسیار شدید است، مراحل را با ریتم دلخواه خود انجام دهید، به تدریج و بدون زور. مراحل لذت و آرامش باید در قلب یک جریان حضور داشته باشند.

در ابتدا شرایطی که باعث ترسیدن شما و روی آوردن تان به این راه حل ها می‌شوند را لیست کنید. عمل شنا کردن باعث ترس تان می‌شود یا اینکه زیر پای تان خالی باشد؟ احتمال رفتن آب داخل چشم، گوش، دهان یا بینی نگران تان می‌کند؟ یا فرو بردن تمام سر در آب آزارتان می‌دهد؟ حمل شدن توسط آب ناخوشایند است؟ یا به خاطر نفس کشیدن در اعماق آب می‌ترسید؟ در مرحلۀ بعد، سعی کنید با این عناصر خو بگیرید.

در استخر، سعی کنید از طریق پله ها یا نردبان به حوضچه دسترسی داشته باشید. در دریا، یک گوشۀ آرام و امن را انتخاب کنید. از یک فرد مورد اعتماد یا یک دوست بخواهید که همراهی تان کند. تا جایی که قوزک پاهای تان وارد آب شود، در دریا قدم بزنید و مناظر زیبای اطراف تان را تحسین کنید. خودتان را با دویدن و راه رفتن به پشت، سرگرم کنید. به محض اینکه فهمیدید با مقاومت آب، کمتر و کمتر نیاز به متکی بودن به زمین دارید، خودتان را به شناور شدن در آب مشغول کنید.

به وسایل کمکی فکر کنید
به طور کلی آماده شدن در استخر، تخته ها و توپی ها می‌توانند به شما کمک زیادی بکنند تا روی آب بمانید.

با استفاده از این توپی ها، که به کمر و پشت گردن تان بسته شده، می‌توانید روی آب شناور بمانید. در ابتدا در حالی که زیر هر یک از بازوهای تان یکی از این توپی ها را قرار داده اید، تا شانه ها در آب فرو بروید و سپس پاهای تان را از سطح زمین جدا کنید. تصور کنید که روی یک دوچرخه نشسته اید و پا بزنید. برای یافتن تعادل روی آب،  به پشت دراز بکشید، هر کدام از توپی ها را زیر یک بازو قرار دهید. خودتان را بکشید تا بدن تان خوب روی سطح آب شناور بماند. خودتان را رها کنید. به آهستگی و از عمق نفس بگیرید و بیرون دهید.

به محض اینکه احساس آرامش کردید، همین کار را با بازوی دیگر هم انجام دهید. برای اینکه بتوانید روی شکم دراز بکشید، همان کار را انجام دهید. یک توپی زیر هر یک از بازوها قرار دهید. صورت تان را روی آب بگذارید و پاهای تان را بالا بیاورید. با پاهایی که کاملاً در سطح آب قرار گرفته اند، حالتی کاملاً افقی داشته باشید. این حرکات را آنقدر تکرار کنید تا کاملاً ثابت شوید و بتوانید این وضعیت را بیش از 5 ثانیه حفظ کنید.

اگر می‌ترسید که سرتان را وارد آب کنید، از یک تخته استفاده کنید. تخته را پشت، زیر سرتان بگذارید. به آهستگی حالت افقی بگیرید، ضربه ها یا حرکات کوچکی انجام دهید تا روی سطح آب بمانید. برای شکم، این تخته ها به عنوان تکیه گاهی در سطح بازوها استفاده می‌شوند زیرا دست ها روی آنها قرار می‌گیرند.

با استفاده از این وسایل، بهتر به تعادل می‌رسید. روی شکم یا پشت دراز بکشید، دست ها و پاها را برای بهتر شناور بودن، از هم باز کنید. وقتی که متوجه شدید در هر دو حالت می‌توانید راحت باشید، خودتان را با جابه‌جایی از این حرکت به دیگری سرگرم کنید. برای اصلاح وضعیت وقتی به پشت دراز کشیده اید، سرتان را به داخل بیاورید، چانه تان را به سینه بچسبانید و پاها را پایین ببرید. بگذارید به پشت واژگون شوید و سپس از سمت شکم مجدداً تعادل تان را به دست بیاورید؛ این کار را با قرار دادن صورت در آب و بالا آوردن اعضای پایینی به سطح آب انجام دهید. توجه! فراموش نکنید که قبل از فروبردن صورت در آب، خوب نفس بگیرید.

برای برگشتن از شکم به سمت پشت، سرتان را به عقب بکشید. به محض اینکه دیگر نیاز نداشتید که زمین را زیر پا حس کنید، وسایل کمکی را کنار بگذارید و بدون آنها تجربیاتی به دست بیاورید. هیچ چیز نمی‌تواند جای ماندن در دریا برای غلبه بر ترس ها و احساسی مانند ماهی بودن در آب را بگیرد.

سرتان را ببرید زیر آب
احساس می‌کنید که نیمی از دریا را قورت داده اید و از تمام منافذ بدن تان، آب ها را بلعیده اید. همیشه به کمک یک نفر یا یک دوست، سرتان را در آب فرو ببرید، این کار یک مرحلۀ مهم برای علبه بر ترس از آب است. به آرامی به سمت آب به بروید. روش خاص خودتان را بیابید. در خانه، خودتان را برای داخل آب شدن، آماده کنید.

یک ظرف سالاد خوری به اندازۀ کافی برای فروبردن کامل صورت در آب مناسب است؛ اگر دو سوم آن را آب کنید، صورت تان را کاملاً می‌پوشاند. دهان تان را کمی باز کنید، با بیرون دادن هوا از دهان چیزی زمزمه کنید. سرتان را از آب بیرون بیاورید، نفس عمیقی بکشید و دوباره شروع کنید. سپس، همین تمرین را با دهان بسته و نفس گرفتن از بینی انجام دهید.

در پایان، با نگه داشتن طولانی مدت صورت در آب و بیرون دادن هوا از دهان و بینی، سعی کنید تجربۀ آپنه هم داشته باشید. زمان آب تنی ها، می‌توانید با قرار دادن چانه در آب شروع کنید، سپس دهان، بینی، چشم ها ... و در نهایت سرتان را به طور کامل در آب فرو ببرید.