برقرار کردن تماس با صدا: شما برای پرنده ی خود یک دوست و محلی برای سکونت او به حساب می آیید، بنابر این طوطی به طور طبیعی نیاز دارد که از جایی که هستید اطلاع داشته باشد. به او یک سوت ویژه، کلمه یا عبارتی آموزش دهید که با استفاده از آن هر گاه که علاقه به بودن در کنار شما را داشت، بتواند صدایتان بزند. اگر آموزش به درستی انجام داده شود، این کلمه یا سوت میتواند جایگزینی برای جیغ های گوش خراش پرنده در زمانی که شما در پیش او نیستید باشد.

اگر پرنده شما عادت کرده است که برای صدا کردن شما و گرفتن پاسخ شروع به سر و صداهای بلند بکند (یعنی فریاد زدن برای آگاه کردن شما)، در اینصورت برای تغییر این رفتار او نیاز به صبر و تداوم بیشتری خواهید داشت.

برای آموزش به پرنده ی خود برای برقراری اینگونه تماس ها، ابتدا از یک عبارت ثابت استفاده کنید؛ برای مثال به کار بردن عبارت "بر میگردم" در زمانی که شما از او دور میشوید. این عبارت را وقتی از دید او خارج میشوید چند بار تکرار کنید. این کار باعث میشود که او بداند که شما در همین نزدیکی هستید.

پس از مدتی اگر پرنده ی شما سعی در استفاده ی این عبارت داشت، هر بار که تلاش کرد آن را به کار ببرد شما باید به پیش او بازگردید با اینکه خود را در معرض دیدش قرار دهید تا به اینکار تشویق بشود. اما وقتی که او برای بازگشت شما شروع به جیغ کشیدن های بلند کرد، به او پاسخی ندهید و بی توجه باشید.

ثبات و استحکام و داشتن تحمل زیاد در این نوع آموزش بسیار حیاتی است. شاید گاهی اوقات مجبور باشید که به جیغ های بسیار سرسام آور طوطی خود پاسخ دهید و (برای آرام کردنش) به پیش او بازگردید، اما این اتفاق نباید زیاد تکرار شود و باید در برابر اصرار او مقاومت کنید! بهتر است فقط زمانی که پرنده ساکت شد به پیشش بروید و به او پاداش دهید.

سایر رفتار های آموزشی مفید

یاد آوری: این نوع از فرمان "برو پایین" یا "برو بالا" که در این مقاله آموزش داده شد برای پرندگانی که توان پرواز دارند اهمیت زیادی دارد، اما حتی برای آن دسته که بال هایشان کوتاه شده است نیز مفید است. برای اینکه پرنده هر آموزشی را بیاموزد، برای تشویق به او باید پاداش داده شود.

گاز گرفتن یک هدف مشخص: بسیاری از مربیان با تجربه ی پرندگان توصیه میکنند که اولین چیزی که شما در یک برنامه ی آموزشی به پرنده ی خود یاد میدهید باید گاز گرفتن انتهای یک تکه چوب کوچک یا هر جسم کوچک و بی خطر دیگری باشد. با این آموزش پرنده یاد میگیرد که هرگاه تکه چوب مشخصی را به او نشان دهید، آن را گاز بگیرد. اگر شما عمل پاداش و تشویق برای رفتار جدید را حفظ کنید، پرنده متوجه خواهد شد که گز گرفتن و بازی کردن با چوب و اسباب بازیها رفتار مناسبی است و باعث جلب توجه شما میشود؛ در نتیجه از این کار لذت خواهد برد و خود را مشغول خواهد کرد.
هنگامی که پرنده متوجه شود که گاز زدن تکه چوب در بر آورنده ی پاداش و توجه از جانب شماست، شما میتوانید با استفاده از همین آموزش و همین تکه های چوب رفتارهای جدیدی به آنها آموزش دهید. مثلا وقتی تمایل دارید که پرنده پیش شما بیاید، تکه چوبی را بردارید و به طرف او بگیرید؛ اگر آموزش دادن پرنده به خوبی انجام گرفته باشد او برای جویدن چوب بر روی آن پرواز خواهد کرد (در این هنگام دوباره به او پاداش دهید). در مورد بالا رفتن از نردبان نیز میتوان اینگونه عمل کرد که تکه چوبی را در بالای آن قرار دهید تا برای جویدنش مجبور به بالا رفتن از نردبان بشود. 

ایده های سرگرم کننده دیگر: ترفندهای نسبتا ساده برای آموزش به طوطی خود عبارتند از آموزش به او برای راندن یک واگن اسباب بازی کوچک، یا پاسخ دادن با ضربات منقار به عبارتی که شما آن را استفاده میکنید (مثلا عبارت "طوطی خوشگل من کیه؟!")

جلوگیری از اشتباهات معمول در آموزش

جلوگیری از تبدیل گاز گرفتن به یک عادت در وهله های اول اتفاق نمی افتد. دستان خود از محدوده ی گاز گرفتن طوطی دور نگه دارید تا او برای اینکار کمتر وسوسه شود.

طوطی را تهدید نکنید و او را نترسانید! اگر او حالت تهاجمی گرفته است، نزدیک او بایستید تا کاملا آرام شود. وقتی آرام شد، میتوانید از او دور شوید. در این حالت او متوجه میشود که رفتار پرخاشگرانه هیچ منفعتی ندارد و باعث ترسیدن یا توجه کردن شما نمیشود.

انتظار نداشته باشید که طوطی بعد از یک یا دو جلسه آموزش تمام ترفندها و فرمانها را یاد بگیرد. هر چه تعداد جلسات بیشتر باشد و هر چه بیشتر بر اثر رفتارها و گامهای کوچک و خوب به او پاداش دهید ترفندها را بهتر و بهتر می آموزد.