بدون هیچ توضیحی دعوتتان می کنم به خواندن این مطلب.

)

مطلب پيش رو واقعيت تلخي را بيان مي کند که اکثر هم ميهنان ما از آن اطلاعي نداشته و ناخواسته از مساله يي حمايت مي کنند که با ظاهري زيبا و فريبنده سعي در تخريب بسياري از بنيادهاي انساني در ميان ما و کودکان مان دارد. آنان تنها به پول مي انديشند . ظاهر ماجرا بسيار ساده است و در يک کلمه خلاصه مي شود؛ سيرک.

اما آيا تا به حال انديشيده ايد سيرکي که در سال هاي اخير در کشور عزيزمان در حال رونق گرفتن است، چه واقعيت دردناکي را پشت صورت زيباي خود پنهان کرده است؟ گويي ظاهرش نشان از تفريح و سرگرم کردن مردمان اين کشور دارد اما واقعيت دقيقاً معکوس است. آنان از ناآگاهي و نبود قانون حمايتي در کشورهاي شرقي همچون ايران تنها براي پر کردن جيب هاي خود سوءاستفاده مي کنند. اين افرادي که امروز در کشور ما براي مدتي اقامت مي کنند و ندا از شاد کردن دل مردم مي دهند در اصل رانده شده هايي از کشورهاي متمدن و قانونمندي هستند که مردمان آنجا جداي از حمايت نکردن شان به مبارزه با آنها هم مي پردازند. اين افراد که براي کسب درآمد از اين راه در کشورهاي خود سرکوب شده اند اکنون راه خود را به شرق و جهان سوم و کسب درآمدهاي کلان بسيار آسان يافته اند. واقعيت تلخي است، واقعيتي پر از تحريف هاي فريبنده که نشان از مصرف بيهوده زمان و هزينه مردم کشورمان در برابر نتيجه يي ويران کننده دارد.

پاييز سال 86 بود که سيرک ملي ايتاليا با نام رسمي «سيرک بزرگ ايتاليا» با پشتيباني سازمان محيط زيست در بخش حمايت شده از طرف همين سازمان يعني پارک پرديسان تهران آغاز به کار کرد؛ اکوپارکي که جايزه بين المللي تزيين و طراحي منظر را دريافت کرده بود و قرار بود جايي براي تحقيق و جمع آوري بخش بزرگي از بيوم هاي موجود در پنج قاره باشد. پارکي که قرار بود براي بهبود و پيشرفت دغدغه هاي زيست محيطي و اطلاع رساني صحيح فعاليت کند و حامي در همين راستا شود. مسوولان اين پارک که خود بخشي از سازمان حمايت محيط زيست هستند با قبول و حمايت از سيرک ايتاليا تمام موارد و برنامه هاي راستين و مثبت اين مرکز را به زير علامت سوالي حل نشدني بردند.

با مهيا شدن شرايط، آن سيرک شروع به کار کرد و گروه هاي آگاه کشور که اين شروع را آغاز گام هاي غلط مي ديدند، اعتراضات خود را علني کردند. در اين بين دکتر کهرم متخصص حيات وحش، بيولوژيست و استاد دانشگاه که از فعالان نامي در امر حفاظت طبيعت است با ابراز تاسفي شديد، با افتتاح سيرک، آن را بدآموزي، مساله يي غيرانساني و توهين آميز قلمداد کرد. ايشان همچنين انتقاد خود را از حاميان اين جريان بيان کرد. سپس مدير روابط عمومي انجمن حمايت از حيوانات و مهندس وحيد نوروزي رئيس هيات مديره جمعيت آواي سبز اين حرکت را به شدت محکوم کرده و آن را از عجايب روزگار خواندند و هيچ گونه توجيهي را براي برپايي اين سيرک موجه ندانستند.

در اين بين برخي از هموطنان آگاه به واقعيت پنهان سيرک و چرايي برگزاري چنين مراسمي از دور خارج شده، براي نشان دادن اعتراضات خود با پلاکاردهاي دست ساز خود در مقابل سيرک واقع در پارک پرديسان تجمع کردند تا تماشاچيان با خواندن متون اعتراضي آنان شايد براي لحظه يي به خود آيند. اين حرکت مثبت آن عده قليل دردسرهايي برايشان به همراه داشت اما نمي توان بازتاب هرچند اندک آن را در روشنگري کتمان کرد. اما واقعاً دليل اين جنبش ها و عکس العمل ها چه بود؟

تمامي جانداران داراي يک حق مسلم و اجتناب ناپذير به نام زندگي هستند. و حيوانات همگي در اکوسيستم خود با رفتار هاي طبيعي خودشان رشد کرده و به صورت غريزي، روند زيست محيطي منطقه را نظم مي بخشند.

