صفحه نخست » بخش عمومي » دکتر علیرضا شیری » روزانه های پرشین پت

جام جم آنلاین: بیمه‌ای كه وزیر آموزش و پرورش اصرار دارد بگوید طلایی است از نظر فرهنگیان، مسی و مفرغی هم نیست. بیمه طلایی قبل از این‌كه به این حال و روز بیفتد؛ البته به خاطر وعده‌های زرینی كه می‌داد واقعا طلایی بود؛ اما گذشت زمان نشان داد اجرای طرحی كه می‌كوشد در خدمات بیمه‌ای تحول بنیادین ایجاد كند بجز حرف‌های زیبای دهان پركن، اراده و برنامه‌ریزی هم می‌خواهد.

می‌گویند ظلم برابر، خودش نوعی عدل است؛ این جمله در مورد دارندگان كارت بیمه طلایی، چه بازنشسته و چه شاغل صدق می‌كند.

هر دو این گروه از بیمه طلایی زخم خورده‌اند كه هر كدام زخم خود را كاری‌تر از دیگری می‌داند. شاغلان معتقدند چون نیروی كار فعال هستند، آموزش و پرورش باید به فكر تامین سلامتی آنها بی‌هیچ دغدغه‌ای باشد و بازنشسته‌ها می‌گویند چون بهترین سال‌های عمرشان را صرف خدمت كرده‌اند، حالا باید بهترین خدمات را بگیرند تا احساس نكنند مثل شی‌ء قراضه با آنها رفتار می‌شود؛ اما هر دو شهادت می‌دهند كه از بیمه طلایی جز ناكارآمدی چیزی ندیده‌اند.

خانم «گ» هنوز در بستر بیماری است كه با او در مورد بیمه طلایی حرف می‌زنیم. او گرفتار بیماری‌ای است كه رحم و تخمدان‌هایش به اضافه 10 سانتی‌متر از روده‌اش را از او گرفته و كلیه‌هایش را هم درگیر كرده است.

كارت طلایی او اواخر اسفند 90 به دستش رسید كه اعتبارش از اول دی آن سال تا آخر فروردین سال بعد بود یعنی او عملا نتوانست در دو ماه دی و بهمن از خدمات بیمه‌ای استفاده كند و وقتی هم كه كارت به دستش رسید تعطیلات فروردین پیش آمد و پیگیری درمانش به بعد از روزهای تعطیل موكول شد.

او برای تشخیص و درمان بیماری، 17 روز فرصت داشت، برای همین هزینه یك میلیون تومانی كارهای تشخیصی را پرداخت و به امید این‌كه هزینه‌های درمان را نیز از بیمه دریافت می‌كند نوبت جراحی در بیستم اردیبهشت را هم پذیرفت و 14 میلیون تومان هزینه آن را نیز پرداخت كرد، اما حالا كه برای گرفتن هزینه ها، فاكتور به دست به ادارات مختلف می‌رود، می‌گویند بیمه طلایی فرهنگیان تمدید نشده و معلوم هم نیست كه دوباره تمدید شود.

او تمام این پول‌ها را قرض كرده اما با این حال نگران خودش نیست، چون دغدغه بازنشسته‌هایی را دارد كه با هزار امید، حق بیمه پرداخته‌اند و حالا كه بیمه باید دستشان را بگیرد، رهایشان كرده است.

خانم «گ» نگران همكار مبتلا به سرطانش است كه هر 21 روز یكبار باید شیمی درمانی شود و یك میلیون تومان هزینه كند، در حالی كه بیمه خدمات درمانی فقط یك چك 34هزار تومانی برایش صادر می‌كند.

بیمه طلایی در این چند ماه به كار خانم «ص» هم نیامده است. او نیز كارت طلایی را اواخر اسفند پارسال دریافت كرد، در حالی كه 12 بن آن فقط تا آخر فروردین مهلت داشت.

او در این مدت دستش شكست و زیر جراحی 9 میلیون تومانی رفت، اما بیمه خدمات درمانی و آتیه‌ساز مشتركا یك میلیون و 800 هزار تومان به او پس دادند.

او به جلسات متعدد فیزیوتراپی هم نیاز دارد كه باید بابت هر جلسه‌اش 25 هزار تومان بپردازد در حالی كه بیمه فقط 5000 تومان آن را قبول می‌كند.

