در گذشته دولت ها گرایش های صنایع هوافضا را تعیین می کردند اما در طی بیست سال گذشته با پدیدار شدن مفهوم ماهواره های کوچک این روند تغییر یافت. ماهواره های کوچک به آن دسته از ماهواره ها اطلاق می گردند که کمتر از یک تن وزن دارند.
اولین
نانو ماهواره ی
روسیه در سال 2005 به مدار پرتاب شد. موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت ابزارهای فضایی
روسیه سازنده ی این
ماهواره بود. وزن این
ماهواره پنچ کیلوگرم می باشد.
چنین ابزارهایی در این کشور، از پتانسیل تجاری مناسبی برخوردار هستند و می توانند با ابزارهای بزرگ دیگر به رقابت بپردازند. نمایندگان موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت ابزارهای فضایی مسکو در کنفرانس فناوری های کوچک در علوم هوایی و اکتشافات فضایی ، اعلام کردند، برنامه ای برای ساخت
نانو ماهواره ها در این موسسه تهیه و حتی چند مدل از آن ها ساخته شد.
اولین نانوماهواره ی ساخت
روسیه THC-0 در سال 2005 به مدار فرستاده شد و سلیژان شاریپف که آن زمان در ایستگاه فضایی بین المللی بود، این
ماهواره را به آسانی با دست خود در فضا رها کرد.
امکانات
نانو ماهواره های امروزی در مقایسه با نمونه های اولیه خود افزایش یافته است. در خارج از روسیه، نانوماهواره ها چشم اندازهای تجاری به خود گرفته اند.
ماهواره ی THC-0 دارای شکل استوانه ای بود که در آن یک دستگاه رادیویی که از باتری لیتیمی معمولی تغذیه می کرد قرارداشت به همین دلیل این
ماهواره تنها 2.5 سال درمدار فعالیت کرد. ماموریت این
ماهواره بررسی کار سامانه ی نمایشگر موقعیت اضطراری (EPRIB) سیستم فضایی Cospas Sarsat بود.
هم اکنون نسل دوم این
ماهواره که با باتری های خورشیدی کارخواهد کرد، آماده می باشد و چنین ویژگی سبب محبوبیت تجاری آن می شود نظر به اینکه هر
نانو ماهواره کارهای مشخصی را انجام می دهد.
یک دسته از
نانو ماهواره ها فناوری کنترل دستگاه ها را از طریق شبکه های مخابراتی مورد پردازش قرار خواهند داد. دسته ای دیگر بارمفید بخش فضایی سیستم بین المللی AIS را( به همراه آژانس فضایی اروپا) آزمایش خواهند کرد. بخش دیگری از این
ماهواره ها با موسسه ی تحقیقاتی فیزیک هسته ای دانشگاه دولتی مسکو و مرکز پیش بینی وضعیت ژئوفیزیک آکادمی علوم
روسیه به انجام تحقیقات در زمینه ی ایونسفر خواهند پرداخت. مجموعه ی دیگری از آن ها به آزمایش با میکروموتورها می پردازند که این امر به
نانو ماهواره ها قابلیت مانور خواهد داد.
همچنین پروژه ای آموزشی در زمینه ساخت
نانو ماهواره GRE Sat در جریان است که موسسه ی ریاضیات کاربردی آکادمی علوم
روسیه و مرکز فنون فضایی کاربردی و میکروگرانش دانشگاه برمن آلمان در آن همکاری می کنند. آزمایش دستگاه های نسل جدید نیمه ی دوم سال 2010 آغاز خواهند شد.
انو
ماهواره ی نسل دوم THC-0 که در موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی
روسیه طراحی شده و در سال 2010 آزمایش می شود. این
ماهواره برای سیستم فضایی Cospas Sarsat خواهد بود. وزن آن 4.65 کیلوگرم است.
قابلیت های
نانو ماهواره ها در کنفرانس فناوری های میکرو در صنایع هواپیمایی و اکتشافات فضایی که 17-16 سپتامبر 2009 در مسکو برگزارشد، مطرح گردید.
به گفته ی رامانف معاون سرپرست کل موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی،
نانو ماهواره ها مفهوم فضاپیما ها و اقتصاد فعالیت های فضایی را تغییر می دهند. به گفته ی وی، برای اولین بار در اکتشافات فضایی دستگاهی تولید شد که ارزان و برای بسیاری قابل دسترس می باشد.
رامانف تاکید کرد،
ماهواره های کوچک به گرایش اصلی توسعه ی شاخه ی مانیتورینگ زمین و در آینده ی نزدیک سنجش از راه دور تبدیل خواهند شد. او گفت: ما برنامه ی فناوری نانوماهواره ها را به آژانس فدرال فضایی معرفی کردیم و امیدواریم که این پروژه مورد پشتیبانی آن ها قرارگیرد. سخنرانی های ما در زمینه ی THC در کنفرانس های بین حرفه ای محبوبیت پیدا کرده اند و این امر سبب می شود که ما با خوشبینی به آینده نگاه کنیم.
بنابر گفته های ویشنیاکف همکاراصلی علمی، ساخت تجاری و پرتاب نانوماهواره ها می تواند مبلغی در حدود 200 هزار یورو شود. وی افزود، تفاوت مهم این دسته از
ماهواره ها با
ماهواره های دیگر، وزن کم، سادگی ، زمان کم ساخت آن ها و همچنین قابلیت کنترل آن ها ازطریق سیستم های ارتباطات
ماهواره مانند Globalstar می باشد. کنترل
نانو ماهواره ها از طریق کانال های ارتباطات
ماهواره با به کارگیری از مودم های Onboard امکان پذیر می باشد.
نانو ماهواره ی THC-0 که در موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی
روسیه که در سال 2005 به فضا پرتاب شد. وزن این
ماهواره پنج کیلوگرم است.
مارتین سویتینگ در اواخر سال های 1970
ماهواره های کوچک را اختراع کرد. در سال 1981 اولین
ماهواره ی کوچک به مدارپرتاب شد. پس از چنین اختراعی کمپانی فناوری های
ماهواره ای Surrey جهت ساخت تجاری
ماهواره های کوچک تشکیل شد.
منبع: آسمان پارس