صفحه نخست » خزندگان » روشهای نگهداری ایگوانا » پزشکی

 آیا فرزندتان خوب می‌بیند؟ نشانه هایی برای والدین

با گذشت ماه ها، بینایی نوزاد ظرافت بیشتری پیدا می‌کند، زیرا بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر نشانۀ غیر طبیعی، که در رفتار نوزاد دیده ‌شود، باید شما را به سمت مراجعه به بینایی سنج هدایت کند.  

شما می‌توانید بینایی نوزادتان را با دو تست متفاوت بسنجید: در یکی از این تست ها، یک جسم نورانی را به سمت صورت نوزاد ببرید (اگر چشمانش را باز و بسته کرد، یعنی می‌بیند) و ببینید که آیا او می‌تواند یک شی را که رنگ ها متضاد (سیاه و سفید) دارد دنبال کند یا نه. این دو تست ساده می‌توانند نشان دهندۀ یک نقص در بینایی باشند یا به تشخیص یک بیماری مانند آب مروارید مادرزاد رهنمون شوند. سپس، از 4 ماه به بعد دیگر زمان آن رسیده که نوزادتان را پیش یک بینایی سنج ببرید. 

نشانه های ناهنجاری بینایی: چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر کسی در خانواده تان وجود دارد که دچار مشکل بینایی است.
اگر نوزاد بزرگتر از سه ماه تان هنگامی که چهرۀ افراد آشنا را می‌بیند، نمی‌خندد. 
اگر نوزاد چند هفته ای تان نگاهش را به سمت نور برنمی‌گرداند یا به نظر می‌رسد از نگاه کردن به منبع نور خودداری می‌کند.
اگر اشیا را نمی‌گیرد یا آنها را در دهانش نمی‌گذارد.
اگر نگاه ها را دنبال نمی‌کند.
اگر زمانی که شروع به خوب راه رفتن کرد، مدام به اشیا و مبل ها برخورد کند.
اگر از 6 ماهگی به بعد به میزان زیادی چشمش چپ باشد.

چه طور می‌توان مشکلات مختلف بینایی نوزاد را تشخیص داد؟
ضعف بینایی: تسلط بینایی یک چشم که شدت بینایی چشم دیگر را کاهش می‌دهد. هر چند وقت یک بار یک چشم نوزاد را ببندید و بعد از مدتی چمش دیگر را و نتیجۀ آن را مشاهده کنید. اگر احساس می‌‌کنید که با این کار نوزاد خیلی اذیت می‌شود، با یک متخصص در این باره صحبت کنید.

دوربینی چشم: عملاً همۀ نوزادها با چشم های دوربین متولد می‌شوند. این یک تأخیر در تکمیل بینایی است که دید نامناسب از نزدیک را با خود به همراه دارد اما نوزاد دور را خوب می‌بیند، با بزرگ شدن نوزاد این مشکل حل می‌شود. با این حال دقت داشته باشید که نوزادتان چه زمانی به اشیا نگاه می‌کند و به آنها دست می‌زند.

نزدیک بینی: در این حالت نوزاد نزدیک را خوب و دور را بد می‌بیند. اگر او برای دیدن چیزهایی که از او فاصله دارند، چشم هایش را چندین بار باز و بسته می‌کند و تمایل دارد که اسباب بازی هایش را به چشمش خیلی نزدیک کند، حتماً با یک متخصص مشورت کنید. 

آستیگماتیسم: این مشکل در نتیجۀ شکل گیری نامناسب قرنیه به وجود می‌آید. یکی از نشانه های گویای آن، ورم ملتحمۀ پرتکرار است.

لوچی: این مشکل که خود را با انحراف ارثی محور یک چشم نسبت به چشم دیگر نشان می‌دهد، ممکن است همگرا یا واگرا باشد. اگر شما مورد لوچی در خانواده تان دارید، با یک متخصص بینایی مشورت کنید. اگر چه این مشکل تا سه ماهگی نوزاد به علت اینکه مغز هنوز نمی‌تواند تصاویر چشم ها را روی هم منطبق کند، تقریباً عادی است، اما در صورت تداوم این عارضه از این سن به بعد باید با پزشک مشورت کنید. زیرا علاوه بر مشکل ظاهری، چشم لوچ بد می‌بیند. اگر بعد ها این مشکل حل نشود، خطر شدید شدن مشکل و طول کشیدن بیشتر دورۀ درمانی وجود دارد.

تکامل بینایی نوزاد طی چند ماه
بعد از تولد: نوزاد می‌بیند اما نه به طور کامل. او نمی‌تواند تطابق دهد و رنگ ها را از هم تشخیص نمی‌دهد، اما این شرایط برای تشخیص چهرۀ شما کفایت می‌کند. او می‌تواند نگاهش را تثبیت کند یا با نگاهش، چیزی را که مقابلش حرکت می‌دهید، دنبال کند. طی هفته های اول، او ممکن است حرکات نامنظم چشم داشته باشد زیرا ماهیچه های چشمی نیروی کامل شان را تا قبل از 6 ماه به دست نمی‌آورند

در 3 ماهگی: به نظر می‌رسد که چشم نوزاد چپ شده است، او گه گاه با یک چشم و گه گاه با چشم دیگر نگاه می‌کند

در 4 ماهگی: او بیشتر و بیشتر تطابق پیدا می‌کند، چشم راست و چشم چپش دیگر جدا از هم کار نمی‌کنند، دید به وسیلۀ هر دو چشم از این زمان، آغاز می‌شود.

در 1 سالگی: شدت بینایی کودک در این سن 4/10e است.

در 18 ماهگی: او می‌تواند چیزهای کوچک را مشاهده کند، اما برای اینکه ظرفیت بینایی او مانند افراد بزرگسال بشود، باید تا 4 الی 5 سالگی صبر کرد.