کشور منشاء نژاد: آلمان
شماره استاندارد FCI:
235
نوع کارایی: همدم- سگ محافظ و نگهبان
تقسیم بندیFCI : گروه دوم نژاد های پینچر، اشنازر، مولوسوئید و سگ های گله گاو و کوهستان سویس – بخش دوم نژادهای مولوسوئید، ماستیف شکل.
خصوصیات عمومی
گریت دین در اصالت ظاهری خود ترکیبی از یک حیوان بزرگ با ساختار بدنی قوی، باغرور، قدرتمند و با برازندگی و ظرافتی خاص می باشد. علاوه بر اصالت قیافه، تناسب و توازن ظاهری، خطوط بدنی متناسب و همچنین شکل اختصاصی ناحیۀ سر از گریت دین حالتی اصیل در ذهن بیننده ایجاد می کند. این نژاد به سبب بزرگی جثه در بین تمام نژادها به آپولوی (Appolo) سگها معروف است.
خصوصیات مهم
دارای ساختار بدنی چهار گوش است یعنی خط افقی ناحیۀ پشت بر خط قائمی که از نقطۀ کتف می گذرد عمود می شود و همچنین با خط عمودی که از نقطۀ کپل عبور می کند تلاقی می یابد و بدین ترتیب وضعیتی چهار گوش ایجاد می نماید. که در نرها مشخص تر است و طول بدن که از سر استخوان جناغ (جلوی سینه) تا برجستگی نشیمن گاه نباید از ارتفاع بدن در جدوگاه بیشتر باشد. البته ۵% تفاوت (طول بیشتر) در نرها و ۱۰% در ماده ها قابل قبول می باشد.
خصوصیات اخلاقی و رفتاری
این نژاد نسبت به صاحب خود وفادار بوده و رفتاری بسیار دوستانه و عاشقانه دارد و نسبت به کودکان بسیار مهربان می باشد. سگی است که به سادگی تغییر روحیه و رفتار از خود نشان نمی دهد لذا در موارد لزوم می تواند مهاجم باشد مخصوصا در مقابل افراد بیگانه رفتاری جدی، محتاط، بی باک و دارای اعتماد به نفس از خود نشان می دهد و به عنوان یک سگ خانواده رفتاری مطیع، سربراه، فرمانبردار و بدون عصبانیت دارد.
سر:
جمجمه: متناسب و هماهنگ با ظاهر عمومی حیوان، طویل، باریک، مجزا و پر احساس، جمجمه بسیار خوش تراش بالاخص در زیر چشم ها، ناحیه فوق مژگانی بخوبی توسعه یافته ولی بیرون زده و نمایان نیست. فاصله نوک بینی تا استاپ تا حد ممکن برابر است با فاصله استاپ تا استخوان پس سر، خطوط روی پوزه ( پل بینی ) و جمجمه میبایست موازی هم باشند. سر میبایست در ظاهر باریک دیده میشود. پل بینی از جلو تا حد ممکن عریض به نظر میرسد. عضلات گونه تا حدی قابل شناسایی بوده ولی بیرون زدگی ندارند.
استاپ: به وضوح مشخص و قابل شناسایی است. (استاپ محلی در سر و در حد فاصل بین دو چشم).
ناحیه صورت:
بینی: توسعه یافته، نسبتا عریض و گرد با حفره های بزرگ که باید سیاه باشد. در رنگ هارلیکوئین (سفید با لکه های سیاه) اگر چه بینی سیاه رنگ مطلوب تر است اما بینی پروانه ای ( سیاه با لکه های صورتی) یا بینی صورتی مایل به زرد نیز قابل پذیرش است. در سگهای آبی ( سربی) بینی به رنگ زغال سنگ (مشکی رقیق شده ) می باشد.
پوزه: عمیق و تا حد ممکن چهارگوش و مکعبی، گوشه های لب بخوبی مشخص و رنگدانه های مشکی ممکن است روی لبها دیده شود. در رنگهای هارلیکوئین ( ابلق) رنگدانه لبها کامل نبوده و رنگ صورتی مایل به زرد هم قابل قبول است.
فک ها و دندانها: آرواره ها عریض و بخوبی تکامل یافته، قوی و بدون نقص، روی هم قرار گرفتن دندانها کاملا قیچی مانند بوده و ۴۲ دندان براساس فرمول دندانی دیده میشود.
