صفحه نخست » تعرفه تبلیغات در سایت » روزانه های پرشین پت

امسال جایزه‌ی «نشان خروس سپید» به یک بانوی حامی حیوانات تعلق گرفت. «نشان خروس سپید» جایزه‌ای‌است که هر ساله از سوی «انجمن حمایت از حیوانات اصفهان» به کوشاترین فرد یا گروهی که در جهت حمایت از حیوانات و حفظ دخائر ژنتیکی تلاش کرده باشد اهدا می‌شود.
به همین بهانه ابتدا با آقای «سپهر سلیمی» دبیر انجمن حمایت از حیوانات اصفهان گفت‌وگوی کوتاهی داشتم و سپس به سراغ برنده‌ی این جایزه؛ خانم «ژاله فتوره‌چی» رفتم و با ایشان پیرامون مساله‌ی حمایت از حیوانات صحبت کردم.

انجمن حمایت از حیوانات اصفهان از سال 1385 به یک فرد یا گروهی که در زمینه‌ی حمایت از حیوانات و محیط زیست فعالیت کرده باشد این جایزه را اهدا می‌کند.

انجمن بر اساس فراخوانی که به افراد حامی حیوانات و محیط زیست می‌دهد یک فرد یا گروه را انتخاب می‌کند.

امسال زمانی که فراخوان اعلام شد تا یک فرد یا گروه را انتخاب کنند؛ با توجه به این‌که امسال تشکل‌ها و سازمان‌های غیر دولتی کم شده است و نیز به دلیل این‌‌که به شهروندانی بها بدهیم که داوطلبانه و بدون هیچ منّتی برای حفظ حیوانات تلاش می‌کنند.

مجموعه‌ی دوستان نظرشان این بود که این جایزه به یک شهروند عادی اهدا شود که سرانجام تصمیم گرفته شد جایزه به سرکار خانم ژاله فتوره‌چی که نه عضو انجمن خاصی و نه عضو سازمان خاصی هستند اهدا شود.

اگر هر شهروندی خودش را مسئول بداند و به حیوانات محیط اطراف خودش توجه نشان دهد؛ شاید بسیاری از مشکلاتی که امروزه در رابطه با حیوانات داریم برطرف می‌شد.

بر اساس اطلاعاتی که ما گرفتیم؛ ایشان یک وبلاگ‌نویس فعال هستند؛ که در زمینه‌ی حقوق حیوانات می‌نویسند. سال‌هاست که ایشان وبلاگ می‌نویسند و فعالیت می‌کنند و با افراد زیادی که در این حوزه فعالیت دارند در تماس هستند.
دوستانی که ایشان را می‌شناختند به ما معرفی‌شان کردند هر چند که خودمان هم در رابطه با فعالیت‌هایی که در زمینه حقوق حیوانات داشته‌ایم ایشان را می‌شناختیم.

شاید دلیل‌اش این باشد که حدود 12 سال است که آقای «سپهر سلیمی» و دکتر «شاهین سپنتا» شاهد هستند که در این زمینه فرهنگ‌سازی می‌کنم؛ در وبلاگ‌ام هم در مورد این موضوع می‌نویسم و فعال هستم.
من سعی می‌کنم مردم را به نحوی راهنمایی کنم که حیوان‌آزاری نکنند و توجیه شوند که اصل قضیه چه هست. بالاخره حیوانات را خدا خلق کرده؛ همان خدایی که ما را خلق کرده است. باید به این موجودات کمک کرد.

«سپهر سلیمی» دبیر انجمن حمایت از حیوانات اصفهان

پیش از انقلاب؛ زمانی که من جوان بودم تهران به این شکل نبود. همه خانه‌ها ویلایی بودند، حیاط داشتند. توی حیاط‌ها همیشه گربه بود، سگ بود. همه هم نسبت به این حیوانات مهربان بودند. مثل حالا نبود که خیلی‌ها این موجودات را مزاحم بدانند و یا منبع آلودگی وبیماری بدانند؛ این چیزها حقیقت ندارد!

کارهایی که می‌کنم وظیفه‌ی خودم می‌دانم. فکر می‌کنم همه باید به حیوانات کمک کنند.
من خودم گیاه‌خوار هستم اما برای گربه‌های شهری؛ مثل گربه‌هایی که در محله‌مان و همچنین در اطراف شرکتی که کار می‌کنم زندگی می‌کنند غذا تهیه می‌کنم.
شاید به نظر برخی این کار غیر معقول بیاید اما روزهای تعطیل به بازار روز می‌روم و جگر مرغ می‌خرم و به نقاط دیگر شهر می‌روم و به گربه‌ها می‌دهم. چون همیشه می‌بینم گربه‌های گرسنه‌ای را که اطراف سطل‌های زباله دنبال غذا می‌گردند؛ به آن‌ها کمک می‌کنم.
گاهی به باغ وحش می‌روم. آن‌جا چند گربه و سگ هست که برای آن‌ها؛ غذای بهتری از آن‌چه مسئولان باغ وحش به این‌ها می‌دهند؛ می‌برم.
در باغ وحش تا چندی قبل به این حیوانات گوشت الاغ می‌دادند. می‌گفتند ما شب‌ها یک الاغ می‌کُشیم و به همه حیوانات گوشت‌خوار باغ وحش می‌دهیم. من با مدیر باغ وحش صحبت کردم. آقای «الهامی» آدم خوبی هستند و حالا فهمیده‌اند که باید به دو گربه‌ی ایرانی –پرشین کَت- که در قفس هستند رسیدگی کنند و غذای خوب به آن‌ها می‌دهند.
برخی از مردم بچه‌گربه‌ها را تا دو، سه ماه در خانه‌هاشان نگهداری می‌کنند و بعد آن‌ها را در پارک‌ها و باغ وحش رها می‌کنند. من نگران این گربه‌ها بودم که آقای «الهامی» گفتند نگران نباش؛ به آن‌ها هم غذا می‌رسانیم.

