چائو چائو ( Chow Chow )
کشور منسوب: چین
دسته بندی درF.C.I. : گروه پنجم و در سال 1987 استاندارد های نژادی آن تعیین گشت.
ثبت بین المللی: FCI, UKC, AKC, TKC, CKC
ظاهر شناسی: سگی شبیه شیر، متین و مغرور است. سری درشت، پیشانی تخت. ناحیه صورت به طرف چشم ها وسیع شده و به سمت پوزه نوک تیز و سیاه رنگ مانند روباه است. چشم ها تیره، کوچک، متوسط ،براق و کشیده است که به صورت سگ حالتی غمگین می دهد. بینی در این نژاد بزرگ، پهن و سیاه رنگ است. گوش ها کوچک، ضخیم، مثلثی شکل، افراشته و رو به جلو است. دارای فکی بسیار قوی و دندانهایی محکم و ردیف و کنار هم دارد که در زمان بسته شدن فک کاملا بر روی هم قرار می گیرد و وسیله ای مناسب برای گاز گرفتن است.
دارای ابروهایی در هم کشیده است. زبان، کام و لثه ها در این نژاد به رنگ آبی مایل به سیاه می باشد. گردنی قوی پهن دارد و شانه های آن قوس دار و قفسه سینه فراخ است. دم چائو چائو بلند، پر مو و ضخیم بوده و به طرف پشت پیچ خورده است. موهای بدن در این نژاد به دو صورت زبر و نرم دیده می شود و دور گردن مو ها بسیار متراکم و عمود است و مانند یال می ماند و منظره یک شیر را به آن می بخشد. رنگهای بدن این نژاد تک رنگ است و شامل سیاه، قرمز، سربی، حنایی، کرم و سفید می باشد و رنگهای ابلق در این نژاد قابل قبول نمی باشد.
قد: در نرها ارتفاع: 56_48 سانتیمتر ، طول: 22_19 سانتیمتر.
در ماده ها ارتفاع: 51_46 سانتیمتر ، طول: 20_18 سانتیمتر.
رفتار شناسی: سگی آرام، باوقار، وظیفه شناس، گوشه گیر است و نسبت به صاحبش پر احساس صمیمی و صادق است.
کارایی: سگ نگهبان
سگهای نژاد چاوچاو (Chow Chow) با قیافۀ بامزه‌شان، مثل یک گربه، شخصیت مغرور و مستقلی دارند. آنها اغلب منزوی و گوشه‌گیرند و خیلی باحوصله نیستند. برای همین اگر سگی بغلی و نازنازی می‌خواهید، این نژاد انتخاب مناسبی برای شما نیست.
نگاهی مختصر به نژاد چاوچاو
گروه نژادی: سگهای کار.
قد: 43 تا 59 سانتیمتر از شانه تا زمین.
وزن: 18 تا 32 کیلوگرم.
طول عمر: 12 تا 15 سال.
چاوچاوها قیافۀ خاصی دارند: چشمان خمار و سر بزرگ و با موهایی مثل یال شیر. اول که به آنها نگاه می‌کنید ممکن است فکر کنید مریض یا بداخلاقند، اما اینطور نیست و این فقط حالت چشمان آنهاست که این حس را در شما ایجاد میکند. چاوچاو، اگر درست تربیت شود، سگ بداخلاقی نیست و حمله نمی‌کند.
آنها، مثل یک شیر، اشرافی و مثل یک پاندا بامزه، مثل یک عروسک دوست‌داشتنی، مثل یک گربه مغرور و مستقل، و مثل یک سگ مهربان و وفادارند. در عین حال موقر و آرامند. نمی‌شود بهشان احترام نگذاشت. هرچه باشد مدتی در دربار پادشاهان چین زندگی کرده‌اند.