آنها براي زندگي احتياج به رفع خواست ها و نيازهاي اوليه و طبيعي خود دارند و اگر انسان از جهتي به فرآيند منظم و پيچيده آنها وارد شود و سعي در تغيير آن کند، مطمئناً تمام مجموعه به سمت نابساماني پيش مي رود. اکنون حيواني که در جنگل، بيابان و طبيعت منحصر به فرد خود بايد ساعت ها راه برود و براي تهيه غذا تلاش کند، از زماني که چشم مي گشايد نه تنها گاهي خود را به دور از مهر مادري و آن نوازش هاي گرم مي يابد بلکه تنها محيطي فلزي را تجربه مي کند. ميله هايي که تمام اختيارات او را سلب کرده و گاهي اجازه کوچک ترين گردشي را به دور خود به او نمي دهد. او اکنون وارد دنيايي پر از شکنجه هاي اجباري شده است.

اگر شانس بياورد و سالم به سن قابل قبولي براي يادگيري برسد، روز و شب از آن سلب شده و مجبور است طبق برنامه هاي دردناک مربيان خود حرکات غيرطبيعي را که از او به اجبار خواسته مي شود انجام دهد. اما او چگونه بايد اين حرکات مضحک همچون ايستادن بر دو پا، پرش از حلقه هاي آتشين، دوچرخه سواري کردن و... را فرا بگيرد؟

جواب دردناک است؛ با شکنجه، کتک، گرسنگي و تشنگي، سيخ هاي کشنده، جريان هاي برق و ده ها مورد ديگر.

حيوان نگون بختي که ديگر هيچ چيز ندارد براي به دست آوردن تکه يي غذا بعد از روزها گرسنگي مجبور است از بين آتش که جز وحشت براي او هيچ چيز ديگري دربر ندارد، بپرد. بدن او مي لرزد و دچار تپش هاي شديد قلبي مي شود. اين کارها هرگز براي او عادي نمي شود.

به زور قرص هاي آرام بخش و تزريق هاي مختلف او را براي دلقک شدن زنده نگه مي دارند. فيل هاي بزرگي که اکنون بايد در جنگل ها و آب ها، گل بازي کنند روي صفحات فلزي داغ همراه با شوک هاي الکتريکي قرار مي گيرند تا مجبور به انجام حرکات غيرطبيعي شوند.

تک تک حيوانات درون سيرک هاي حيواني، براي آموزش حرکات نمايشي مخصوص خود به شيوه يي زجرآور آموزش داده مي شوند. شايد براي ما که با هزينه يي روي صندلي سيرک نشسته ايم چنين صحنه هايي حتي لحظه يي باورکردني نيايد، ولي بايد پذيرفت آن حيواني که اکنون براي خنده و شادي پوچ و لحظه يي ما از ارتفاعي خود را در استخري از آب مي اندازد، عذابي را متحمل شده که اکنون اينچنين غيرطبيعي عمل مي کند. دردناک است، اما پشت پرده اين گونه تفريح ها اينچنين ظلم به موجودات و مخلوقات اين زمين که روزي با انسان ها مي زيستند موج مي زند. آنان به بازي گرفته مي شوند و با عمر غيرطبيعي و ده ها مرض گوناگون که در اندک زماني مي گيرند در سکوت جان مي بازند. بسياري از اين حيوانات حين آموزش ها يا بعد از سپري شدن مدتي، جداي از بيماري هاي جسمي فراواني که مي گيرند، بيماري هاي رواني و عصبي بي شماري به وجود پاک شان مي تازد.

وجود اين بيماري ها تنها نشان از يک چيز دارد. درست است که حيوانات به اندازه انسان ها هوشمند نيستند اما همگي آن دردي را که انسان درک مي کند مي فهمند.

