دویدن منظم باعث كندتر شدن اثرات سالخوردگی می‌شود. براساس مطالعات محققان دانشگاه استنفورد كه با بررسی روی 500 دونده مسن طی 20 سال انجام شده است مشخص شد این افراد از ناتوانایی‌های كمتری نسبت به همسالان خود رنج می‌برند ؛ همچنین عمر مفید آنها طولانی‌تر بوده و میزان مرگ زودرس میان این گروه، نصف افرادی است كه نمی‌دوند.
این مطالعه حاوی یك پیام است این كه اگر بخواهید با افزایش سن، سلامتتان را حفظ كنید به ورزش‌های هوازی بپردازید.
در سال 1984 زمانی كه محققان این طرح را آغاز كردند بر این باور بودند كه تمرین‌های ورزشی زیاد، بیشتر از این‌كه برای افراد مسن مفید باشد، مضر است.
بعضی نگرانی‌ها از این بود كه اثرات درازمدت این تمرین‌ها باعث آسیب‌های استخوانی شده و فرد به عادات بد راه رفتن مثل لنگیدن و... مبتلا شود. محققان معتقد بودند تمرین‌های منظم می‌تواند باعث زندگی شاداب باكیفیتی بالا و بدون ناتوانی‌های مختلف شود.
فعال نگهداشتن بدن لزوما باعث افزایش طول عمر نمی‌شود، اما می‌تواند باعث فشرده شدن (كوتاه شدن) دوره ناتوانی فرد در انتهای دوران عمر خود شود.
پروفسور فرای و همكارانش 538 فرد بالای 50 سال را كه به‌طور منظم می‌دویدند با همتایان خود كه ورزش نمی‌كردند. مقایسه كردند. اكنون این افراد بین 70 تا 80 سال عمر دارند. از آنها درباره ناتوانی‌هایشان در انجام كارهای روزانه، بیرون رفتن، قدم زدن، لباس پوشیدن و... سوال شد.
طی 20 سال مطالعه 34 درصد از افرادی كه نمی‌دویدند مردند، در حالی كه این نسبت در میان افراد ورزشكار 15 درصد است. در آغاز مطالعات، افراد ورزشكار 4ساعت در هفته می‌دویدند كه این میزان اكنون به 75دقیقه در هفته رسیده است، اما هنوز آثار مثبت ناشی از این ورزش را در سلامتشان نمی‌بینند.
به طور میانگین هردو گروه مورد مطالعه پس از 21 سال دچار ناتوانی‌های جسمی شدند، اما آغاز این دوره در افراد ورزشكار دیرتر بود.
اولین علائم ناتوانی در افراد ورزشكار 16 سال دیرتر از گروه اول آشكار شد، همچنین فاصله بین افراد گروه اول ودوم به لحاظ میزان توانایی همراه با گذشت زمان بیشتر می‌شد. تاثیر این دویدن منظم بر سلامت و به تاخیر انداختن زمان مرگ چشمگیرتر از چیزی بود كه محققان فكرش را می‌كردند.
با این روش، سرعت مرگ‌های ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی، مرگ زودرس ناشی از سرطان، بیماری‌های عصبی و دیگر عوامل عفونی كندتر می‌شود؛ همچنین نیاز به تعویض مفصل زانو در این روش كمتر است. در ابتدای شروع این تحقیق تردیدهای فراوانی وجود داشت، اما اكنون بسیاری از یافته‌ها در جهت مطلوب پیش‌می‌رود.