انسان‌ها تنها گونه‌های زیستی نیستند که به خاطر مرگ عزیزانشان عزاداری می‌کنند، این رفتار در میان بسیاری از پستانداران،از جمله دلفین‌ها رواج دارد.
براساس گزارش همشهری به نقل از وايرد، پيش از اين رفتارهاي دلسوزانه و عزادارانه در ميان وال‌هاي دندان‌دار كه فرزندانشان را از دست داده‌اند، راسوهاي دريايي، ميمون‌ها، شامپانزه‌ها و فيل‌ها مشاهده شده بود.
اكنون محققان در مطالعه‌اي جديد دريافته‌اند دلفين‌هاي خالدار اقيانوس اطلس كه با نام استنلا فرونتاليز شناسايي مي‌شوند نيز براي فرزندان نوزاد خود كه به دلايل مختلف مي‌ميرند، عزاداري مي‌كنند.
پژوهشگران جانداران دريايي تاكنون در دو مورد عزاداري دلفين‌هاي خالدار را براي فرزندان از دست رفته‌شان به ثبت رسانده‌اند. در يكي از موارد، يك قايق‌ران قايق‌هاي توريستي شاهد آن بود كه چهار دلفين بالغ جسد بچه دلفيني را روي سرهاي خود در نزديكي سطح آب حمل مي‌كنند، اين رفتار براي 30 دقيقه ادامه داشت و پس از آن دلفين‌ها از آن منطقه دور شدند.
در رويدادي ديگر، خدمه يك كشتي مطالعاتي شاهد حمل جسد يك بچه دلفين توسط دلفيني بالغ بودند كه به احتمال زياد مادر دلفين كوچك‌تر بوده‌است. در هر دو مورد جسد‌هاي دلفين‌ها نشانه‌اي از فساد در خود نداشتند و اين به آن معني است كه دلفين‌هاي كوچك به تازگي مرده بوده‌اند.
محققان هردو جسد را براي تعيين علت مرگ جمع‌آوري كردند و دريافتند هردو بچه دلفين به مرگ طبيعي جان خود را از دست داده‌اند. دلفين‌هاي باتل‌نوز و پوزه دراز نيز رفتارهايي مشابه از خود به نمايش گذاشته‌اند. تفاوت رفتار عزادارانه دلفين‌هاي خالدار با ديگر انواع دلفين‌ها در مدت زمان عزاداري است، زيرا دلفين‌هاي ديگر جسد درگذشته خود را براي روزها روي سر حمل مي‌كنند، حتي زماني كه جسد آغاز به پوسيدن مي‌كند.
هنوز مفهوم دقيقي از اين رفتار دلفين‌ها به دست نيامده‌است، با اين‌همه فيليپ آْلوس از مركز مطالعات زيست‌محيطي و دريايي دانشگاه پورتو معتقد است اين رفتار تداعي‌گر عزاداري است و دلفين‌ها با اين‌كار براي از دست رفته خود عزاداري مي‌كنند. وي معتقد است حيواناتي كه در سيستمي مادرسالارانه زندگي مي‌كنند، از قبيل فيل‌ها و نهنگ‌هاي قاتل، و همچنين حيواناتي كه در گروهي متشكل از اعضاي مرتبط با هم زندگي مي‌كنند، از توانايي عزاداري برخوردارند.