خطاها
- هرگونه انحرافی از ردیف کامل دندان ها (به جز نبودن دندان آسیای کوچک ۱ در فک پایین)
- ناهموار و کج جای گرفتن دندان های تکی پیشین
- دندان های بسیار کوچک
خطاهای جدی
گاز گرفتن انبری
استانداردهای کلوپ آمریکایی گریت دین
دندان ها باید قوی و تمیز باشند و در جایگاه مناسبی قرار گرفته باشند . دندان های پیشین فک پایین باید به آرامی با دندان های پیشین فک بالا در تماس باشند .
جلو بودن فک پایین یک خطای بسیار جدی محسوب می شود . جلو بودن فک بالا و یا جویدن موجی و کج نیز خطا محسوب می گردند . همتراز نبودن و یا شلوغ بودن قسمت دندان های پیشین جز خطاهای کوچک هستند.
استانداردهای گریت دین و کلوپ انگلیسی گریت دین
دهان – اندازه دندان ها
فک قوی به همراه گاز های قوی و کامل. (دندان های بالای به طور نزدیک با دندان های پایینی و مجموعه فک با هم در تداخل هستند.)
دندان ها از نظر منتقدان
دندان ها باید به تا جایی که ممکن است بزرگ, قوی باشند و در فکی پهن قرار گیرند . گریت دین ها باید ۴۲ دندان داشته باشند. اگر چه نداشتن یک و یا دو دندان آسیای کوچک جلو در گریت دین ها قابل تحمل می باشد. دندان های پیشین فک بالا باید مانند یک لایه دندان های پیشین فک پایین را پنهان کنند. که این یک نشانه برای تشخیص نحوه ی درست گاز زدن ها می باشد که گاز گرفتن انبری نیز به همین نشانه می باشد. اگرچه خلاف این امر در بعضی از کشور ها مشاهده می شود. ما باید به دندان های سگ توجه کرده و آن ها را تمیز نگاه داریم. سنگ های دندان باعث ایجاد بسیاری از بیماری ها نه تنها در فک ها بلکه در قلب نیز می شوند.
چشم ها:
چشم ها باید دارای سایز متوسط, رنگ تیره, شکل بادامی به همراه پلک هایی فلت باشند. برای سگ های به رنگ ابی (Blue)چشم های روشن تر مجاز هستند. چشم های رنگی روشن و یا چشم هایی با رنگ های متفاوت در هارلکوئین(Harlequin) قابل مشاهده است.
عیوب
هرگونه انحرافی از نکته های گفته شدۀ قبلی خطا محسوب می شود که تشخیص آن با توجه به درجۀ انحراف صورت مشخص می شود.
پلک: پلک های سست و شل که به شدت قرمز بوده و دارای التهاب شدید می باشند.
چشم های روشن با رنگ کهربایی
چشم هایی به رنگ آبی روشن و یا چشم های با رنگ های متفاوت برای همۀ گریت دین ها با رنگ چشم ساده
وجود فاصلۀ زیاد بین چشم ها و یا شکاف و بریدگی در آن ها
عیوب جدی
اکتروپی و انتروپی
استاندارد های قانونی
چشم ها باید سایز متوسط و رنگ تیره با داشته باشند. پلک ها باید نسبتا سفت باشند. چشم های پرچین و مغولی خطا محسوب می شوند. در هارلکوئین ها چشم ها باید تیره باشند. اگرچه چشم های رنگ روشن و یا چشم هایی با رنگ متفاوت در هارلکوئین ها قابل قبول است؛ داشتن این نوع چشم ها مطلوب و پسندیده نمی باشد.
استانداردهای کلوپ انگلیسی گریت دین
چشم های آن ها باید ترجیحا رنگ تیره داشته باشند و مردمک هایی که سایز متوسط دارند به صورت متمرکز و عمیق در داخل کاسه ی چشم قرار گرفته باشند .چشم های عجیب در هالکوئین ها مجاز می باشد.
چشم ها از نظر منتقدان
چشم ها بسیار مهم می باشند. سایز چشم ها، پوزیشن و محل قرار گیری چشم در داخل کاسۀچشم همچنین فرم و شکل پلک ها به طور قابل توجهی وضعیت سر گریت دین را مشخص می کنند.
