از زمان های دور سگ ها بهترین دوست آدمی بوده و براساس پژوهش های انجام شده به نظر می‌رسد که سگها برای حفظ رابطه صمیمی با صاحب خود می‌کوشند و بابت آن حسودی هم میکنند.
تمامی پستانداران دستگاه های عصبی مشابهی دارند، به همین دلیل قادر به تجره کردن احساساتی شبیه به هم هستند. بخشی از مغز وجود دارد که احساساتی از قبیل هیجان، عصبانیت، نارحتی و حسادت را کنترل میکند و باعث میشود سگ ها احساس حسودی ساده را تجربه کنند.
کریستین هریس محقق و روانپزشک در دانشگاه کالیفرنیا در مورد حس حسادت
سگ ها آزمایشی را طراحی کرده است.در این آزمایش 36
سگ کوچک زیر نظر گرفته شدند و از صاحبان 36 آنها خواسته شد که به
سگ خود بی محلی کنند و این 3 کار را انجام دهند : وانمود کنند به یک
سگ قلابی که متحرک است و دم خود را تکان میدهد ابراز محبت میکنند،وانمود کنند به یک کدو تنبل خالی که درونش چراق است محبت میکنند و در حالی که به
سگ خود بی اعتنا هستند شروع به خواندن یک کتاب کودک با صدای بلند کنند.
در این مرحله پژوهشگران رفتار
سگ ها در برابر صاحبان خود را زیر نظر گرفتند.
هریس متوجه این موضوع شد که 80 درصد
سگ ها در واکنش به صاحبان خود وقتی با
سگ قلابی ابراز محبت میکنند صاحب خود را لمس کرده و او را هل میدهند در واقع
سگ ها این موضوع را دوست ندارد و از خود حسادت نشان میدهد. سگها تقریباً دو برابر زمانی که صاحبشان به کدو تنبل محبت میکردند و چهار برابر زمانی که در حال خواندن کتاب کودک بودند این رفتار را بروز دادند.
از مجموع
سگ ها یک سوم سگها تلاش کردند که خودشان را بین صاحبشان و
سگ قلابی قرار دهند، و یک چهارم
سگ ها به
سگ قلابی حمله کردند در این میان فقط یکی از سگها به کدوتنبل و کتاب عکس العمل نشان داد و برای آنها پارس کرد.
به هر صورت در این آزمایش
سگ ها تلاش کردند طوری رفتار کنند که بتوانند عشق و توجه ای که قبلا دریافت میکردند را دوباره دریافت کنند.
در اطلاعیه‌ای که درباره نتایج تحقیق منتشر شد توضیح دادند که نمی‌توانیم با قطعیت از احساسات
سگ بگوییم اما آنچه به نظر می‌رسید این است که همه سگها تلاش میکنند از یک رابطه اجتماعی با اهمیت محافظت کنند.
تمام چیزی که در حال حاضر میدانیم این است که اگر غفلت کنیم
سگ کوچک ما دچار یک نوع احساس حسودی میشود، به همین دلیل تا جایی که میتوانید به
سگ خود عشق و محبت بدهید.