سبزپرس- گروه محیط طبیعی: مدیر انجمن «دیده بان میانکاله» نتیجه دستکاری در عرصه های طبیعی و ایجاد پارکینگ در کنار دریاچه ای در ارتفاعات «عباس آباد» را دلیل از بین رفتن «وزغ تالشی» که به عنوان بزرگترین دوزیست ایران شناخته شده دانست. او تاکید کرد که بحث جاده میانکاله و احداث پالایشگاه در بالادست جنوب غربی میانکاله هم باید به درستی بررسی شود تا چنین لطماتی به محیط زیست وارد نشود.
«حر منصوری» در گفتگو با سبزپرس درباره «وزغ تالشی» که به عنوان بزرگترین دوزیست ایران شناخته شده، گفت: از سال 85 متوجه شدیم که یک نوع وزغ به سمت دریاچه ارتفاعات عباس آباد آمده است و تعداد زیادی از این وزغ ها به این دلیل کاهش سطح هوشیاری شان در این فصل زیر چرخ ماشین ها تلف می شوند.
او ادامه داد: در ابتدا ما فکر می کردیم این وزغ از گونه «وزغ های جنگلی» است و معمولی است و هر ساله نیز شاهد تلف شدن این وزغ ها در جاده ها بودیم.
منصوری گفت: پس از مشاهده این وزغ ها، از آقای «باربد صفایی» به عنوان دوزیست شناس دعوت کردیم که این گونه وزغ را بررسی کنند و ایشان گفتند که غده پارا سمپاتیک وزغ های نر در این گونه از وزغ های نر معمولی بزرگتر است و به همین دلیل این وزغ ها را از گونه وزغ های تالشی دانستند که در زیستگاه خودشان در وضعیت نامناسبی به سر می برند.
این فعال محیط زیست، ساخت پارکینگ در ضلع شمالی دریاچه عباس آباد را دلیل از بین رفتن تعداد زیادی از این گونه دانست و گفت: ساخت و ساز اطراف زیستگاه «وزغ تالشی» و ساخت پارکینگ در ضلع شمالی دریاچه عباس آباد باعث شده که این وزغ ها نتوانند برای تخم ریزی به دریاچه بیایند و به علت گرسنگی، از تنها راه خروجی، یعنی ورودی پارکینگ خارج شوند و عدم اطلاع رسانی به مردم باعث مرگ آنها می شود.
احداث تابلو هشدار دهنده در آینده نزدیک
او از نصب تابلوهای هشدار دهنده تصادف با وزغ در آینده نزدیک در جاده های منطقه خبر داد و گفت: با همکاری اداره کل حفاظت محیط زیست استان مازندران قرار است تابلوهای هشدار دهنده ای در جاده ها نصب شود که به رانندگان هشدار دهد که احتمال تصادف با وزغ ها در این قسمت از جاده وجود دارد. این اولین کاری است که می تواند جلوی از بین رفتن این گونه را بگیرد.
این فعال محیط زیست تاکید کرد که با حفظ و نگهداری گونه «وزغ تالشی» در این منطقه می توان اقتصاد خردی را برای بومیان منطقه به وجود آورد که در اثر آن، دوزیست شناسان، طبیعت گردان، عکاسان حیات وحش و گردشگران طبیعت به منطقه «بهشهر» می آیند.
منصوری زیستگاه اصلی «وزغ تالشی» را غرب استان گیلان دانست و گفت: پراکندگی این گونه در مناطق شرق مازندران ثبت نشده بود، اما دور از انتظار هم نبود که آنها را مشاهده کنیم.
او ادامه داد: چیزی که دور از انتظار بود، مشاهده وزغ ها با این تعداد زیاد در این منطقه بود که متاسفانه از سال 85 کاهش پیدا کرده است. علاوه بر این پراکندگی آنها در منطقه «تالش» هم بسیار کم است و در سه ماهی که باربد صفایی در «تالش» بود، این گونه را در آن منطقه مشاهده نکرد.
منصوری ادامه داد: ما طی سه روز 700 جفت وزغ را که 350 نر و 350 ماده بودند را به داخل دریاچه عباس آباد انتقال دادیم و پس از آن بین دو تا سه میلیون تخم وزغ در دریاچه مشاهده کردیم.
تعریف پروژه توانمند سازی محلی برای حفظ بزرگترین دوزیست ایران
منصوری با بیان این که این گونه از دوزیستان برای زندگی شرایط خاصی دارد گفت: وزغ ها در تاریکی حرکت می کنند و تنها در زمان تخم گذاری دیده می شوند.
او گفت: در نظر داریم با نهادهای بین المللی پروژه توانمند سازی جامعه محلی را تعریف و اجرا کنیم تا این گونه خاص از بین نرود.
منصوری تاکید کرد که زمانی که اطلاعات ما درباره یک عرصه طبیعی کم است، نباید تصمیم به ساخت و ساز در آن منطقه بگیریم و اگر چنین اتفاقی بیفتد، نتیجه اش به خطر انداختن یک گونه ناشناخته که اطلاعات کمی درباره آن داریم می شود.
او ساخت جاده و پالایشگاه میانکاله را هم از همین دست تصمیم ها دانست و گفت: نباید به راحتی درباره ساخت جاده در میانکاله یا پالایشگاه در بالادست جنوب غربی میانکاله تصمیم گرفت و باید در مورد تبعات آن درست فکر کرد.
وزغ تالشی دارای بدنی پهن و مکعبی شکل به طول تقریبی 14 سانتی متر و پاهایی به طول 13 سانتی متر است، سری بزرگ دارد و چشمانی که در دو طرف سر متمایل به جلو و بالا قرار گرفته است. پوست بدن آن نیز به رنگ کرم قهوه ای با خال های سیاه رنگ است. سطح شکمی آن سفید یا شیری با خال ها یا لکه های بزرگ تیره رنگ و نامنظم به رنگ قهوه ای- مشکی است.
این گونه دوزیست با نام علمی Bufo eichwaldi به عنوان بزرگترین گونه دوزیست ایران شناخته شده اما تا کنون مطالعات بسیار کمی روی آن انجام شده و اطلاعات زیادی درمورد آن در دست نیست.
وزغ تالشی وابسته به یکی از بزرگترین خانواده های وزغ با تعداد 569 عضو است. این جانور با نام های «وزغ تالشی» و «وزغ ایچوالد» در کتاب های جانورشناسی نام برده شده است./ن.س