سگهای نژاد چاوچاو حوصله ندارند سربه‌سرشان بگذارید. نباید زیاد کاری به کارشان داشته باشید. آنها در کمال آرامش مراقب صاحب خود و خانوادۀ او هستند. اگر با بچه‌ها بزرگ شوند، با کمال میل آنها را می‌پذیرند و مشکلی با آنها نخواهند داشت، ولی شیطنت یا آزارهای بچه‌های کوچک را نمی‌توانند تحمل کنند. برای همین چاوچاو برای خانواده‌هایی مناسب است که بچه‌های بزرگ داشته باشند که بدانند با سگها چطور باید رفتار کرد.
چاوچاوها سگهای حمایتگری هستند و به‌شدت از صاحبان خود در برابر غریبه‌ها مراقبت می‌کنند. برای اینکه بتوانند حضور غریبه‌ها را، در آرامش، تحمل کنند، باید در زمان تولگی افراد غریبۀ زیادی را ببینند و به‌خوبی اجتماعی شوند.
زبان آبی-بنفش سگهای چاوچاو یکی از ویژگی‌های عجیب آنهاست. بر اساس افسانه‌های چینی، در زمان خلقت، آسمان را که رنگ می‌کردند، قطره‌ای از رنگ آسمان به پایین چکید و چاوچاو آن را لیسید و به همین دلیل زبانش آبی است. یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد چاوچاو پاهای خیلی صاف اوست که ظاهر خیلی شق و رقی به او بدهد و باعث میشود راه رفتنش زیبا باشد. به سبب همین فرم پاهایش، سگ نژاد چاچاو، برای ورزش‌هایی مثل قدم‌دو (Jog: نوعی راه رفتن تند) مناسب نیست، اما به سبب انرژی و استقامتی که دارد، همراه بسیار خوبی برای پیاده‌روی‌های شماست.
درست است که هیچ سگی نباید کتک بخورد، اما این حرف را دربارۀ چاوچاوها بیشتر جدی بگیرید. آنها را با تشویق و تکرار جملات و دستورها تربیت کنید. شخصیت مستقل و مغرور چاوچاو پاسخ خوبی به رفتارهای خشن، ومخصوصا کتک، نمی‌دهد. سعی کنید با ثبات رفتاری و استقامت در آموزش، احترام او را به دست آورید و آن وقت دیگر مشکلی در تربیت کردن او نخواهید داشت. اگر به ظاهر خاص و شخصیت مستقل چاوچاو احترام بگذارید، همراه و رفیق خوب شما میشود.
چند نکتۀ مهم دربارۀ نژاد چاوچاو
– صاحب چاوچاو باید به استقلال و روحیۀ گوشه‌گیر او احترام بگذارد، اما باید مراقب باشد که چاوچاو رئیس نشود و نخواهد که کنترل اوضاع را به دست بگیرد.
– سگهای نژاد چاوچاو باید از تولگی اجتماعی شوند. یعنی آدم‌ها، سگها، مکان‌ها و شرایط مختلف را ببینند و تجربه کنند تا در بزرگسالی سگهای آرام و بی‌خطری باشند.
– چاوچاوها با یک فرد یا با کل اعضای خانواده ارتباط محکمی برقرار میکند، اما بیرون از این حلقه، او به همه بدگمان است.
– چاوچاوها باید دو یا سه بار در هفته برس کشیده شوند.
– چاوچاوها، به شرط آنکه ورزش روزانه داشته باشند و ارژی‌شان تخلیه شود، می‌توانند در آپارتمان زندگی کنند.
– چشمان چاوچاوها فرورفته و دید آنها محدود است. برای همین بهتر است از روبه‌رو به یک چاوچاو نزدیک شوید.
– سگ خود را از توله‌کش‌ها نخرید.
تاریخچۀ نژاد چاوچاو
نژاد چاوچاو یکی از قدیمی‌ترین نژادهای دنیاست. اصل و نسب این نژاد به دشت‌های مغولستان و شمال چین برمی‌گردد. با گذر زمان، این سگها همراه با قبایل کوچ‌نشین به سمت جنوب چین حرکت کردند.
