پارس کردن سگ ها یک رفتار طبیعی و راهی برای برقراری ارتباط می باشد. این حیوانات منظور خود را با پارس کردن به خوبی منتقل می کنند مثلاً زمانی که یک فرد غریبه وارد خانه شود یا هنگام شنیدن یک صدای اضافه و عجیب و غریب یا زمانیکه مسؤول حفاظت پایگاه خاصی از گله هستند. همه ما خواستار آن هستیم که سگهایمان هنگام برخورد با یک واقعه غیرعادی هوشیار باشند، اما سگ ها می توانند به صورت غیرعادی و نامناسب هم پارس کنند. در یک مطالعه علمی که از صاحبان سگ ها به عمل آمده گزارش شده که این سگ ها بیش از حد پارس می کنند. برای کنترل پارس کردن در سگ ها باید ابتدا علت آن را بدانیم.

انواع ارتباطات صدایی در سگ ها
سگ ها همانند سایرگوشتخواران برای برقراری ارتباط از انواع متفاوتی از صداها استفاده می کنند این نوع ارتباط از سنین پایین شروع می شود، توله های جوان برای جستجوی غذا یا جای گرم صدایی شبیه به صدای گربه در می آورند. حال اگر این توله های جوان صدمه ای دیده باشند صدایی شبیه به گریه یی بلند از آن ها شنیده می شود. زمانیکه این حیوانات بزرگتر می شوند پنج نوع اصلی از صداها را ایجاد می کنند: زوزه کشیدن، خرناس کشیدن، صدایی شبیه غرغر خوک، ناله کردن و پارس کردن.

هر کدام از این صداها در موقعیتی خاص استفاده می شوند.
از زوزه کشیدن برای ارتباط طولانی مدت در شرایط گوناگون استفاده می شود این عمل معمولاً توسط گوشتخواران وحشی به کار گرفته می شود مثلاً در تعیین قلمرو، هماهنگی با سایر هم نوعان و … اما سگ ها نیز گاهی این عمل را انجام می دهند.

خرناس کشیدن یا غرغر کردن توسط سگ ها با اهداف مختلفی انجام می شود. ترساندن، هشدار دادن، دفاع کردن، بروز خشم از مواردی است که سگ ها شروع به غرغرمی کنند. اما سگ ها از این نوع صدا به منظور بازی کردن نیز استفاده می کنند.

برای تفریق بین موارد گفته شده باید به طرز قرار گرفتن بدن سگ ها هنگام خرناس کشیدن یا غرغر کردن توجه کرد. مثلاً غرغری که به منظور بروز خشم می باشد با خیره نگاه کردن سگ ها به عاملی که باعث خشم آ ن ها شده و عدم حرکت و حفظ موقعیت آن سگ همراه است.

یا مثلاً غرغری که به منظور بازی کردن انجام می شود با تکان دادن دم همراه است این سگ ها اغلب در جای خود بالا و پایین می پرند و حرکت می کنند.

اما سگ ها زمانیکه صدایی شبیه به صدای خوک در می آورند نشان دهنده ی حس احترامی است که نسبت به مردم یا هم نوع خود دارند.

نالیدن یا ناله کردن در سگ ها به منظور برقراری ارتباط کوتاه مدت می باشد. سگ ها زمانیکه نسبت به هم حس احترام دارند یا می خواهند مطیع بودنشان را نشان دهند یا در هنگام درد کشیدن یا جلب توجه و گاهی هنگام دفاع این نوع صدا را ایجاد می کنند.

سگ ها بیشتر از سایر گوشتخواران دیگر این نوع صدا را ایجاد می کنند که شاید به خاطر جلب توجه باشد و اغلب مورد محبت نیز واقع می شوند.

اولین صدایی که ممکن است از یک توله ی جدید بشنوید ناله کردن به خصوص هنگام شب است. زمانیکه حیوان، خود را تنها می بیند این صدا را در می آورد و ما اغلب در این هنگام با توجه بیش از حد به حیوان، او را ترغیب می کنیم که بیشتر و بیشتر این صدا را در آورد.

پارس کردن نوع دیگری از برقراری ارتباط می باشد که در سگ ها بسیار معمول است این رفتار می تواند ناشی از تشویق ناخودآگاه صاحب سگ باشد که او را ترغیب به پارس بیشتر می کند.

سگ ها از پارس کردن به منظور هشدار دادن و آگاه کردن و همچنین دفاع از قلمرو، جلب توجه یا برای بازی کردن برای شناساندن خود به سگ های دیگر و به منظور نشان دادن خستگی و ملامت، اضطراب، تنهایی و هنگام هیجان استفاده می کنند.

پارس های آگاه کننده نوعی از انواع پارس هستند که مطلوب صاحبان سگ ها نیز می باشد. آنها از سگ هایشان انتظار دارند که در صورت حضور فرد غریبه یا مسأله ای مشکوک پارس کنند.

پارس های ناشی از خشم همراه با غرغر کردن می باشد از طرفی باید بین پارس های آگاه کننده از پارس های منشعب از ترس تفاوت قائل شد.

