سلامتیران: اطلاعات شما از داروها تنها در حد اینکه آشناهایتان قبلا چطور آن را مصرف کرده‌اند، خلاصه شده و از تاثیرات آن ماده شیمیایی بر اعضای مختلف بدن بی‌خبرید. والدین معمولا به شیرخواران و نوپایان که قشر آسیب‌پذیری محسوب می‌شوند و نمی‌توانند به درستی علایم خود را توصیف کنند سرخود داروهایی می‌دهند که اصلا کار صحیحی نیست چرا که عوارض داروهای شیمیایی و حتی داروهای گیاهی در کودکان شدیدتر و شایع‌تر است. در ادامه چند مورد از مهم‌ترین این داروها را برایتان فهرست کرده‌ایم.
۱٫ آسپیرین: هیچ‌وقت سرخود به فرزندتان آسپیرین بچه یا هر داروی دیگری که حاوی آسپیرین است ندهید مگر آنکه پزشک معالج او، تجویز کرده باشد. آسپیرین کودک را در معرض نشانگان رِی – یک بیماری نادر اما مهلک – قرار می‌دهد. تصور نکنید داروهای مخصوص کودکی که در داروخانه ها بدون نیاز به نسخه پزشک تجویز می‌شوند آسپیرین ندارند. قبل از دادن هر دارویی به فرزندتان، باید حتما بروشور دارو را مطالعه کنید تا از ترکیب های تشکیل دهنده آن مطلع شوید. در مورد برخی داروها، آسپیرین با نام شیمیایی «سالیسیلات» یا «اسیدسالسیلیک» نشان داده می‌شود. اگر با خواندن بروشور دارو از وجود داشتن یا نداشتن آسپیرین در دارو مطمئن نمی‌‌شوید، می‌توانید از پزشک معالج یا داروساز حاضر در داروخانه سوال بپرسید.
۲٫ دارو های ضدسرفه و سرماخوردگی بدون نیاز به نسخه: والدین نباید بدون داشتن نسخه دارو های ضد سرفه یا سرماخوردگی را به شیرخوار یا نوپای خود بدهند زیرا تحقیقات دانشمندان ثابت کرده این داروها هیچ تاثیری در بهبود علایم سرفه و سرماخوردگی نوزادان و شیرخواران ندارد و ممکن است خطرناک هم باشد خصوصا اگر مقدار و مورد مصرف این داروها اشتباه باشد. علاوه بر عوارضی چون سرگیجه، خواب‌آلودگی، ناراحتی معده، کهیر و حساسیت پوستی، ممکن است کودک در اثر مصرف این داروها دچار تپش قلب شدید، تشنج یا مرگ شود.
۳٫ دارو های ضد تهوع: به هیچ‌وجه به فرزند خود دارو های ضدتهوعی که در خانه دارید یا از داروخانه گرفته اید را ندهید مگر آنکه پزشک متخصص کودکتان آن را تجویز کرده باشد. در بیشتر بچه ها، حالت تهوع و استفراغ گذراست و نیازی به دارو خوردن نیست اما اگر فرزندتان زیاد استفراغ می‌کند و بدنش کم آب شده، او را به متخصص اطفال نشان دهید.
۴٫ دارو های بزرگسالان: بعضی از والدین تصور می‌کنند دارو های بزرگسالان و کودکان از لحاظ ترکیب شیمیایی کاملا مشابه‌اند و فقط میزان مصرف آنها به سن افراد بستگی دارد. چنین افرادی به تجویز خودشان، داروی بزرگسالان را به مقدار کمتر به فرزندشان می‌دهند و انتظار دارند با این کار فرزندشان بهبود یابد. این تصور را دور بریزید. باید بدانید که دوز مصرف هر دارو به سن و وزن فرد بستگی دارد از طرفی میزان ماده موثر هر دارو در نوع بزرگسالان، کاملا از نوع کودکان متفاوت است حتی غلظت قطره های نوپایان هم با نوزادان متفاوت است و مصرف دلخواه دوز هر دارو عوارضی جدی ای دربردارد.
۵٫ دارویی که برای بیمار یا بیماری دیگری تجویز شده است: داروهایی که برای هر بیمار دیگری- حتی کودکی همسن فرزندتان یا خواهر و برادر او – و همچنین دارو هایی که متخصص برای درمان بیماری دیگری تجویز کرده را نباید برای وضعیت فعلی فرزندتان مصرف کنید زیرا عوارض نامطلوبی را به بار می آورند.
۶٫ دارو های تاریخ‌گذشته: به محض گذشتن تاریخ هر نوع دارویی، آن را به مراکز جمع‌آوری دارو تحویل دهید. اگر هم تاریخ انقضای دارو هنوز نرسیده اما رنگ، شکل (مثلا پودر شده) یا بوی دارو تغییر کرده نباید دیگر آن را مصرف کنید. داروها را به سیستم فاضلاب وارد نکنید زیرا باعث آلودگی منابع آب آشامیدنی می‌شوند.
۷٫ استامینوفن یا ایبوپروفن اضافه: در ترکیب برخی از داروها، مقداری استامینوفن هم گنجانده شده تا تب و درد کودک زودتر برطرف شود بنابراین به هیچ وجه سرخود علاوه بر دارویی که پزشک تجویز کرده به فرزندتان استامینوفن یا ایبوپروفن ندهید.
۸٫ داروهای جویدنی: داروهای جویدنی یا هر دارویی که به شکل قرص عرضه می‌شود، خطر خفگی را برای فرزند شما به همراه دارد بنابراین قبل از دادن هر نوع قرصی به شیرخوار یا نوپای خود از پزشک متخصص اطفال یا داروساز بپرسید که آیا خرد کردن قرص و آمیختن آن با غذای جامد یا نوشیدنی اشکال دارد یا نه؟ اگر مخلوط کردن قرص با غذا عیبی نداشت، مطمئن باشید فرزندتان تمام آن مقدار غذایی که دارو با آن مخلوط شده را بخورد تا دوز کافی هر نوبت را دریافت کند.
۹٫ شربت اِپیکا (عرق الذَهَب): شربت اپیکا، تهوع‌آور است و در گذشته برای از بین بردن مسمومیت استفاده می‌شد اما امروزه متخصصان برای مقابله با مسمومیت، استفراغ عمدی را نمی‌پذیرند و در مورد این دارو هم می‌گویند که عوارض آن بیشتر از فوایدش است.