تصویر چاوچاو در نقاشی‌ها و نقوش سفالی به جا مانده از امپراطوری هان (Han)، که از سال 206 پیش از میلاد مسیح تا سال 220 میلادی بر چین حکومت می‌کردند، دیده میشود. میگویند که یکی از امپراطورهای چین 2500 جفت سگ از نژاد چاوچاو داشته و از آنها برای شکار کردن استفاده می‌کرده است. علاوه بر شکار، چاوچاوها وظیفۀ نگهبانی از اموال صاحبانشان را هم داشتند. همچنین از موی آنها برای تزیین لباس‌ها استفاده می‌کردند. با گوشت چاوچاوها نیز نوعی خوراک ویژه می‌پختند.
نژاد چاوچاو در چین اسامی دیگری داشته است: سگ زبان‌سیاه (hei shi-tou)، سگ گرگی (lang gou)، سگ خرسی (xiang gou)، سگ کانتون (Guangdong gou). پس چه شد که او را چاوچاو نامیدند؟
اواخر قرن هجدهم میلادی، تاجران انگلیسی در کشتی‌های خود سگهایی داشتند شبیه به خرس. آنها به محموله‌های متفرقه، از جمله سگها، چاوچاو می‌گفتند و این اسم روی سگها باقی ماند. در سال 1781 میلادی، گیلبرت وایت (Gilbert White)، محقق تاریخ طبیعی، در کتاب خودش، به نام تاریخ طبیعی و باستانی ناحیۀ سیبورن (Natural History and Antiquities of Selbourne)، از چاوچاوها حرف زده است و آنها توصیف کرده است. همسایۀ او، از ناحیۀ گوانگدونگ (Guangdong)، یک جفت سگ چاوچاو با خود آورده بود. طرفداران نژاد چاوچاو میگویند که این سگها از دویست سال پیش، که گیلبرت وایت آنها را توصیف کرد، اندکی تغییر کرده‌اند.
با این حال یک قرن طول کشید تا واردات چاوچاو رایج شود. ملکه ویکتوریا، که خیلی به سگها علاقه‌مند بود، این نژاد را پسندید و همین امر سبب بیشتر شدن محبوبیت این نژاد شد، تا آنجا که در سال 1895، در انگلستان، کانون سگهای نژاد چاوچاو تشکیل شد.
اولین چاوچاویی که در برنامۀ امریکایی نمایش سگها (American dog show) شرکت کرد اسمش تاکیا (Takya) بود. او، در سال 1890، مقام سوم را در بین نژادهای متفرقۀ برنامۀ موسسۀ پرورش سگ وست‌مینستر (Westminster Kennel Club) به دست آورد. موسسۀ امریکایی پرورش سگ (American Kennel Club)، در سال 1903، این نژاد را به‌صورت رسمی ثبت کرد. اولین چاوچایی که در این موسسه ثبت شد یِن‌هاو (Yen How) نام داشت.
سگهای نژاد چاوچاو حتی به کاخ سفید راه یافتند. کالوین کولیج (Calvin Coolidge)، سی‌امین رئیس جمهور امریکا و همسرش دو تا چاوچاو داشتند: یک چاوچاوی قرمز به اسم تیمی (Timmy)، و یک چاوچاو سیاه به اسم بلک‌بری (Blackberry). زیگموند فروید (Sigmund Freud)، روانشناس معروف، هم از طرفداران نژاد چاوچاو بود و دخترش آنا (Anna) از پروش‌دهنده‌های این نژاد بود. مارتا استوارت (Martha Stewart)، مجری مشهور تلویزیون، نیز از طرفداران این نژاد در عصر ماست. امروزه در میان 155 نژاد محبوب دنیا، سگهای نژاد چاوچاو رتبۀ شصت‌وچهارم را دارند.