پارس های به منظور جلب توجه بیشتر توسط توله ها انجام می شود تا توجه صاحب خود را جلب کنند. باید دقت کرد که به این نوع پارس به هیچ وجه توجهی نشود.

پارس های در اثر هیجان و بازی، کوتاه و تیز هستند. معمولاًً زمانی که سگ در اثر بازی به هیجان می آید این پارس را می کند.

نوع دیگر پارس زمانیست که سگ برای ابراز وجود در بین سگ های دیگر اقدام به پارس کردن می کند. در حقیقت راهی است که سگ بگوید «من به قلمرو خود مسلط هستم».

نوع دیگر پارس ها نشانه کسل شدن حیوان می باشد و حیوان از این طریق به صاحب خود می فهماند که احتیاج به پیاده روی دارد.

پارس ناشی از تنهایی و اضطراب زمانی است که حیوان احساس تنهایی و ترس کند شروع به پارس های قوی و با درجه بالا می کند که در نتیجه ی اضطراب ناشی از نبود صاحبش رخ می دهد این نوع پارس برای اطرافیان و همسایگان بسیار رنجش آور است.

پارس هنگام وحشت زدگی زمانی است که حیوان صدای ناگهانی بشنود یا حرکتی ناگهانی ببیند و یا در اطراف خود هیچ فرد آشنایی را نبیند که در این حالت شروع به پارس کردن می کند. ما باید سریعاً این نوع پارس کردن را کنترل کنیم.

همانطور که دیدیم پارس سگ ها منشعب از عوامل زیادی است و خیلی از این پارس کردن ها یک رفتار طبیعی می باشد مطالعات زیادی در مورد اینکه چه سگ هایی بیشتر پارس می کنند انجام نشده. گرچه تفاوتی از نظر درصد پارس کردن های اضافی بین جنس نر و ماده وجود ندارد اما بعضی نژادها مانند تریر، بیگل و سگ های گله بیشتر پارس می کنند.

موارد کلی برای کنترل پارس های ناخواسته
اگر ما بخواهیم پارس کردن سگمان را کنترل کنیم احتیاج به سگی داریم که آرام و فرمانبردار ما باشد.
سگ ها برای رفتارشان به نوع رفتار صاحبشان توجه می کنند. اگر ما بتوانیم به سگ یاد دهیم در هنگام گفتن جمله «بنشین یا آرام باش» او این عمل را انجام دهد و به همان حالت هم بماند در مورد حل مشکل پارس های اضافی سگ قدم بزرگی را برداشته ایم به علاوه اینکه مواردی هم وجود دارد که برای حل این مشکل می توانیم به کار بریم

اول اینکه در خیلی از موارد اگر هنگام پارس کردن سگمان از واژه «نه» به طور محکم استفاده کنیم نه تنها تأثیری ندارد بلکه ممکن است نتیجه عکس هم بدهد چون سگ فکر می کند که ما هم در جواب پارس کردن آن، صدایی شبیه پارس کردن در می آوریم و شاید از این قضیه خوشحال هم بشود.

مسأله ی بعدی استفاده از یک واژه مشخص و مناسب مانند «کافیه» می باشد. باید دقت کرد که همیشه با یک لحن و طرز گفتار مشابه این واژه را به کار برد. و همه افراد مرتبط با حیوان این رفتار را رعایت کنند.

نکته ی بعدی صبور بودن با حیوان است. تغییر رفتار حیوان مستلزم صرف وقت کافی است و زمان می برد و باید پله پله آنرا انجام داد. اگر با حیوان با عصبانیت رفتار کنیم شانس تغییر رفتار و تربیت کردن آنرا از دست می دهیم.

مسأله ی مهم بعدی جایزه دادن به حیوان در قبال رفتار خوب آن می باشد. مسلماً این روش بسیار ارجح به تنبیه کردن است. تنبیه بدنی حیوان نه تنها مؤثر نیست بلکه باعث ترس حیوان از شما و همچینین تغییر رفتار آن به شکل منفی می شود.

در ابتدا می توان از غذاهای مورد علاقه ی حیوان به عنوان جایزه استفاده کرد. مثل تکه ای کوچک از مرغ پخته. با گذشت زمان، دیگر نباید از غذا به عنوان جایزه استفاده کرد بلکه بعضی از اوقات با گفتن جمله ی «سگ خوب» و نوازش سینه حیوان می توان او را تشویق کرد.

در هنگام پارس کردن سگ را در آغوش نگیرید چون وی ممکن است با انجام این اعمال شما باورکند که واقعاً چیزی برای ترسیدن یا مضطرب شدن وجود دارد و در آینده این رفتار حیوان شما بدتر می شود و حتی بیشتر نیز پارس خواهد کرد.

سعی کنید همه چیز تحت کنترل شما باشد. موقعیت هایی را برای تمرین سگ فراهم کنید.

کمک گرفتن و راهنمایی خواستن از یک فرد حرفه ای را فراموش نکنید یک تعلیم دهنده حیوانات یا یک رفتار شناس و یا یک دامپزشک می تواند شما را در این امر یاری دهد.