شکل چشم ها اندکی گرد بوده و و سایز متوسطی دارند. چشم ها به وسیلۀ استخوانی که در کاسۀ چشم و اسکلت سر قرار دارد و همچنین پلک ها و لایۀ سوم پلک که به عنوان محافظ عمل می کنند محافظت می شوند. پلک ها متحرک می باشند. آن ها به طور دوره ای و منظم روی چشم را می پوشانند و با این کار باعث تمیز شدن آن از گرد و غبار و کثیفی می شوند. این لایه در هارلکوئین ها صورتی بوده ولی در بقیۀ گریت دین ها دارای رنگ دانه می باشد. ولی نبودن رنگ دانه در بقیهۀ گریت دین ها نیز قابل مشاهده است. زیبایی چشم مواردی چون سایز مناسب چشم نسبت به سایز سر، باز بودن آن ها و تیره بودن را شامل می شود. ابروها باید باریک باشند و با حرکت خود چشم ها را احاطه کنند. همۀ این ها زیبایی خاصی به گریت دین ها می بخشد.
چشم های کوچک و مغولی و چشم هایی که در نزدیکی هم و یا بسیار دور از هم قرار دارند مورد پسند نمی باشند. چشم های رنگ روشن، کهربایی و آبی نیز مورد قبول نمی باشند ولی این رنگ ها فقط برای هارلکوئین ها مجاز هستند. پلک ها بسیار باریک و یا سنگین و بلند عیب محسوب می شوند.
گوش ها:
به طور طبیعی آویزان و وصل شده از قسمت بالایی سر با سایز متوسط . لبه های پایینی گوش باید گونه های گریت دین را را لمس کنند.
عیوب
گوش هایی که از خیلی بالا یا قسمت پایین به سر وصل شده ولبه های منحرف به سمت بیرون دارند یا کاملا صاف اند.
استانداردهای کلوپ انگلیسی گریت دین
گوش ها باید مثلثی با سایز متوسط باشند و از قسمت بالایی جمجمه به سر وصل شده و به سمت جلو خم شوند.
گوش ها نباید حالت نوسانی داشته باشند.
استاندارد های قانونی گریت دین
گوش های گریت دین باید از نظر سایز متوسط و از نظر ضخامت متعادل باشند.گوشها از قسمت بالاییی جمجمه به سر وصل شده و به سمت جلو نزدیک گونه ها خم می شوند.
خط بالایی قسمت خم شدۀگوش ها باید با خط بالایی جمجمه در یک سطح باشد. طول گوش ها باید متعادل با اندازۀ سر حیوان باشد و گریت دین باید گوش خود را راست نگاه دارد.
گوش ها از نظر منتقدان
گوش ها در انتهای سر و در دو طرف استخوان قمحدوه قرار گرفته اند. هر یک از گوش ها از طریق استخوان قمحدوه و از طریق پیشانی و گیج گاه از جلو و از طریق غده های مربوطه از داخل شکل گرفته اند. گوش های زیبا باید پوشیده از پوستی صاف و شکل گرفته از غضروف های محکم و استوار باشند. گوش های راست نگاه داشته شده باید به صورت طبیعی آویزان باشند و لبه های جلویی گوش گونه ها را لمس کند. لبه های پشتی گوش باید به سمت بیرون اشاره کند.گوش ها باید فورم مثلث داشته باشند.
پوشت و غضروف های ضخیم عیب محسوب می شوند. غضروف و پوست ضخیم حالت اشتباهی را در گوش ایجاد می کنند که به گوش خوک معروف است. گوش های پایین قرار گرفته هم عیب محسوب می شوند. حالت گوشها و حالت قرار گرفتن آنها نشان دهنده ی شخصیت و احساس صاحب آن ها می باشند حتی با اینکه سگ هایی با گوش های جراحی شده این نشانه ها را بیشتر دارند.حالت گوش ارتباط مستقیمی با شخصیت سگ دارد. سگ هایی که حالت گوش های آن ها مقعر است معمولا دارای گوش های ضخیم هستند و گوش های صاف مربوط به سگ هایی با گوش های محدب می باشد. جراحی گوش ها در خیلی از کشور ها ممنوع شده است و حتی در استاندارد ها هم به آن اشاره نشده.
سگ ها گوش های بسیار حساسی دارند و قادر به شندین صداهایی هستند که انسان ها نمی شنوند. اگر سگ گوش های خود را با سرعت تکان دهد می تواند نشانه ی عدم اتکاء بنفس او باشد. و برعکس سگی که گوش های خود را با تنبلی تکان دهد می تواند نشانۀ خونسردی او باشد. اگر این تنبلی در تکان دادن گوش ها انگشت نما و پدیدار باشد می تواند نشانه ی ضعف در قدرت شنوایی یا کر بودن سگ باشد.
گردن:
طویل، تمیز و عضلانی با سازماندهی مناسب که از ضخامت آن به تدریج یه طرف سر کاسته میشود. خط گردنی با انحنای مناسب با گردنی عمود که کمی به سمت جلو شیب دار است.