اندازۀ سگهای چاوچاو
قد آنها بین 43 تا 59 سانتیمتر از زمین تا شانه و وزنشان بین 18 تا 32 کیلوگرم است.
ویژگی‌های شخصیتی سگهای نژاد چاوچاو
بعضی‌ها شخصیت سگهای نژاد چاوچاو را با گربه‌ها مقایسه می‌کنند: منزوی، خوددار، مستقل، موقر، باهوش و لجباز.
علی رغم قیافۀ اخمویشان، چاوچاوها پرخشاگر یا خجالتی نیستند. آنها سرشان به کار خودشان گرم است و معمولا درگیری را شروع نمی‌کنند. چاوچاوها با صاحبانشان بازی می‌کنند و به غریبه‌ها کاری ندارند، مگر آنکه فرد غریبه بدون اجازۀ صاحب سگ به او نزدیک شود. آن وقت در دردسر بزرگی می‌افتد. اگر غریبه، با اجازۀ صاحب چاوچاو و با معرفی، به او نزدیک شود، اجازه خواهد داشت که این سگ شیرین را نوازش کند.
توله‌های چاوچاو باید به‌خوبی اجتماعی شوند. برای این کار باید افراد متفاوتی را ببینید. به مکان‌های مختلف بروند. بازی‌های گوناگون انجام دهند. مجموعۀ همۀ این کارها باعث میشود در بزرگی سگهای آرام و بی‌خطری باشند.
بیماری‌های رایج در نژاد چاوچاو
سگها نژاد چاوچاو عموما سالمند، اما مثل هر نژاد دیگری در این نژاد هم بعضی بیماری‌ها شایع‌تر است. معنی این حرف این نیست که همۀ سگها به همۀ این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند. آگاهی داشتن راجع به بیماری‌ها می‌تواند به ما کمک کند که از سگمان بهتر مراقبت کنیم.
اگر می‌خواهید سگی بخرید، سراغ توله‌کش‌ها نروید. سگتان را از کسی بگیرید که از سلامت مادر و پدر توله مطمئن باشید و بدانید که از سگ زیر سه سال توله نمی‌گیرد. دربارۀ چاوچاو سلامت ارتوپدی و سلامتی چشم‌هایش را معاینه کنید.
بیماری‌هایی که در اینجا به آن اشاره می‌کنید، در نژاد چاوچاو رایج نیستند، اما آگاهی داشتن نسبت به آنها سلامت بیشتر سگمان را تضمین میکند:
ناهنجاری مفصل ران در سگها (Canine Hip Dysplasia):
یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران در مفصلش جفت نمی‌شود. در بعضی سگها موجب درد و لنگی در یک یا هر دو پا میشود، ولی در بعضی سگها هیچ نشانه‌ای ندارد. بهترین راه تشخیص آن استفاده از عکس اشعۀ ایکس است. با بالا رفتن سن سگ، احتمال ابتلای او به ناهنجاری مفصل ران بیشتر میشود. ناهنجاری مفصل ران عموما ارثی است اما بعضی عوامل محیطی هم احتمال بروز این بیماری را بیشتر میکند، مثل رشد سریع ناشی از رژیم غذایی پرکالری و یا افتادن از ارتفاع بر روی زمین.
انترپیون (Entropion):
در این بیماری پلک لوله میشود و به داخل چشم برمی‌گردد و به کرۀ چشم آسیب می‌زند. ممکن است یک یا هر دو چشم چاوچاو به این بیماری مبتلا شود. اگر چاوچاوی شما انترپیون دارد، باید مراقب باشید که چشمانش را نمالد. گاهی برای درمان این بیماری به عمل جراحی نیاز است.
مراقبت و نگهداری از سگهای نژاد چاوچاو
چاوچاوها می‌توانند با محیط های مختلف سازگار شوند، از قصر گرفته تا آپارتمان. چیزی که مهم است این است که حتما داخل خانه و پیش صاحبانشان باشند، نه در حیاط. چاوچاوها همچنین گرما را به‌سختی تحمل می‌کنند. پس محیط خانه را باید خشک و خنک نگه دارید.
