صفحه نخست » تعرفه تبلیغات در سایت » دامپزشکی

دانشمندان برخورد يک جسم آسماني را موجب انقراض دايناسورها دانستند
گروهي از دانشمندان و کارشناسان بين المللي اين نظريه را که برخورد يک جسم آسماني موجب انقراض انبوه موجودات زميني به خصوص دايناسورها شده است را تاييد کردند.

به گزارش بي بي سي نيوز؛ اين گروه پس از تحقيقات و تحليل هاي وسيع به روي شواهد موجود در اين زمينه به اجماع رسيدند.
آنها طي مقاله اي در نشريه "ساينس" نظريه هاي آشکار در مورد نحوه انقراض آن دوره را ، از جمله اينکه ممکن است در اثر فعاليت گسترده آتشفشاني روي داده باشد، رد کردند.
اين تحليل در چهل و يکمين کنفرانس علوم اقماري و سياره اي (ال پي اس سي) در آمريکا مورد بحث قرار گرفت.
گروهي بين المللي شامل 41 کارشناس براي تعيين علت انقراض انبوه آن دوره (Cretaceious_Tertiary) در حدود 65 ميليون سال قبل، شواهدي را که در مجموع طي 20 سال مطالعه فراهم شده بود، بررسي کرد.
آن انقراض باعث نابودي بيش از نيمي از کليه گونه هاي زمين از جمله دايناسورها، تراسورهاي پرنده، و خزندگان بزرگ دوزيست شد که راه را بر چيره شدن پستانداران در زمين باز کرد.
بررسي اين شواهد مؤيد آن است که اين انقراض، ناشي از برخورد يک سيارک يا دنباله دار عظيم به زمين در چيکسولوب واقع در شبه جزيره يوکاتان مکزيک بود.
برخورد سنگ 15-10 کيلومتري به شبه جزيره يوکاتان باعث آزاد شدن انرژي معادل 100 تريليون تن TNT شد که يک ميليارد بار بيش از قدرت انفجاري بمب هاي فرو ريخته شده بر روي هيروشيما و ناگازاکي بود.
گودال عظيمي که از آن حادثه به جا مانده است 180 کيلومتر قطر دارد و يک گسله مدور به قطر 240 کيلومتر نيز در اطراف آن مشاهده مي شود.
دانشمندان در مطالعه تازه به بررسي شواهد جمع آوري شده توسط فسيل شناسان، ژئوشيميدان ها، طراحان مدل هاي اقليمي، ژئوفيزيکدان ها و رسوب شناسان از آن دوره پرداختند.
آنها نتيجه گيري مي کنند همانطور که شواهد زمين شناسي نشان مي دهد، برخورد يک سنگ آسماني تنها توضيح ممکن براي تخريبي در آن ابعاد است.
برخورد اوليه، بلافاصله آتش سوزي هاي وسيع، زمين لرزه هاي عظيم، رانش زمين در ابعاد قاره اي و سونامي را در پي داشته است.
دکتر "گرت کالينز" يکي از نويسندگان مقاله از امپريال کالج لندن، در اين باره گفت: آن سيارک با سرعتي "20 بار بيش از گلوله اي درحال سرعت گرفتن" به زمين برخورد کرد.
وي افزود: "انفجار سنگ هاي داغ و گاز که از افق هاي دوردست مثل يک گلوله آتش به نظر مي رسيده است، هر موجودي را که در مجاورت آن قادر به يافتن پناهگاه نبود کباب مي کرده است."
دکتر جوئانا مورگان پژوهشگر ديگر اين تحقيق از همين دانشگاه نيز گفت:"آخرين ميخ بر تابوت دايناسورها زماني کوبيده شد که مواد منفجره با شتاب زياد به اتمسفر پرت شد. اين باعث شد کره زمين در تاريکي فرو رود و زمستاني جهاني شروع شود، که مرگ بسياري از گونه ها را نمي توانستند با اين شرايط جهنمي سازگاري يابند، به دنبال داشت."