صفحه نخست » بخش عمومي » دکتر علیرضا شیری » تکنولوژی

اگر کسی از شما بپرسد که "مخترع واقعی رایانه چه کسی است" پاسخ شما چیست؟ بیل گیتس؟ استیو جابز؟ ال‌ گور؟ یا شاید پاسخ‌های شما به مراتب تاریخی‌تر باشد و بر روی افرادی چون "آلن تورینگ" یا " کنراد تسوزه" سرمایه‌گذاری کنید.

گروه جهان- اگر کسی از شما بپرسد که "مخترع واقعی رایانه چه کسی است" پاسخ شما چیست؟ بیل گیتس؟ استیو جابز؟ ال‌ گور؟ یا شاید پاسخ‌های شما به مراتب تاریخی‌تر باشد و بر روی افرادی چون "آلن تورینگ" یا " کنراد تسوزه" سرمایه‌گذاری کنید.
به گزارش قانون به نقل از هفته‌نامه تایم، آلن تورینگ کسی بود که در دهه 1930 به عنوان پدر علم محاسبهٔ نوین و علم رایانه شناخته شد و مهمترین جایزهٔ علمی رایانه به افتخار وی جایزهٔ تورینگ نام گرفته ‌است. تسوزه هم در سال 1938 نخستین رایانه خود را به نام Z1 ساخت که البته قابلیت برنامه‌نویسی نداشت. اگر پاسخ شما یکی از افرادی است که ذکر آن‌ها رفت باید بگوییم که بر اساس نتایج تحقیقات یک تیم انگلیسی همگی این پاسخ‌ها می‌تواند اشتباه باشد.
بنا بر این گزارش،‌ فرضیه محققان انگلیسی تمرکز بر روی این پرسش بود که آیا "چارلز بابیج"، ریاضیدان قرن نوزدهم ایده نخستین کامپیوتر قابل برنامه‌نویسی را در دهه 1830، یک صد سال پیش از ایده آلن تورینگ، داده است یا خیر؟
چارلز بابیج (1791 -1871) فیلسوف تحلیل‌گر و ریاضیدان انگلیسی و نخستین کسی بود که ایده یک ماشین محاسبه‌گر برنامه‌پذیر را ارائه داد. وی در سال 1820 طراحی ماشین محاسبه‌گر خود را آغاز کرد؛ ماشینی که بعدها به نام ماشین تفاضلی معروف شد.
بابیج ایده و وقت بسیار زیادی را صرف کرد تا بتواند ماشین محاسبه‌گر مکانیکی را طراحی کند که اولا: بتواند به صحت نتایج اعلام شده به وسیله او اطمینان داشت و دوم: این‌که زمان طولانی را که صرف محاسبات پیچیده و طولانی می‌شد را کاهش دهد.
وی برای این کار طرح‌هایی مبتنی بر ساختارهای مکانیکی متنوع طراحی و با ارائه آن به دولت وقت انگیلس آن‌ها را راضی کرد تا روی ساخت این ابزار مهم سرمایه‌گذاری کنند.
گفته شده که نتیجه مذاکرات وی با دولت 17 هزار پوند حمایت مالی بود که از طرح او به عمل آمد. با این کمک مالی و همین طور استفاده از مجموعه‌ای از مهندسان و صنعتگران، وی زمانی طولانی را صرف ساخت ابزارهای لازم برای بدنه نهایی ماشین تفاضلی خود کرد اما برخلاف انتظار، وی به نتیجه جالبی نرسید و حتی نتوانست نمونه کاملی از ماشین خود را ارائه کند. بخش‌هایی از سازوکارهای ناتمام ساخت او در موزه دانش لندن به نمایش درآمده است.
در سال 1991 بر پایه طرح‌های اصلی بابیج یک دستگاه تفاضلی (Difference engine) ساخته شد که بخوبی کار می‌کرد. این امر نشان داد که دستگاه بابیج درصورتی‌که کامل می‌شد می‌توانست به خوبی کار کند. وی همان سال‌ها روی طرح ماشین پیچیده‌تری هم کار می‌کرد که نام ماشین تحلیلی بر آن گذشته بود.