مثل هر سگ دیگری، سگهای نژاد چاوچاو به ورزش و فعالیت روزانه احتیاج دارند، تا سالم و شاد باقی بمانند. دو سه پیاده روی ساده پانزده دقیقه ای در روز یا یک پیاده روی روزانه طولانی برای آنها کافی است.
اگر خانه‌تان حیاط دارد، دور آن نرده بکشید. درست است که چاوچاوها اهل پرسه زدن نیستند، اما نرده از آنها در برابر تصادفات رانندگی یا غریبه‌هایی که بدون اجازه شما به آنها نزدیک می‌شوند یا اذیتشان می‌کنند مراقبت میکند.
تربیت سگهای نژاد چاوچاو آسان است، ولی برای راحتی بیشتر میتوانید از پارک سگ استفاده کنید. پارک سگ وسیله‌ای برای آموزش دادن به اوست. نباید بگذارید که به زندان سگ تبدیل شود. پس سگتان را طولانی مدت درون پارک نگه ندارید.
چاوچاوها را با تشویق و لحن صحبت و کلماتتان تربیت کنید. همان‌طور که قبلا گفته شد، هیچ سگی نباید کتک بخورید، اما این امر دربارۀ چاوچاوها مهمتر است. اگر تا وقتی که چاوچاوی شما توله است، به او یاد بدهید به شما احترام بگذارد، در بزرگسالی با او مشکلی نخواهید داشت. اگر اجازه بدهید تولۀ بانمک چاوچاو هر کاری دلش می‌خواهد بکند، آن وقت در بزرگسالی‌اش حتما به مشکل برمی‌خورید.
تغذیۀ سگهای نژاد چاوچاو
روزانه دو تا دو سه‌چهارم پیمانه غذای خشک که بهتر است در دو وعده داده شود.
اینکه یک سگ بالغ چه قدر غذا بخورد به چیزهای زیادی بستگی دارد، مثل: سن، متابولیسم، اندازه و میزان فعالیتش. هر سگی نیازها و شرایط خاص خودش را دارد. آنچه مشخص است اینکه سگی که فعالیت بیشتری داشته باشد غذای بیشتری می‌خورد.
برای حفظ هیکل مناسب چاوچاو، بهتر است در دو وعده به او غذا دهید و نگذارید ظرف غذا را همیشه در دسترس او باشد. برای اینکه بفهمید چاوچاوی شما اضافه وزن دارد یا نه از بالا به او نگاه کنید. باید بتوانید دور کمرش را ببینید. سپس دستتان را، با انگشتان جدا از هم، به پشتش، از بالا تا پایین ستون فقرات، بکشید. اگر دنده‌هایش را نمی‌بینید، اما آنها را، بدون اینکه انگشتانتان را فشار دهید، حس می‌کنید، وزن سگ شما نرمال است. اگر برای حس کردن دنده‌ها باید انگشتانتان را فشار دهید، سگ شما چاق است و به فعالیت و ورزش بیشتری احتیاج دارد. اگر دنده‌های او را می‌بینید، کمبود وزن دارد.
موها و بهداشت سگهای چاوچاو
موهای سگهای نژاد چاوچاو در دو نوع نرم و زبر است. بیشتر چاوچاوها موی زبر دارند. موهای زبر ضخیم و پرپشتند و مثل پوست خز می‌ایستد. زیر این موهای زبر، یک لایه موی پرپشتِ نرم وجود دارد. موها دور سر و گردنش، مثل یال شیر، پرپشت‌تر است. دمش هم، به سمت پشتش برگشته است و پوشیده از موست. لایۀ بیرونی موها در چاوچاویی که موی نرم دارد، پرپشت و نرم است و بلندی موها در همه جای بدن یکسان است.
