هنگامي كه يك انسان در معرض غرق شدن در آب قرار مي‌گيرد، سر خود را بالا گرفته و از ديگران دوري مي‌كند، اما استراتژي مورچه‌ها براي زنده ماندن با انسان متفاوت است.
دانشمندان آمريكايي دريافته‌اند كه مورچه‌ها براي زنده ماندن در ميان سيلاب به يكديگر چسبيده و يك قايق زنده مورچه‌اي مي‌سازند.
اين استراتژي جالب‌توجه براي بقا به گروه مورچه‌هاي آتشين در آمريكاي جنوبي تعلق دارد كه خانه‌هايشان در منطقه جنگل‌هاي باراني به طور مستمر در معرض سيل قرار دارد.
به محض ورود آب به لانه اين مورچه‌ها، آنها شروع به كار كرده و خانه‌هاي خود را تخليه مي‌كنند. آنها يك مرتبه همه باهم حركت كرده و به دنبال يك مكان مرتفع‌تر مي‌گردند.
اكنون دانشمندان شيوه كار اين مورچه‌ها را به نمايش گذاشته‌اند.
محققان موسسه فناوري جورجيا پس از جمع‌آوري گروه‌هاي مورچه‌هاي آتشي از كنار جاده‌هاي آتلانتا، به انجام آزمايش‌هايي درباره دفع آب، شناور ماندن بر روي آب و ساختار مهارت و سرعت آنها پرداختند.
در برخي از اين آزمايش‌ها، دانشمندان صدها يا هزاران مورچه را بر روي آب انداخته و با استفاده از شيوه عكسبرداري زمان گذشت به ثبت كارهايي كه اين مورچه‌ها در اقدامات بعدي خود انجام خواهند داد، پرداختند.
در برخي موارد اين مورچه‌ها تنها پس از گذشت كمتر از دو دقيقه به هم پيوسته و يك قايق شناور را تشكيل مي‌دادند.
اين قايق تاحدي شبيه كلوچه بوده كه در آن نيمي از گروه در لايه غوطه‌ور زيرين قرار مي‌گرفتند تا سايرين بر روي آنها شناور بمانند.
اين جانوران از آرواره و دستان خود براي اتصال به يكديگر استفاده كرده و يك شكل بافت پارچه ضدآب را تشكيل دادند.
مورچه‌هايي كه پايه قايق را شكل مي‌دهند معمولا در بالاي سطح آب قرار مي‌گيرند. اما در صورتي كه به زير آب فرو بروند، مي‌توانند با استفاده از بسته‌هاي هواي موجود در زير سطح زنده بمانند.
آنچه به شگفتي اين جريان مي‌افزايد اين است كه هنگامي محققان اين مورچه‌ها را دانه از سطح آب جمع مي‌كردند، مورچه‌هاي باقي مانده در سطح زيرين براي حفظ ضخامت متوسط قايق نقل مكان مي‌كردند.
محققان در اين آزمايش دريافتند كه مورچه‌هاي سطح پاييني قادر به درك اين موضوع هستند كه چند مورچه از سطح بالايي كم شده است.
براي ساخت چنين قايقي حدود 100 مورچه لازم است و در حيات وحش اين قايق مي‌تواند براي هفته‌ها يا ماه‌ها بر روي آب غوطه‌ور بماند.
به نظر مي‌رسد كه مورچه‌ها در اين زمان از آذوقه‌هايي كه از لانه خود بيرون آورده‌اند استفاده مي‌كنند. در طول سفر، ملكه و نوزادش در بالاي قايق به صورت ايمن و خشك نگهداري مي‌شوند.
با اين‌حال اگر اين فرآيند اتصال در آب كف‌آلود صورت بگيرد، به دليل نبود بسته‌هاي هوا براي مورچه‌هاي زيرين، تشكيل اين ساختار غيرممكن مي‌شود.
مورچه آتشي يا Solenopsis invicta بومي برزيل است اما در سال‌هاي اخير تواسته خود را به ايالت‌هاي جنوبي آمريكا و حتي استراليا برساند.
نيش اين حيوان دردناك بوده و باعث تاول، سردرد وحالت تهوع مي‌شود و حتي مي‌تواند كشنده باشد.