رفتار درمانی و آموزشهایی که به خانوادهها داده میشود میتواند در کاهش این رفتار عادتی موثر باشد.
اگر چه
ناخن جویدن را میتوان معادل تیک در نظر گرفت ولی در مجموع یک رفتار عادتی است که بچهها با انجام آن ممکن است یک نوع آرامش در خود احساس کنند.
ناخن جویدن میتواند یک رفتار عادتی موقتی باشد و بعد از یک مدت کوتاه از بین برود ولی در مواردی نیز ممکن است ادامه پیدا کند و طولانی شود.
اگر
ناخن جویدن به آسیب زدن به انگشت منجر شود یا در دست عفونت ایجاد کند باید این مورد را جدی گرفت و به درمان آن پرداخت.
در این موارد درمان دارویی و هم درمان رفتاری میتواند کمک کننده باشد.
رفتار درمانی و آموزشهایی که به خانوادهها داده میشود میتواند در کاهش این رفتار عادتی موثر باشد.
رفتار والدین در مواجهه با
ناخن جویدن بچهها چگونه باید باشد ؟
معمولاً بیتفاوت بودن نقش اول را دارد چرا که گاهی ممکن است والدین با توبیخ و تنبیه سعی کنند مانع از بروز این رفتار در کودک خود شوند.
در حالی که خود این نوع رفتار باعث ایجاد استرس و اضطراب بیشتری در کودک میشود و
ناخن جویدن را در کودک شدت میبخشد.
والدین باید سعی کنند کودک را از آن رفتاری که دارد دور کنند. به طور مثال ذهنش را منحرف کنند و حواسش را به بازی یا کار دیگری منحرف سازند تا احیاناً این رفتار کاهش پیدا کند.
البته یکسری کارهای رفتاری است که درمانگران به خانوادهها آموزش میدهند مثل استفاده کردن از روشها و کارهای تشویقی.
بدین ترتیب که والدین با کودک صحبت میکنند و قرار میگذارند که اگر در طول هفته ناخن او تا حدی بلند شد یک جایزه یا یک تشویق ویژه داشته باشد تا به تدریج کودک یاد بگیرد که این رفتار را ترک کند.
اگر این روشها جواب نداد و
ناخن جویدن تشدید شد بهتر است خانوادهها به روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کنید تا از درمان دارویی در کنار کاردرمانی استفاده کنید.