چندی قبل یک شخص خارجی به شرکت ما آمده بود که از حامیان حیوانات هم بود. برای ایشان عجیب بود و می‌گفت: «مردم کشور شما مسلمان‌اند؛ اما در کشورهای مسلمان‌نشینی مانند «ترکیه» و «امارات» چنین برخوردی با حیوانات ندارند! در آن کشور‌ها قانون حمایت از حیوانات وجود دارد».

ممکن است از نظر دین ما سگ نجس باشد اما این نجس بودن دلیل نمی‌شود که آدم این‌ها را بکشد! خیلی چیزها نجس است! مثلآ خون نجس است؛ باید از بین ببریم‌اش!؟
در کشور ترکیه سگ‌ها را عقیم می‌کنند شماره‌گذاری می‌کنند. در سطح شهر همه‌جا این سگ‌ها هستند. با گربه‌ها رفتارشان خوب است.
من سال‌هاست به خاطر همین حیواناتی که غذا می‌دهم سفر نرفته‌ام اما کسانی که به ترکیه می‌روند می‌گویند جلوی در هر مغازه‌ای یک گربه هست. گربه در بازار راحت راه می‌رود بی‌اینکه بترسد. کسی آن‌ها را اذیت و آزار نمی‌کند.

من این‌را نمی‌دانستم! این خیلی عالی است!
اگر در همین تهران هر مجتمعی مسئولیت فقط یک گربه را قبول کند و با مبلغ کمی که هر یک از ساکنین آن مجتمع پرداخت می‌کنند این گربه‌ها را عقیم‌سازی و واکسینه کنند و به آن‌ها غذا بدهند؛ باور کنید ما دیگر گربه‌ی خیابانی نخواهیم داشت!
یک نکته‌ای هست که برخی می‌گویند برای مقابله با ازدیاد جمعیت گربه‌ها اقدام به از بین بردن آن‌ها می‌کنند. من سال‌هاست که خودم می‌بینم اکثر این گربه‌ها پیش از آن‌که عمر طبیعی‌شان سر برسد می‌میرند. جمعیت گربه‌ها زیاد نشده و نمی‌شود. خیلی از بچه گربه‌ها در همان بچه‌گی می‌میرند.

شما فرض کنید در محله‌ای که من زندگی می‌کنم که بالای شهر هم هست و مردم زیاد با گربه‌ها رفتار بدی ندارند اگر قرار بود در این محله که من به آن‌ها غذا می‌دهم همه زنده مانده بودند باید حالا 10000گربه زندگی می‌کرد! در صورتی‌که این‌طور نیست!
این‌طور که من دیده‌ام گربه‌ها حداکثر تا 6 سال بیشتر زنده نمی‌مانند.

ما در روزنامه‌هامان مطالبی در باره‌ی حیوانات می‌خوانیم که تاسف‌بار است!
در کشورهای پیشرفته «پت‌تراپی» داریم؛ یعنی در خانه‌ی سالمندان، در مهد کودک‌ها، در بیمارستان‌ها برای مداوای بیماری‌های روحی ِبیماران؛ از سگ و گربه استفاده می‌کنند.
تماس با این حیوانات موجب درمان افسردگی می‌شود؛ من نمی‌دانم چطور؟ اما تاثیر مثبت دارد.
در ایران متاسفانه همه را برعکس جلوه می‌دهند. من نمی‌دانم چه دشمنی‌ای با حیوانات دارند!؟
مثلآ افرادی را توی تلویزیون می‌آورند که از بیماری‌زایی این حیوانات می‌گویند.
همان انگل «توکسوپلاسموز»یی که می‌گویند گربه ناقل آن است؛ به سختی از گربه به انسان منتقل می‌شود. این انگل در مدفوع گربه است و اگر کسی دستش را داخل مدفوع گربه‌ی مبتلا به این بیماری کند و با همان دست نشسته خوراکی در دهان‌اش بگذارد؛ آن موقع ممکن است که به این بیماری مبتلا شود.
این انگل باید برود در سیستم گوارشی ما تا ما را مبتلا کند. در صورتی‌که همین انگل «توکسوپلاسموز» در گوشت خام به وفور یافت می‌شود.

منبع :
رادیو زمانه
به نقل از مینو صابری