گردن مطابق استاندارد:
کشیده، نمایان و خوش فرم، ماهیچه ای، متناسب ساخته شده از ابتدای گردن که با نزدیک تر شدن به سر باریک می شود و همواره راست و کمی متمایل به جلو می باشد.
در استاندارد گریت دین اشاره ی زیادی به گردن نشده است.
به گردن در نژاد های دیگر سگ توجه زیادی داده نشده است ولی در گریت دین نمایه و ظاهر گردن اهمیت زیادی دارد.
یک گردن طاق دار خوش فرم از عوامل مختلفی تاثیر پذیر است. در صورتی که آناتومی حیوان متناسب باشد گردن متناسبی هم دارد و بر عکس.
گردن بر تعادل تاثیر می گذارد به صورتی که اگر سگ گردن خود را به سمت پایین بگیرد نقطۀ تمرکز وزن در جلو قرار می گیرد. که در این صورت پاهای عقبی قوی تر می شوند. در صورتی که گردن بیشتر خم شود قدرت پاهای عقبی تحلیل می رود و قدم هم بلند تر می شوند. در صورتی که سگ گردن خود را راست نگاه دارد نقطۀ تمرکز وزن به سمت عقب می رود، قدم ها کوتاه و سرعت کم می شود. اگر همراه گردن سگ را راست نگاه دارد کیفیت حرک سگ کم خواهد شد.
در سکون گردن یک گریت دین استانداد خوش فرم باید بالا نگاه داشته شود.
وزن سر به طور مستقیم بر طول گردن و سر تاثیر می گذارد. گردنی باریک و بلند قادر به نگاه داشتن سر سنگینی نیست. این مطلب به خوبی در نژاد های مختلف قابل مشاهده است. نژاد هایی با گردن باریک و بلند سر سبکی دارند. در صورتی که سر بزرگ و حجیم باشد گردن کوتاه و ضخیم است.
گونه های مختلف گریت دین یا سربزرگ و حجیم به همراه گردنی کوتاه و یا سر کوچک و سبک با گردنی بلند دارند. عریان بودن و یا حجیم بودن پوشش گردن بستگی به پوشش سر حیوان دارد.
بیایید بیشتر دربارۀ نحوۀ قرار گرفتن گردن و پاها صحبت کنیم.
موقعیت:حالتی که گردن حمل می شود، پایین تر یا بالاتر در سکون با ارزیابی به همراه خطی صاف. به طور مثال برج عمودی ایفل و وبرج شیب دار پیزا. گلدونی را به صورت عمودی بر میز قرار دهید یا آن را کمی خم کرده و از حالت عمود در بیارید.
گریت دین هایی که لب های بزرگی دارند معمولا چروک هایی در زیر گردن آن ها آویزان می شود و بالاخره در آن ها افتادگی پلک ها ایجاد می شود.
گردن های کوتاه خط صافی را درست میکند که ما این را در گریت دین نمی خواهیم.
این نزدیک به حالتی است که سگ دم خود را حمل می کند-کاملا پایین یا نیمه پایین.موقعیت گردن نیز احساس-شخصیت و اعتماد به نفس سگ را نشان می دهد.نگاه دارنده ی خوب میتواند حات دم و گردن سگ را درست کند.
گرن پایین نگاه داشته شده، به این حالت گردن در استاندارد گردن گوزن گفته می شود.
چه عاملی نحوۀ سوار شدن گردن بر بدن تاثیر می گذارد؟ موقعیت قرار گرفتن استخوان پهن شانه ها و طول و زاویۀ آن ولی پاهای جلو فقط از طریق ماهیچه ها و تاندون ها به بدن وصل شده اند و به همین دلیل است که بر مهره های گردن و سینه تاثیر نمی گذارند.
چرا طول گردن نژاد هایی که یک تعداد مهره دارند متفاوت است؟
بیایید به ستون فقرات نگاه کنیم. ستون فقرات به بدن، پاهای جلو و عقب وصل نشده است و در پیدا کردن دلیل برای کوتاهی یا بلندی گردن کمک نمی کند.
محور گردن یا اساس و پایۀ گردن. بسته به آن که گلدون را کجا قرار دهم نزدیک یا دور از مرز گردن پاین یا بالا قرار می گیرد. گردن کوتاه است اگر حرف S انگلیسی از خط زیرین گردن تا قسمت جلویی و پیشین سینه تشکیل شود. با نگاه کردن از نیم رخ حرف S دیده می شود.