خانم «ص» از بیمه‌ای نالان است كه برخلاف تبلیغات اولیه، نه اسكن و آزمایش و نه ویزیت پزشك و دارو‌ها را تحت پوشش نمی‌گیرد؛ بیمه‌ای كه اگر هم پول اندكی به حساب فرهنگیان می‌ریزد با سلسله مراتب اداری طولانی، ماندن در صف‌های دور و دراز و برخوردهای غیرانسانی برخی كاركنان بیمه همراه است.

او از ازدحام در ساختمان بیمه آتیه‌ساز هم گله دارد. او در این ساختمان همیشه فرهنگیان سالخورده و بیماری را می‌بیند كه عصازنان پیش می‌آیند و با رفتارهای توهین‌آمیز، پس زده می‌شوند، در حالی كه همه این سختی‌ها را می‌پذیرند تا همان اندك كمك بیمه دستشان را بگیرد.

معلم‌ها به صف؛ بیمه طلایی از بدو ورودش به جمع فرهنگیان چنین كرده است. فرهنگیان گیلان از ایستادن در صف‌های طولانی برای تحویل فاكتور و دادن مدارك و تمدید كردن كارت طلایی گله دارند.

اواخر اردیبهشت امسال وقتی وزارت آموزش و پرورش اعلام كرد كه تمام كاركنان این وزارتخانه می‌توانند بیمه طلایی‌شان را تا 31 فروردین سال 92 تمدید كنند تمام فرهنگیان آماده این كار شدند، اما در رشت این اتفاق 20 خرداد شدنی شد و عملا فرهنگیان، ماه‌های اردیبهشت و خرداد را بدون بیمه پشت سر گذاشتند.

آقای «ق» از صف‌های طولانی‌ای می‌گوید كه از چند روز قبل برای تمدید كارت طلایی تشكیل شده و فرهنگیان شهرش را گرفتار كرده است.

او كه مدتی قبل بیماری سختی گرفته بود بعد از این‌كه قصد تحویل فاكتورهای مربوط به هزینه‌های درمان را برای استفاده از خدمات بیمه داشت به خاطر همین صف‌های طولانی منصرف شد؛ هرچند می‌داند كه از زمان صدور تا ارائه فاكتور فقط شش ماه فرصت دارد و اگر دیر دست به كار شود پول‌هایی كه پرداخته سوخت می‌شود.

او می‌گوید بیشتر همكارانش نگرانند كه وقتی هزینه‌های درمان را می‌پردازند بیمه، این هزینه‌ها را تقبل نكند یا اگر می‌پردازد آنقدر از سروته آن بزند كه عاقبت پول قابل اعتنایی به آنها برنگردد،در حالی كه به گفته او بعضی از فرهنگیان حتی روی 20 هزار تومان هم حساب باز می‌كنند.

آقای «ق» در عین حال بین برقرار شدن بیمه طلایی و حذف برخی تسهیلات فرهنگیان رابطه برقرار می‌كند و توضیح می‌دهد از زمانی كه كارت بیمه طلایی توزیع شده هزینه‌های رفاهی كه به حساب فرهنگیان واریز می‌شده قطع شده است.

مقصر اصلی، صندوق بازنشستگی

بیمه طلایی فرهنگیان بازنشسته یك گیر قانونی دارد ؛ می‌گوییم فرهنگیان بازنشسته چون علی فرهادی سخنگوی وزارت آموزش و پرورش در آخرین مصاحبه خود در خرداد ماه بصراحت اعلام كرد بیمه طلایی فرهنگیان شاغل هیچ مشكلی ندارد، به طوری كه آنها برای دریافت هزینه‌های درمانی باید مداركشان را به بخش رفاه آموزش و پرورش شهر خود ارائه كنند و اگر احیانا به مشكلی برخوردند، راهی وزارتخانه شوند.

با این‌كه فرهنگیان شاغل هرگز چنین گفته‌ای را قبول نمی‌كنند، ولی فعلا آنچه را وزارت آموزش و پرورش می‌پذیرد، مشكل بیمه بازنشسته‌هاست.

آن‌طور كه فرهادی می‌گوید، مشكل این گروه از فرهنگیان مربوط به وزارت كار، تعاون و رفاه اجتماعی است، یعنی صندوق بازنشستگی برای این‌كه مبلغ بیمه كسر شده را از حقوق بازنشسته‌ها به حساب شركت بیمه ایران واریز كند، گیر قانونی دارد و نمی‌تواند پولی را كه به بیمه آتیه سازان حافظ می‌پردازد به شركت بیمه دیگری پرداخت كند.