حيوانات هر کدام حتي در مواردي بسيار حساس تر و دقيق تر از انسان ها واقعيتي را که بر وجودشان تحميل مي شود مي فهمند. آنها تنها قدرت صحبت به زبان ما آدميان را ندارند. اگر اينچنين بود امروز دنيايمان پر از فريادها و ضجه هايي مي شد که از تمام جانداران به اين يگانه موجود هوشمند زمين روا داشته مي شود. حيوانات واقعاً از انجام اين حرکات خنده آور شاد نيستند و اگر شما اندکي را با آنان سپري کنيد بدون شک اشک هايي را که حين آموزش بر چهره هاي بي گناهشان جاري مي شود نظاره گر خواهيد بود.

با ورود سيرک ايتاليا در سال 86 به ايران، که از سوي غرب به عنوان ترويج فرهنگ توحش و خشونت در بين جامعه رايج شده است به ادامه اجرا هاي خود در شهرهاي ديگر کشور عزيزمان تا سال 87 خورشيدي پرداخت.

جالب است بدانيد که سال پيش حين برگزاري اين سيرک در شيراز صدها دانش آموز باهوش و آگاه مدرسه دوزبانه ايران که براي بازديد از اين مجموعه رفته بودند از پيش به صورت پنهاني و خودجوش تبليغات ضدسيرک را آماده کرده و در زمان مورد نظر با تجمع جلوي مقر آنها و سر دادن شعارهايي مختلف به زبان هاي انگليسي و ايتاليايي اين امر را محکوم کرده و از دولت تقاضاي کمک کردند. اين دانش آموزان دختر و پسر، سازمان هاي حامي اين سيرک، به خصوص سازمان محيط زيست را مورد انتقادات شديد خود قرار دادند. مسوولان از اين حرکت شگفت انگيز کودکان متعجب شد. حرکت خردمندانه اين دانش آموزان نشاني روشن براي ادامه حرکت در مسير ناهموار رسيدن به درک والاي حقوق حيوانات در ايران امروز است.

امروزه ديگر با گسترش انواع وسايل و رسانه ها در سطح جهاني به راحتي مي توانيم چرايي و چگونگي اين گونه سيرک ها را بررسي کنيم و حتي براي محکم شدن ادعاها از فيلم ها و تصاوير موجود در اينترنت که به صورت آسان در اختيار مردم قرار مي گيرد، ياري بطلبيم.

متاسفانه با توجه به وجود اکثريت قشر ناآگاه از اين مساله در جامعه، امسال بعد از اجرا هايي گسسته در شهرهاي مختلف، سيرک ملي ايتاليا قراردادي دوباره با بنياد مستضعفان انقلاب اسلامي به امضا رساند که طبق آن اين سيرک با فرا رسيدن عيد سعيد فطر در شهريورماه در مجتمع ارم سبز تهران تا پايان سال جاري مجدداً به صورت رسمي آغاز به کار کند و سپس طبق اعلام گزارش سايت بنياد مستضعفان؛ «در آينده نزديک تيم هنرمند سيرک ملي ايتاليا به مديريت هنرمند ايراني خليل عقاب در شهرهاي مختلف از جمله تهران (پارک پرديسان)، کرج، تبريز، اصفهان، شيراز، اهواز و اراک براي برپايي سيرک اقدام خواهد کرد.»

قبل از اين متن در مورد مالکيت اصلي اين سيرک در سايت بنياد مستضعفان اين گونه بيان شده است؛ «مالک سيرک ملي ايتاليا شخصي به نام «دريکس توني» است که در حال حاضر مالکيت هشت سيرک فعال ديگر در سراسر دنيا را بر عهده دارد. وي با توجه به ارتباطات نزديکي که با خليل عقاب بنيانگذار اولين سيرک ايراني دارد، تصميم به اجراي برنامه سيرک خود در کشور جمهوري اسلامي ايران گرفته است.»

امروزه در بسياري از کشورها برپايي سيرک هايي که در آنها از حيوانات براي خنده و سرگرمي استفاده مي شود، منسوخ شده و با مخالفت هاي دولتي و مردمي بسيار زيادي رو به رو است. آنان با اين استدلال که در اين کشورها هيچ کس از حيوانات و محيط زيست حمايت نمي کند (و حتي گاهي اين مردم با طبيعت و جانداران سر ستيز هم دارند)، به اين سمت از دنيا که روزي قدرتمند ترين و نخستين انسان ها را از جهت حمايت از حيوانات در تمدن هاي باستاني خود داشته اند، آمده اند.