1.میوه‌های خراب و لک‌دار نخرید؛ چون خرابی و لک این میوه‌ها می‌توانند به تمام سطح خود میوه و حتی سایر میوه‌ها هم منتقل و باعث غیرقابل‌استفاده شدن آنها شوند.
2.میوه‌های درشت نخرید؛ چون احتمال استفاده از کودهای شیمیایی غیرمعمول و غیراستاندارد برای پرورش و رشد سریع‌تر آنها وجود دارد و انتقال ترکیب‌های باقیمانده این کودهای شیمیایی به بدن با خوردن میوه، می‌تواند باعث ابتلا به انواع بیماری‌ها در افراد مختلف به‌خصوص بچه‌ها، سالمندان و زنان باردار شود.
3.میوه‌هایی که شکستگی و بریدگی دارند، نخرید چون احتمال انتقال آلودگی‌های محیطی و سم‌ها به داخل میوه‌های شکسته و بیمار شدن افرادی که آنها را مصرف می‌کنند، وجود دارد.
4.میوه‌ها را در فصل خودشان بخرید؛ چون میوه‌های فصل به‌صورت طبیعی و بدون استفاده از انواع کودهای شیمیایی و خارج از شرایط گلخانه‌ای تولید می‌شوند و طعم بهتری دارند.
علاوه بر این نکته‌ها، این موارد را هم برای انتخاب و خرید بهترین میوه‌ها مدنظر قرار دهید.
توت‌فرنگی: توت‌فرنگی‌های تازه و سالم باید کاملا قرمز، سفت و حداکثر به ارتفاع دو بند انگشت زنانه باشند. توت‌فرنگی‌های سبزرنگ، درشت، کمی نرم و حتی لهیده اصلا گزینه‌های خوبی برای خرید نیستند.
سیب: پوست سیب‌های تازه یا کاملا زرد یا کاملا قرمز است. سیب‌هایی که پوست زرد مایل به سبز یا صورتی دارند، بی‌مزه و کم‌شیرین هستند. پوست سیب‌های زرد و شیرین باید کمی هم زبر باشد و انگشتان دست به راحتی روی آن کشیده نشود. ضمن اینکه سیب‌های سالم، وزن بیشتری نسبت به سیب‌هایی که داخلشان پوک و خراب است، دارند.
انگور: چوب خوشه‌انگورهای تازه باید کاملا قهوه‌ای و خشک باشد. خوشه‌های خیس نشان‌دهنده وجود حبه‌های انگور له و خراب لابه‌لای انگورهای سالم سطحی است. مزه انگوری هم که چوب خوشه آن سبز است، به ترشی می‌زند و گاهی هم بی‌مزه است.
هلو: یک هلوی تازه، خوشمزه، رسیده و شیرین نه باید زیاد نرم باشد و نه زیاد سفت. پوست چنین هلویی گلبهی مایل به قرمز و پوشیده با پرز است. گوشت این نوع هلوها هم کاملا زرد و گاهی با لکه‌های صورتی است. طعم هلوهایی که پوستی مسطح و بدون پرز دارند و رنگشان صورتی مایل به سبز است، شیرین نیست و معمولا سفت و بدخوراک هستند.
هندوانه: 2 راه برای پی بردن به رسیده بودن یا نبودن هندوانه‌ها وجود دارد؛ نگاه کردن به رنگ پوست آنها که هرچه پوست هندوانه سبزتر باشد، هندوانه هم شیرین‌تر و رسیده‌تر است و دوم، خراشیدن پوست رویی هندوانه با ناخن. وجود لایه‌ای سفیدرنگ درست در زیر پوست سبز و نازک هندوانه، نشان‌دهنده تازگی آن است.
موز: موزهای سالم، رسیده و شیرین، حداکثر به اندازه یک کف دست هستند و پوستی کاملا زردرنگ دارند. اگر دانه‌های کوچک و کمی زبر و تیره‌رنگی روی پوست موز مشاهده کردید، نگران نشوید؛ این دانه‌های ریز می‌توانند نشان‌دهنده رسیدگی بیش از حد موز باشند.
خیار: خیارهای سالم، خوشمزه و آبدار باید متوسط و کاملا سبزرنگ باشند. خیارهای شکسته اصلا مناسب نیستند. بهتر است از خریدن خیارهای درختی یا گلخانه‌ای هم خودداری کنید. معمولا وقتی خیارها تحت‌تاثیر استرس‌های محیطی مانند باد، باران و... قرار می‌گیرند، هورمونی در آنها ترشح می‌شود که طعمشان را دلپذیر و مطلوب می‌کند، بنابراین خیارهای گلخانه‌های یا درختی که معمولا تحت‌تاثیر هیچ نوع استرسی قرار نمی‌گیرند و در شرایط ایده‌آل رشد می‌کنند، بی‌مزه می‌شوند و فقط ظاهر خوبی دارند.
گیلاس و آلبالو: آلبالو و گیلاس تازه باید کاملا قرمز و سفت باشند، نه نرم و صورتی. برای پی‌بردن به وجود کرم میوه داخل آلبالو و گیلاس، می‌توان از فروشنده خواست 3 تا 4 عدد از آنها را اتفاقی باز کند. اگر آن 4-3 عدد سالم بودند، تقریبا می‌توان مطمئن بود که قصد خرید میوه‌های مرغوبی دارید.
پرتقال: پوست پرتقال‌های شیرین و آبدار معمولا نازک و وزن پرتقال‌های پوک و تلخ کمتر از پرتقال‌های آبدار و شیرین است. ضمن اینکه اگر پرتقالی تازه و آبدار باشد، نباید پوست آن با فشار انگشتان دست به سادگی فرورود.
نارنگی: نارنگی‌های تازه و شیرین، پوستی پفکی و سبک دارند که به سادگی از گوشت آنها جدا می‌شود. معمولا تکه‌ای از چوب و برگ نارنگی هم به سر آن چسبیده است که این موضوع، تازگی این میوه را نشان می‌دهد. پوست نارنگی رسیده باید کاملا نارنجی و بدون لکه‌های سبزرنگ باشد.