پدیده‌ای موسوم به اسیدی شدن، اقیانوس‌ها را تهدید می‌کند، اما به این معنی نیست که در آینده‌ای نزدیک، اقیانوس ها به مخزنی عظیم از اسید مبدل خواهد شد. همان‌طور که بارش باران‌های اسیدی می‌تواند دیوارهای یک خانه آهکی را در خود حل کند و آن را در هم بشکند، اسیدی شدن اقیانوس‌ها نیز می‌تواند تهدیدی برای صخره‌های مرجانی باشد.
اگر PH اقیانوس‌ها را در مقیاسی از صفر تا ۱۴ یعنی از اسید خالص تا باز اندازه‌گیری کنیم، متوجه می‌شویم در سال‌های اخیر PH آب اقیانوس‌ها در مقایسه با سال‌های گذشته درروندی سریع از هشت به هفت کاهش یافته و این موضوع تا حدی موجب نگرانی است، اما به نظر شما چه عاملی بر این تغییرات تاثیرگذار بوده است؟ مقادیر قابل توجهی از دی‌اکسید کربنی که در نتیجه سوزاندن سوخت‌های فسیلی ایجاد می‌شود در نهایت به صورت محلول در آب در اقیانوس‌ها تجمع پیدا می‌کند.
به گزارش جام جم این فرآیند به تولید اسیدهای کربنی در اقیانوس‌ها منجر می‌شود که به نوبه خود سطح یون‌های کربنات موجود در آب را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد، غافل از این‌که موجودات دریایی یا به عبارتی آبزیان از یون‌های کربنات برای احداث جزایر مرجانی استفاده می‌کنند که نه تنها از نظر زیبایی بسیار مورد توجه است، بلکه در حفاظت از موجودات ساکن آب‌ها نیز نقش مهمی دارد. جزایر مرجانی تنها به این دلیل که سکونتگاهی برای موجودات دریایی است، مورد توجه قرار ندارد.
جالب است بدانید صخره‌های مرجانی در حفاظت از زندگی ما انسان‌ها در برابر بلایای طبیعی مانند سونامی نیز نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. علاوه بر این در رشد و توسعه صنعت جهانگردی و پرورش آبزیان که منابعی برای تامین معاش میلیون‌ها انسان در سطح دنیاست، تاثیرگذار است.
همان‌طور که بارش باران‌های اسیدی می‌تواند دیوارهای یک خانه آهکی را در خود حل کند و آن را در هم بشکند، اسیدی شدن اقیانوس‌ها نیز می‌تواند تهدیدی برای صخره‌های مرجانی باشد.
اگرچه ما انسان‌ها می‌توانیم با جایگزینی مواد دیگری برای ساخت خانه‌هایمان، به راهکاری برای محافظت از آن در برابر بارش باران‌های اسیدی دست یابیم، اما موجودات ساکن اقیانوس‌ها به هیچ ماده دیگری جز یون‌های کربنات دسترسی ندارند که از آن برای بازسازی صخره‌های مرجانی استفاده کنند و به این ترتیب، چندان دور از انتظار نخواهد بود که در آینده‌ای نزدیک، حیات این گروه از موجودات در معرض خطراتی جدی قرار گیرد.
می‌توان گفت افزایش دی‌اکسیدکربن موجود در محیط، ساختار شیمیایی اقیانوس‌ها را در معرض خطراتی جدی قرار داده و این تغییرات به قدری سریع است که شاید نتوان علاج واقعه قبل از وقوع کرد.