گردنی به حالت گردن گوزن
ما فرض میکنیم که موقعیت گردن یک سگ خوش فرم و متناسب از موقعیت سینه، بلند ترین نقطۀ اسکلت سگ و ساختمان کمر سگ شکل گرفته شده است.
اگر سینه ای کشیده با قسمت جلویی سینۀ خوش فرم و متناسب و بلند ترین نقطۀ اسکلتی بالا به گردن و مهره ها اضافه کنیم گردنی با پایۀ خوش فرم و متناسب و کشیده به دست می آید.
عکس ها سگی را با گردنی زیبا و متناسب نشان می دهند. در صورتی که سینۀ عمیق و ارتفاع بلند ترین قسمت اسکلت را کم کنیم سگی با پایۀ گردن ضخیم و کوتاه به دست می آید. سینه و اسکلت بندی بلند در قسمت اتصال گردن گردنی خوش فرم و زیبا ایجاد می کند.
در صورتی که سینه ای کوتاه و ستون فقراتی با عمق نامناسب اضافه کنیم گردن کوتاه و ضخیم می شود. میتوانیم این مورد را در سگ های واقعی در عکس ببینیم. این عکس ها با فوتوشاپ درست شده اند.
خط بالایی بدن در صورتی که خطوط بالایی بدن صاف و اسکات سگ در قسمت اتصال گردن به بدن مرتفع باشد گردن ادامۀ اسکلت را فرم می دهد.حالا به استاندارد مورد نظر نزدیک می شویم، عریض در پایه.
در صورتی که بلند ترین قسمت اسکلت ارتفاع مناسب نداشته باشد خطی بالایی بدن و گردن چسبیده به بدن مثل صندلی که به میز چسبیده باشد به نظر می آید.
در صورتی که زاویۀ پاهای جلو و عقب متعادل نباشد ساختار بلند ترین قسمت اسکلت متناسب و خوش فرم نخواهد بود و گردن با شیب زیادی از پشت بالا می رود. دلیل آن استخوان شانۀ کوتاه است. یشتر اوقات بازوها کوتاه تر از استخوان شانه است. در استاندارد طول بازوها باید از استخوان شانه بیشتر باشد. نگهدارندۀ خوب پاهای عقب را می کشد تا شانه صاف شود. خطوط بالایی بدن صاف می شود و گردن به بالا ترین قسمت اسکلت وصل می شود.
حالت مناسب را در حرکت می توان دید. در صورتی که گریت دین هنوز کاملا بزرگ نشده باشد خطوط بالایی بدن صاف به نظر می آید و لی با کمی کاهش.
درصورتی که گردن کوتاه باشد خطوط بالایی بدن کمی طاق دار است. ظاهر شناسی متناسب نیاز به سینه ای کشیده و بلند و بلند ترین قسمت اسکلت خوب و خوش فرم دارد. برای رسیدن به آن باید در پرورش دادن و انتخاب دقت زیادی کرد.
قفسۀ سینه ای متناسب-کشیده و بلند بر جلو و عقب بدن تاثیر دارد.
مرز جلویی استخوان شانه ها به کمک ماهیچه ها و تاندون ها به ستون فقرات وصل می شود. در حالت ایستاده استخوان شانه ها و مفاصل نباید زیاد به قسمت جلوی سینه نزدیک شوند. زیرا شانه ها و استخوان شانه ها باید روی قفسه ی سینه قرار بگیرند.
در صورتی که قسمت جلویی سینه به سمت جلو بر آمدگی زیادی داشته باشد زاویۀ استخوان های شانه زیاد بوده. در وضعیت برعکس استخوان شانه ها شیب دار بوده. در عکس می توانیم سینۀ کوتاه و قسمت جلویی سینه نزدیک به گردن با شانه ها و استخوان شانۀ صاف و در عکس بعدی سینه بلند و قسمت جلویی سینه بر آمده با شانه ها و استخوان شانه ای شیب دار مشاهده کنیم. در صورتی که استخوان های شانه شیب نداشته باشند نمی توانند کشیده باشند و درصورتی که سگ استخوان شانه ای کشیده و شیب دار نداشته باشد مرتفع ترین قسمت اسکلت او نیز بلند نیست.
1. سر زیاد سنگین نباشد.
۲٫ پا های عقب و جلو به اندازۀ کافی بلند باشند.
۳٫ پوششی مناسب.
۴٫قفسۀ سینه ای و جلوی سینۀ بلند و زیبا و خوش فرم.
