سن برنارد نژادی بسیار بزرگ از سگ ها است. سگی از نژاد کاری از ناحیه آلپ سوئیس که برای امداد و نجات تعلیم دیده است. نژادی که بارها و بارها جان انسان ها را نجات داده است. این نژاد از نظر جثه بسیار بزرگ بوده به طوری که وزنی بین ۷۳ تا ۱۱۷ کیلوگرم و ارتفاعی حدود ۷۰ تا ۹۰ سانتیمتر دارد. پوشش خارجی آنها نرم یا زبر است که در بخش هایی کاملاً صاف می باشد. قسمت های زبر معمولاً موهای ضخیم تری دارند و بیشتر اطراف گردن و پاها را پوشش می دهند. رنگ پوشش خارجی از قرمز تا فندقی و قهوه ای تا مشکی به همراه سفید است. معمولاً صورت و گوش ها مشکی رنگ هستند. دم بلند و سنگین بوده، چشم های مهربان به همراه پلک های افتاده قیافه ای جالب برای حیوان به وجود می آورد.
تاریخ این حیوان با نژادهای دیگر به نام های سگ گله سوئیسی (سگ های بزرگی که دامداران سوئیسی برای محافظت از گاوها از آنها استفاده می کردند) و سگ کوهستانی سوئیسی (سگ هایی که برای جستجو و نجات استفاده می شدند) همراه است. در طول زمان، این نژاد ها با هم مخلوط شده و سن برنارد به وجود آمده است. مشهورترین سن برنارد جهان بَری نام دارد که حدود یکصد نفر را در طول مدت زندگی خود نجات داده و بدن تاکسی درمی شده اش هم اکنون در موزه تاریخ طبیعی شهر برن نگهداری می شود.
سن برناردهای قدیمی با نمونه های موجود فعلی تفاوت های زیادی داشتند، آن ها در طول نیمه اول قرن نوزدهم در جریان عملیات جستجو و نجات در کوه های آلپ تلفات بسیار زیادی داشتند. تعداد کم باقی مانده را با نژاد نیوفونلند مخلوط کردند تا به این وسیله وزن آن ها کمی کاهش یابد، موهایشان پرپشت تر شده و در سرما مقاوم تر باشند و چابک تر شوند تا در عملیات نجات سرعت عمل بهتری داشته باشند.
باشگاه علاقمندان سن برنارد در سال ۱۸۸۴ در شهر باسل سوئیس بوجود آمد و در سال ۱۸۸۷ مشخصات سن برنارد را به ثبت رسانیدند و از آن زمان به عنوان سگ ملی سوئیس شناخته می شود. این نژاد به علت اینکه در مسیر حرکت بین سوئیس و ایتالیا در محلی که مقبره برنارد مقدس بوده است، بیشتر زندگی می کرده به نام سن برنارد نامیده می شوند. پنجه های بزرگ و شامه بسیار قوی، باعث شده در برف و یخ بندان بسیار عالی عمل کند.
سن برنارد بسیار شبیه به ماستیف انگلیسی است که نسل آن ها نیز به ماستیف های آلپی می رسد. برخی نژاد های دیگر آلپی مثل آپنزلر نیز از همین دسته سرچشمه می گیرند.
به دلیل قدرت بدنی بالا، به غیر از شرکت در عملیات جستجو و نجات، به عنوان باربر و شرکت در مسابقات نیز از سن برنارد استفاده می شود.
اگر وضعیت تغذیه حیوان مناسب نباشد، سرعت زیاد رشد این نژاد می تواند باعث به وجود آمدن مشکلات بدنی برایشان شود. مشکلات مفاصل، پلک ها، سرطان استخوان، صرع ، تشنج و بیماری های پوستی از مهمترین بیماری های شایع در این حیوان می باشند. در صورت وجود هرکدام از بیماری های یاد شده، بایستی از ازدیاد نسل آن جلوگیری نمود.
سگ های این نژاد به مانند بسیاری از سایر نژاد های بزرگ، اگر از تولگی با انسان ها زندگی کنند و تحت تعلیم مناسب قرارگیرند، بسیار مهربان و خوش رفتار خواهند بود. باید توجه داشت که این حیوان قابلیت تشخیص بچه انسان را از بچه سایر حیوانات ندارد و به دلیل وزن بسیاز زیاد می تواند به راحتی به بچه ها آسیب برساند. سن برنارد نسبت به صاحبش بسیار مهربان است و اگر از بچگی عادت داده شود، به راحتی در آپارتمان قابلیت نگهداری دارد. در محیط خارج از خانه نیز می تواند زندگی کند ولی گرمای هوا به شدت به سلامتی حیوان آسیب می رساند. پیاده روی روزانه و توجه به میزان غذایی که به حیوان داده می شود و جلوگیری از پرخوری و چاق شدن حیوان از موارد بسیار مهمی است که باید در هنگام نگهداری از حیوان، به آنها توجه نمود.
بزرگترین سن برناردی که تا به حال وجود داشته، بندیکتین (Benedictine) نام داشته که ۱۶۲ کیلوگرم وزن آن بوده است.