البته قرار بود این مشكل در یك نشست مشترك سه‌جانبه بررسی و حل و فصل شود كه این نشست هم برگزار شد، اما نتیجه‌ای از آن به دست نیامد كه به نفع بازنشسته‌ها تمام شود.

وزیر وعده‌های خوش آب و رنگ

حمیدرضا حاجی‌بابایی، وزیر آموزش و پرورش هرچند نتوانسته تاكنون دل فرهنگیان را با بیمه طلایی صاف كند، اما معلوم است كه پیگیر كارهاست. او بیست‌وسوم خرداد اعلام كرد كه مشكل بیمه طلایی بازنشستگان به همت وزارت رفاه برطرف می‌شود.

حاجی‌بابایی مشكل بیمه طلایی این گروه از بازنشسته‌ها را تامین نشدن اعتبار از سوی این وزراتخانه می‌داند و توضیح می‌دهد كه مقرر شده وزارت رفاه به تعهدات مالی خود در پرداخت بخشی از هزینه بیمه طلایی عمل كند تا آموزش و پرورش بتواند با كسر از حق عائله‌مندی و اضافه پرداخت (اگر این اقدام صورت گیرد به احتمال فراوان موجب اعتراض فرهنگیان خواهد شد)، خودش بیمه طلایی بازنشسته‌ها را راه بیندازد.

ظاهرا حاجی‌بابایی صفت بیمه طلایی را نزد فرهنگیان هم شنیده؛ همانی كه می‌گوید این بیمه مسی و مفرغی هم نیست چون در اظهار نظر روز بیست و سوم خردادش اظهار امیدواری كرد كه وزارت رفاه با دادن اعتبار برنزی به آموزش و پرورش كاری كند كه این بیمه در حد طلایی كار كند.

در انتظار بیمه تكمیلی كارآمد

زمانی كه برای جذب بازنشسته‌ها به سمت بیمه تكمیلی، تبلیغات می‌شد اسمش را گذاشته بودند بیمه طلایی، اما حالا كه این بیمه به مشكل برخورده است، آموزش و پرورش حرفی از بیمه طلایی نمی‌زند و نام تكمیل بیمه تامین اجتماعی را روی آن می‌گذارد.

در واقع این تغییر اسم خیلی از ناكارآمدی‌ها را توجیه می‌كند، چون اگر قرار باشد یك بیمه، طلایی نباشد و مثل همه بیمه‌های تكمیلی موجود عمل كند، آن‌وقت اوضاع پیش آمده برای فرهنگیان قابل دفاع است ولی با این حال متوسل شدن به این روش‌ها برای ساكت كردن موج اعتراضات، منطقی به نظر نمی‌رسد، چون بیمه طلایی نیازمند بازنگری اساسی و محتاج همكاری‌های بین بخشی است تا لایق عنوان طلایی شود.

آن‌طور كه هنوز در صفحه پرتال وزارت آموزش و پرورش ثبت است، هدف از اجرای طرح بیمه طلایی، افزایش رضایتمندی كارمندان، ارتقای شأن فرهنگیان و كاهش سهم كاركنان در پرداخت هزینه‌های درمان بوده، یعنی اهدافی كه یا محقق نشده یا دست و پا شكسته تحقق یافته است.

با وجود این، مجریان این طرح از مشكلات ریشه‌ای آن خبر دارند و همواره تاخیر در صدور كارت بیمه، كمبود مراجع و مراكز طرف قرارداد، كمبود نیروی انسانی متخصص در برخی شعبات، ناهماهنگی بین شركت‌های مجری و بیمه‌گذار و وجود مشكل در تفكیك هزینه‌های دارو و ویزیت را به خاطر جدا بودن بیمه پایه و تكمیلی از چالش‌های خود دانسته‌اند.

اما بی‌شك اذعان به وجود مشكل، مشكل را حل نمی‌كند و برای رفع كمبودها باید تصمیم و اراده جدی داشت آن هم در قبال بیمه‌ای كه قرار است تحول بنیادین در خدمات بیمه‌ای ایجاد كند و یك بیمه درمانی كامل لقب بگیرد.