۵٫بلند ترین قسمت ایسکلت با ارتفاع مناسب.
۶٫شانه ها و استخوان شانه ها با زاویۀ مناسب.
۷٫اسکلتی بلند در قسمتی که گردن به پشت متصل می شود در حالت ایستاده.
۸٫خط بالای بدنی صاف
۹٫خط بالایی بدن صاف در حرکت و قدرت در پاهای عقب.
گردنی زیبا و متناسب در زیبایی و ظرافت ظاهر گریت دین تاثیر زیادی دارد.
سینۀ متناسب و قسمت جلویی شینه با طاق مناسب بقه و خط گردنی زیبا و به حالت حرف انگلیسی اس درست میکند و از طرفی دیگر تناسبی بین گردن،جلوگاه و خط بالایی بدن ایجاد میکند. برای چک کردن استاندارد گردن گریت دیم باید به نکات ۱تا۹ در بالا توجه شود.
جدوگاه: بلندترین نقطه بدن است که از امتداد زوائد خاری ستون مهره ها به شکل تیغه های شانه تشکیل میشود.
پشت: کوتاه و محکم و تقریبا در یک خط مستقیم که به شکل نامحسوسی شیب آن به سمت عقب امتداد می یابد.
کمر: کمی خمیده، عریض با ساختاری عضلانی.
کپل: عریض، عضلانی با افتادگی ملایم از استخوان لگن به طرف دم که به شکل نامحسوسی در جایی در هم ادغام می شوند.
سینه: چسبیده به آرنج با دنده هایی ارتجاعی که تا انتهای پشت امتداد یافته است. سینه با پهنایی خوب و مشخصه جلوی سینه.
شکم و خط زیرین بدن: شکم در امتداد پشت به سمت عقب با شیبی به سمت بالا کشیده شده و با سینه تشکیل یک خط خمیده زیبا را میدهد.
دم: به مفصل خرگوشی (هوک) میرسد. در بالای لگن واقع شده و در قسمت فوقانی عریض میباشد دم عموما باید به شکل آویزان با یک انحنای طبیعی قرار گرفته و در زمان هوشیاری و حرکت مانند شمشیری سبک حمل گردد ولی مشخصا و هرگز بالاتر از خط پشت حیوان دیده نمی شود.
دستها
شانه: قوی، عضلانی و طویل، تیغه کتفی افتادگی داشته و با استخوان بالای بازو زاویه ۱۰۰ تا ۱۱۰ درجه تشکیل می دهد.
بالای بازو: قوی و عضلانی و نزدیک به بدن. بالای بازو کمی طویل تر از تیغه شانه ای است.
آرنج ها ( بازو): بدون انحراف زیاد به داخل و خارج.
جلو بازو: قوی و عضلانی و از نگاه جلو و پهلو کاملا مستقیم .
مچ دست: قوی و محکم که در حالت ایستاده نسبت به جلو بازو فقط کمی به سمت خارج قرار گرفته است.
پاسترن (بخولق): در نگاه اول از جلو قوی و مستقیم و در نمای جانبی به شکل واضحی به سمت جلو انحنا دارد.
پنچه دست: گرد و با انحنای مناسب و شکاف بین انگشتان، ناخنها کوتاه و تا حد ممکن تیره.
پاها: تمام اسکلت اندام خلفی توسط ماهیچه های قوی لگن، کپل و قسمت فوقانی ران را می پوشاند در برگرفته شده که عریض و پهن می باشند. اندامهای خلفی قوی با زوایای مناسب که از نمای عقب موازی با دستها طراحی شده اند.
بالای زانو (ران) : طویل، عریض و عضلانی.
مفصل زانو( استایفل): قوی و تقریبا عمود در زیر مفصل لگنی رانی واقع شده است.
پایین زانو: طویل و تقریبا هم طول قسمت فوقانی با ساختار عضلانی مناسب .
مفصل خرگوشی (هوک): قوی و محکم و بدون چرخش زیاد به داخل یا به خارج.
مچ پا: کوتاه، قوی و در حالت ایستاده عمود به زمین است.
پنجه پاها: گرد با انحنای مناسب و شکاف بین انگشتان، ناخن ها کوتاه، قوی و تا حد ممکن تیره.
گام و حرکت: موزون، قابل انعطاف، با قابلیت ارتجاعی مناسب، پاها در حرکات رفت و برگشت موازی هم هستند.
