ژوهش جدید دانشمندان دانشگاه کمبریج نشان داده که پستانداران نر تنها برای تولید کودکان سالم‌تر به تک‌همسری روی نمی‌آورند بلکه این کار از آن روست که با جفت خود باقی مانده و از وی در برابر آسیب‌ها حفاظت کنند.
نظریات قبلی نشان داده بود که
حیوانات بویژه نخستین‌ها برای حمایت از فرزندان خود در برابر کشته شدن تک همسری را انتخاب می‌کنند و هنگامی که مراقبت از فرزند بطور مشترک انجام می‌شود، کودک در نهایت باهوش‌تر خواهد شد.
اما محققان کمبریج اکنون بر این باورند که
دلیل اصلی انتخاب یک جفت برای کل عمر توسط نرها جهت حمایت از وی بوده و همین طور این واقعیت که انتخاب جفت مناسب محدود است.
اگرچه این امر برای نرها محدودکننده بنظر می‌رسد که تنها یکی از اعضای جنس مخالف را برای جفت‌گیری انتخاب کنند اما درصد زیادی از نرهای پستاندار این کار را کرده و کارشناسان همیشه از درک آن عاجر بودند.
اکنون پس یک بررسی دقیق در مورد رفتار بیش از 2500 گونه پستاندار، دانشمندان توانسته‌اند فرایندهایی که پستانداران نر را به اتخاذ تک‌همسری اجتماعی به عنوان یک راهکار تولیدمثل هدایت کرده، توضیح دهند.
پژوهشهای پیشین در مورد تکامل تک‌همسری اجتماعی در میان پستانداران با دو نظریه توضیح داده شده‌اند. فرضیه اول بر مراقبت والدین تمرکز داشته که بر اساس آن انتخاب طبیعی، شکل‌گیری جفت را مطلوب دانسته چرا که مراقبت دو والد باعث افزایش سلامت کودک می‌شود.
فرضیه دوم بر این اساس است که نرها از جفت خود حمایت می‌کنند.
محققان کمبریج اظهار کرده‌اند که نتایج پژوهش آن قویا از این ایده که نرها از تک‌همسری به عنوان راهکاری برای حفظ جفتشان استفاده کرده، حمایت می‌کند.
به گفته محققان، تکامل مراقبت والدین دومین مرحله انطباق بوده است.
گام دیگر این محققان آزمایش این امر است که آیا فشارهای زیست‌محیطی در تکامل تک‌همسری اجتماعی در گروههای دیگر دخالت داشته یا خیر.
علیرغم توصیف فرآیند چگونگی تک‌همسری شدن پستانداران، کارشناسان هنوز هیچ درکی از زمان و شرایطی که باعث تکامل تک‌همسری در انسان شده، ندارند.