شاید نبرد بین موش و عقرب با نیش دردناک و کشنده نابرابر باشد، اما محققان دریافته‌اند که ابرجونده‌ای به نام «موش ملخی» از توانایی خارق‌العاده برای شکست دادن عقرب برخوردار است.

محققان پیش از این دریافته بودند که موش ملخی (Grasshopper mouse) – جونده بومی جنوب غربی آمریکا – در برابر زهر عقرب که برای سایر حیوانات کشنده است، مقاوم است که علت مرگبار نبودن این زهر برای این موجود تاکنون ناشناخته باقی مانده بود.


برای بررسی احساس درد در موش ملخی، محققان مقادیر کمی از زهر عقرب و محلول غیر سمی سالین را به پنجه موش تزریق کردند؛ به محض تزریق، موش شروع به لیسیدن پنجه کرد که یک واکنش طبیعی به سم محسوب می‌شود، اما مقدار لیسیدن پنجه در زمان تزریق زهر عقرب بسیار کمتر از تزریق محلول سالین بود.

به گفته «اشلی روو» سرپرستی تیم تحقیقاتی دانشگاه میشیگان، زهر عقرب برای سایر پستانداران در اندازه موش کشنده است، اما این سم در بدن موش ملخی عملکرد کاملا متفاوتی دارد.

نیش زهر‌آلود عقرب در بدن موش ملخی مانند یک مسکن و ضد درد عمل کرده و با اتصال به کانال‌های سدیم در سلول‌های عصبی درد، از ارسال سیگنال درد به مغز حیوان جلوگیری می‌کند.

نورون‌های درد دارای یک جفت کانال سدیم متفاوت به نام‌های 1.7 و 1.8 هستند که در زمان اتصال زهر عقرب به کانال‌های 1.7، کانال‌ها باز شده و سدیم جریان پیدا می‌کند.


با توالی ژن‌های کانال‌های سدیم 1.7 و 1.8، محققان کشف کردند که کانال‌های 1.8 در موش دارای اسیدهای آمینه متفاوتی از سایر پستانداران مانند موش، موش صحرایی و انسان هستند؛ زهر عقرب با اتصال به یکی از این اسیدهای آمینه، فعال شدن کانال 1.8 را مسدود می‌کند.

این نخستین مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد، جایگزینی اسیدهای آمینه در کانال سدیم 1.8 دارای اثر ضد درد و مسکن است؛ اما معمای مقاومت موش ملخی در برابر نیش زهر‌آلود عقرب هنوز بطور کامل حل نشده و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

نتایج این مطالعه می‌تواند به محققان برای هدف قرار دادن کانال‌های سدیم برای توسعه مسکن‌های جدید و موثرتر برای انسان کمک کند.