پوست: سفت و محکم، در رنگهای یکپارچه و یکدست دارای رنگدانه های مناسب و در رنگ ابلق، انتشار رنگدانه های اساسا بستگی به علائم و مشخصه های روی بدن دارد.
پوشش بدن
موها: خیلی کوتاه، براق، صاف و متراکم و نزدیک به هم.
رنگ: گریت دین نژادی با سه طرح رنگ مجزا میباشد، ابلق (هارلی کوئین)،منتل و مرل.
رنگهای دیگر عبارتند از: قهوه ای مایل به زرد (فان)، ببری( بریندل)، ،سیاه ، آبی ( بلو_سربی)،
فان ( شتری _ زرد): طلایی روشن تا تیره همراه با ماسک سیاه صورت که بسیار مورد پسند است. علائم و مشخصه های سفید کوچک روی سینه و پنجه ها پسندیده نبوده و قابل قبول نمی باشد.
بریندل( ببری): رنگ زمینه پایه طلایی روشن یا تیره با نوارهای مشکی که به شکل منظم و واضح بر روی دنده ها امتداد یافته و ماسک سیاه صورت که مطلوب تر است. لکه ها و مشخصه های سفید کوچک روی سینه و پنجه ها نامطلوب است.
ابلق (هارلکوئین): زمینه سفید با لکه ها و نقاط سیاه. در سگهای ابلق رنگ زمینه سفید خالص توام با نقاط سیاه رنگ که روی تمام بدن انتشار یافته، سبب بروز ظاهری آشفته و بی نظم میشود. لکه های خاکستری یا قهوه ای غیر قابل قبول میباشند.
مرل: خاکستری با خالهای مشکی که کلا مورد قبول نمی باشد.
سیاه: رنگ سیاه براق که در این رنگ نشانه ها و مشخصه های سفید مجاز می باشد.
منتل: که دارای رنگ سیاه است و بدن را مانند یک شنل در برمیگیرد و نواحی پوزه، گلو، سینه، شکم و پاها و نوک دم ممکن است سفبد باشد و هم چنین پلاتن هاند یا سگهایی که رنگ زمینه بدن آنها سفید بوده و لکه های بزرگ مشکی در بدن انتشار دارد قابل قبول هستند.
آبی ( سربی – بلو): رنگ آبی خالص فولادی که علائم و مشخصه های سفید روی سینه و پاها مجاز هستند.
قامت ( ارتفاع بدن)
بلندی قامت سگهای نر در جدوگاه حداقل ۸۰ سانتی متر و در سگ های ماده حداقل ۷۲ سانتی متر.
خطاها و نواقصی که در مسابقات گریت دین مورد قبول نمی باشد.
خطاها و نواقص
هرگونه انحراف از موارد ذکر شده در استاندارد، نوعی خطا یا نقص تلقی می شود و با جدیت نسبت به تعیین شدت و اثرات آن روی سلامت و ظاهر حیوان سبب ناخالصی نژاد بوده و سبب رد آن در مسابقات می شود.
خصوصیات عمومی: عدم وجود خصوصیات ظاهری نر یا ماده، فقدان تعادل ساختار بدنی به صورت خیلی خفیف یا خیلی بارز.
خلق و خو: فقدان اعتماد به نفس، عصبی بودن یا تحریک پذیری کم یا زیاد.
سر: موازی نبودن خطوط سر، سر سیب مانند (گرد)، سر مثاثی شکل، استاپ کوچک، عضلات گونه ای خیلی برجسته.
پوزه: باریکی، نوک تیزی، عدم توانایی حرکات پوزه، لبهای آویزان، پل بینی مقعر (بشقابی شکل)، محدب ( بینی رومی) ، پوزه متمایل به جلو با تیغۀ بینی عقابی شکل.
فک ها – دندان ها: هر گونه انحراف از چیدمان کامل دندانها که فقط فقدان دو دندان آسیای کوچک شماره یک در فک پایین مجاز است. جایگاه نامنظم و جدا از هم دندانها، ثنایای طول با دندان نیش، دندانهای خیلی کوچک.
چشمها: پلک های شل و آویخته، چشم های قرمز، روشن، نافذ، چشمان کهربایی، وال چشمی یا چشمان دو رنگ در رنگهای یکپارچه و یکدست، چشمهای گود شده در حدقه یا خیلی بیرون زده.
گوشها: محل استقرار گوشها بالاتر از حد طبیعی، گوشهای ایستاده از طرفین سر، گوشهای پهن.
گردن: گردن کوتاه و ضخیم، گردن میشی، وجود غبغب بزرگ.
