ماهی ماندارین ماهی کوچک درخشان رنگارنگی از خانواده دراگونت ها است که در آبهای شور زندگی می کند و مورد توجه بسیاری از خریداران ماهی های آکواریمی است.این ماهی از ماهی های بومی اقیانوس آرام است.که تقریبا از جزایر رایکو تا سواحل جنوبی استرالیا زندگی می کند.
زیست بوم: ماهی ماندارین ماهی کوچک درخشان رنگارنگی از خانواده دراگونت ها است که در آبهای شور زندگی می کند و مورد توجه بسیاری از خریداران ماهی های آکواریمی است.این ماهی از ماهی های بومی اقیانوس آرام است.که تقریبا از جزایر رایکو تا سواحل جنوبی استرالیا زندگی می کند. زیستگاه این جاندار در آبهای مالزی، اندونزی، فیلیپین و استرالیا است.
این ماهی اولین بار تحت عنوان Callionymus splendidus در سال ۱۹۲۷ توسط آلبرت ویلیام هری یک ماهی شناس آمریکایی در فیلیپین معرفی شد و بعد از مدتی بنام Mandarinfish شناخته شد.این ماهی و مخصوصا نوع آبی رنگ آن حاوی رنگدانه ها و کریستال هایی است که نور را از سلول های آن انعکاس می دهد.
این ماهی بیشتر ساکن سخره ها و تالاب ها و جاهایی است که جریان آب در آن کند است و از سخت پوستان و بی مهره گان تغذیه می کند و به دلیل اندازه کوچک شش سانتی متری آن معمولا دیده نمی شود.
در سال ۲۰۰۱ در تخلیه ای که از روده این ماهی شد مشخص شد Mandarinfish رژیم غذایی از کرم ها تخم های ماهی ها گاستروپودها کوچک گیاهان خودروی وحشی جانداران کوچک به دام افتاده در میان مرجان ها نیز دیده می شد.
نوع نارنجی این ماهی مانند شاهزاده چینی است که لباس اشرافی به تن کرده و آبها از رنگهای آبی، زرد، نارنجی، ارغوانی و سبزاین ماهی احاطه شده است.اندازه جنس مذکر این ماهی از اندازه مونث های آن بزرگتر است.
درنزدیکی غروب آفتا سه تا ۵ ماهی مونث در سخره هایی که مردان از آن بازدید می کنند جمع می شود و مردان از آنها بازدید و سپس با آنها به معاشقه می پردازند و اسپرم های خود را در میان زنان پخش می کنند و ماهی ماده پس از بارور شدن تا ۲۰۰ تخم را در میان سخره ها آزاد می کند و اندازه لارو ها از ۱۸ تا ۲۴ ساعت به یک میلی متر می رسد.این ماهی عمر طبیعی ۱۰ تا ۱۵ سال را دارد.بدلیل کم بودن تعداد زنان در گروه مردان برای بدست آوردن زنان مورد علاقه خود رقابت می کنند و مردان قوی تر زنان موردعلاقه خود را بدست می آورند.حمله های Mandarinfish ها به یک دیگر معمولا در زمان جفت کیری رخ می دهد.
این ماهی جزو اندک ماهی هایی است که فلس ندارد و برای دفاع از خود از ترکیبات لزج و بدبوی مخاطی خود استفاده می کند و با این کار نه تنها خود را از چنگ بیماری های پوستی انگلی محافظت می کند بلکه بدلیل بد بو بودن و بوی زننده مزه تند آن و رنگ روشنش از شر شکارچی ها محافظت می کند.
این موجود اغلب منفعل و خجالتی است و اغلب در صخره های مرجانی تخته سنگ های شکسته یا در دامنه تالاب ها زندگی می کند.