صفحه نخست » بخش عمومي » دکتر علیرضا شیری » علمی

مدیر کل دفتر بیابان زدایی سازمان جنگلها و مراتع و آبخیزداری کشور:
شش میلیون و 400 هزار هکتار کانون بحرانی بیابان زایی در کشور وجود دارد



سبزپرس – گروه منابع طبیعی: مدیر کل دفتر بیابان زدایی سازمان جنگلها و مراتع و آبخیزداری کشور گفت: در حال حاضر از 32 میلیون 500 هزار هکتار اراضی بیابانی موجود در ایران، 20 میلیون هکتار تحت تاثیر فرسایش بادی قرار دارند که از این مقدار شش میلیون و 400 هزار هکتار مناطق بحرانی هستند.


به گزارش سبزپرس، مهندس عباسعلی عبدی نژاد هفته گذشته در جمع خبرنگاران اعزامی به خوزستان تصریح کرد: مساحتی معادل 32 میلیون و 500 هزار هکتار از اراضی کشور ما، اراضی بیابانی هستند که در 18 استان قرار دارند.
او ادامه داد: در این استان ها، 183 کانون بحرانی بیابان زایی را داریم که در محدوده 83 شهرستان واقع شده اند.
مدیرکل دفتر بیابان زدایی سازمان جنگلها و مراتع گفت: اقدامات ما در برنامه پنجم توسعه، پیش از هر چیز مطالعه و شناخت کانون های بحرانی است و پس از تعیین و شناخت این کانون ها، اقدامات اجرایی را برنامه ریزی می کنیم.
او خاطرنشان کرد: تمرکز فعالیت های ما در دفتر بیابان زدایی، روی مهار و کنترل کانون های بحرانی است. اولویت در این کار نیز با فعالیت های بیولوژیک نظیر درختکاری، بذرپاشی و اجرای عملیات بادشکن های زنده در اطراف مزارع است. پس از آن فعالیت های مکانیکی و بیوشیمیایی نظیر مالچ پاشی در اولویت های بعدی قرار دارد.
عبدی نژاد یادآور شد: سوابق ایران در زمینه مبارزه با بیابان زایی حداکثر 45 سال بیشتر نیست و در این مدت می توانیم بگوییم که اقدامات خوبی انجام شده است به طوری که امروز در سطح کشور دو میلیون و 200 هزار هکتار جنگل های دستکاشت داریم. البته کار در سطح شش میلیون هکتار انجام شده است اما کارهای قابل ارائه و جنگل های دستکاشت تثبیت شده ما دو میلیون و 200 هزار هکتار است.
او ادامه داد: ما کار اجرایی بیابان زدایی را در سال 1347 و در سطح 40 هکتار در استان خوزستان و 100 هکتار در سبزوار آغاز کردیم. این فعالیت ها با تعداد اندکی از گونه های گیاهی مناطق بیابانی آغاز شد ولی امروز این کار با 37 گونه گیاهی انجام می شود.
عبدی نژاد درباره فعالیت های مالچ پاشی برای تثبیت بیابان خاطر نشان کرد: فعالیت های مالچ پاشی به عنوان آخرین راه برای مهار کانون های بحرانی مطرح است و از ابتدای کار تا کنون فقط 300 هزار هکتار مالچ پاشی انجام شده است و تلاش ما این است که از طریق راه های بیولوژیک کانون های بحرانی کنترل شوند.
او گفت: مالچ پاشی ابتدا در سطح 10 استان انجام می شد اما در حال حاضر تنها کانون های بحرانی چهار استان مالچ پاشی می شوند. استان های کرمان، خوزستان، هرمزگان و سیستان و بلوچستان این چهار استان هستند.
بیابان زدایی 40 درصد خسارات کشاورزی کشور را کاهش می دهد
مدیرکل دفتر بیابان زدایی سازمان جنگلها و مراتع تاکید کرد: نکته قابل توجه اینجاست که 10 درصد از اراضی کشاورزی ایران در کانون های بحرانی بیابان زایی قرار گرفته اند ولی 40 درصد از کل خسارات وارد شده به کشاورزی کشور از طرف همین 10 درصد وارد می شود.
او افزود: ایجاد بادشکن اطراف مزارع یکی از طرح های بسیار مهم در بیابان زدایی است که از طریق آن می توانیم 40 درصد خسارات وارد شده به کشاورزی کشور را کاهش دهیم. احداث بادشکن از اولویت های اول کارهای اجرایی بیابان زدایی است.
جلب مشارکت مردم، اولویت اصلی فعالیت های بیابان زدایی در برنامه پنجم است
عبدی نژاد درباره تکالیف سازمان جنگلها در بخش بیابان زدایی در برنامه پنجم توسعه گفت: جلب مشارکت مردمی در اجرایی عملیات بیابان زدایی، محور اصلی برنامه های ما در طول برنامه پنجم توسعه است.
او ادامه داد: چشم انداز ما برای برنامه پنجم توسعه، اجرای عملیات بیابان زدایی در یک میلیون و 500 هزار هکتار است اما اختلافی به اندازه 900 هزار هکتار در برنامه چهارم توسعه وجود دارد که باید در طول برنامه پنجم رفع شود. به این ترتیب در طول برنامه پنجم باید عملیات بیابان زدایی در سطح دو میلیون و 400 هزار هکتار انجام شود.
مدیرکل دفتر بیابان زدایی سازمان جنگلها و مراتع تصریح کرد: بحث بعدی در برنامه پنجم توسعه، اقتصادی کردن فعالیت های بیابان زدایی است. یعنی از گونه هایی استفاده کنیم که با درآمد زایی، برای مشارکت مردم ایجاد انگیزه کنند.
او افزود: برای جلوگیری از بوته کنی و تخریب پوشش گیاهی نیز، ترویج استفاده از انرژی های نو در مناطق بیابانی را با مشارکت سازمان انرژی های نو وزارت نیرو در دستور کار برنامه پنجم توسعه داریم.
عبدی نژاد همچنین گفت: طرحی نیز با مشارکت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در دست مطالعه است تا با بررسی ویژگی های گردشگری مناطق خشک و بیابانی، به رونق گردشگری در این مناطق بپردازیم. احتمالاً تا پایان شهریور ماه محورهای مطالعاتی مناطق گردشگری مسخص خواهند شد تا ما بتوانیم از طریق مشارکت مردمی در این مناطق جذب گردشگر داشته باشیم.