پشت: خمیده و قوزدار، پشت گود( مقعر)، پشت طویل، خط پشتی محدب و بالا آمده.
کپل: شیب زیاد، پهنای زیاد.
دم: ضخامت بیش از حد، کوتاهی یا طول بیش از حد، حمل دم در سطح پایین تر یا بالاتر از خط پشت، دم خمیده به طرفین، دم مجروح و آسیب دیده، ضخامت نوک دم و دم جراحی شده.
قفسه سینه: با پهنای زیاد یا گرد استوانه ای، فقدان عرض و عمق سینه، بیرون زدگی زیاد جناغ سینه.
خط پایین شکم: خط شکمی که به میزان کافی به سمت بالا کشیده نشده باشد. پایین بودن و افتادگی نوک سینه ها.
اندام قدامی: عدم وجود زوایای مناسب، استخوانبندی سبک، عضلات ضعیف و عدم وجود حالت عمودی اندام.
کتف ها: شلی و سفتی کتف بیش از اندازه، عمود بودن تیغه استخوان کتف.
بازو: شلی و چرخش به داخل یا خارج.
جلو بازو: خمیدگی و افزایش حجم، بزرگی پاسترن( مچ).
پاسترن ( بخولق): بزرگی بیش از حد، ضعف مشخص یا برجستگی.
متاکارپ: شیب و افتادگی بیش از حد و کاملا عمود.
اندام خلفی: زوایای کم و زیاد، مفاصل خرگوشی مشابه مفصل گاو، نزدیکی یا دوری بیش از حد اندامهای خلفی در زمان ایستادن.
مفصل خرگوشی ( هوک): بزرگی بیش از حد و بی ثباتی.
پنجه ها: پهنای بیش از اندازه، صافی، عدم قوس کف پا، طویل بودن پنچه ها، انگشت اضافه.
گام و حرکت: گام های نادرست، عدم آزادی در حرکت، سرعت زیاد و مداوم در گام و فقدان تعادل در حرکات اندام خلفی و قدامی.
پوشش بدن: پوشش دو گانه ( بلند یا خیلی کوتاه)، پوشش بدنی کدر و بی حالت همراه با بیماریهای پوستی.
رنگ
در رنگ فان یا شتری: رنگ شتری مایل به خاکستری (رنگ زرد مایل به خاکستری)، رنگ زرد ( شتری) مایل به آبی، رنگ فان یا شتری دودی، کرم یا ایزابلا.
در رنگ ببری یا بریندل: رنگ زمینه آبی نقره ای یا ایزابلا. خطوط بی رنگ و شسته. رنگهای چرک.
در رنگ ابلق یا هارلی کوئین: نقاط آبی خاکستری در رنگ زمینه و لکه های زرد خاکستری یا آبی خاکستری در بدن.
در رنگ سیاه: رنگ شتری، قهوه ای یا آبی سیاه.
در رنگ آبی ( سربی): رنگ شتری ( زرد) یا سیاه آبی.
خطاها و نواقص جدی:
خلق و خو: خجالتی و ترسو بودن
فک و دندان ها: دندانهای گاز انبری
چشمها: چرخش لبه پلکها به بیرون و داخل ( اکتروپیون و انتروپیون).
دم: ژولیدگی و موهای درهم در دم.
خطاها و نواقص منجر به حذف
خلق و خو: بیش از حد تهاجمی، عصبی و یا ترسو بودن
بینی: جگری و بینی دارای شکاف (لب شکری)
فک ها و دندان ها: فک های بیش از حد کوتاه یا جلو آمده و دهان کج.
رنگ: در سگهای شتری ( زرد) و ببری: لکه های سفید رنگ، طوق سفید ( گردن سفید)، پنجه های سفید و سفیدی انتهای دم.
سگ های آبی ( سربی) با لکه های سفید، طوق سفید، پنجه های سفید یا سفیدی انتهای دم.
در سگهای ابلق: سفیدی مطلق بدن بدون نقاط سیاه رنگ( آلبینو یا زال) و سگهایی به رنگ غالب آبی یا خاکستری با لکه های قهوه ای روشن یا ببری و یا رنگ زمینه خاکستری با لکه های سیاه.
بلندی قامت: موارد کمتر از حداقل استاندارد.
هر سگی که به وضوح اختلالات رفتاری و ساختاری نشان دهد فاقد صلاحیت تلقی میگردد.
سگهای نر باید در کیسه بیضه خود دارای دو بیضه نمایان و طبیعی باشند.
________________
ترجمه: سارا رنجبر