چاوچاو در پنج رنگ دیده میشود و فرقی ندارد موهایش نرم باشد یا زبر: قرمز (در طیف‌های مختلف، از طلایی روشن تا ماهونی)، سیاه، آبی، دارچینی (از حنایی روشن تا دارچینی تیره) و کرم. چاوچاو ممکن است یکدست به یک رنگ باشد یا دم و یال او کمی روشن‌تر باشد.
هنگام خرید تولۀ چاوچاو، ممکن است توله‌کش‌ها یا پرورش‌دهنده‌ها به شما بگویند که آن چاوچاو رنگ خاصی دارد. بعضی از آنها میگویند چاوچاویی که می‌فروشند نقره‌ای، شکلاتی، سفید یا شامپاینی است. گول آنها را نخورید. این‌ها فقط اسم‌هایی فانتزی هستند برای رنگهای معمول چاوچاو. یک پرورش‌دهندۀ آگاه و منصف، به خاطر رنگ چاوچاو از شما پول بیشتری نمی‌گیرد.
سگهای نژاد چاوچاو سه بار در هفته باید شانه شوند. این کار هم برای سلامت موهای سگ لازم است و هم اینکه موهای ریخته‌شدۀ او را جمع میکند تا به مبل‌ها و لباس شما نچسبد. آنها ریزش موی شدید فصلی دارند و در این زمان باید بیشتر به موهایشان رسیدگی کنید. ضمنا برس کشیدن بیشتر موها مانع از این میشود که بدن سگتان بو بگیرد.
چاوچاویتان را از همان تولگی برس بکشید تا به آن عادت کند. برای برس کشیدن چاوچاو شما به یک برس با دندانه‌های فولادی نیاز دارید که هم تعداد دندانه‌ها متوسط باشد و هم قدشان. برای پاهایش به برس نرم‌تری احتیاج دارید و برای موهای بلند بدنش هم به برس دندانه‌سوزنی نیاز دارید. کنار دستتان یک آب‌پاش برای نم‌دار کردن موهایش داشته باشید تا راحت‌تر شانه شوند. هیچ‌وقت موهای چاوچاو را وقتی خشک است شانه نکنید، چون موها می‌شکنند. موها را، حتما، تا خود پوست شانه کنید، وگرنه گره‌ها و موهای مرده در تن او باقی می‌مانند.
چاوچاویتان را در صورت نیاز ماهی یکبار حمام کنید، مگر اینکه خودش را کثیف کند یا بیرون از خانه فعالیت زیادی کرده باشد که در آن صورت باید بیشتر حمام برود. از دستمال‌های مرطوب مخصوص برای تمیز کردن پنجۀ سگ نیز میتوانید بعد از پیاده روی استفاده کنید تا دفعات شستن حیوان در ماه کمتر باشد. شستن زیاد سگ می‌تواند باعث خشک شدن پوست حیوان شود و تبعات دیگری نیز با خود داشته باشد. مراقب باشید که بعد از حمام به‌خوبی او را خشک کنید. هر بار داخل دهان و گوش‌هایش را معاینه کنید، تا مطمئن شوید که زخم و عفونت در آن وجود ندارد.
دندان‌های او را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید، تا جرم و باکتری از روی آن پاک شود. هر وقت لازم بود، تقریبا ماهی یک بار، ناخن‌هایش را کوتاه کنید. اگر موقع راه رفتن صدای برخورد ناخن‌هایش را با زمین می‌شنوید، وقت کوتاه کردن آنهاست. کوتاهی ناخن‌ها مانع از ایجاد زخم بر پوست سگ میشود.
رابطۀ سگهای نژاد چاوچاو با کودکان و حیوانات دیگر
اگر چاوچاو با بچه‌ها بزرگ شود، با آنها مشکلی نخواهد داشت. اما، چاوچاو سگی نیست که شیطنت‌ها و اذیت‌های بچه‌ها را تحمل کند. برای همین سگ نژاد چاوچاو برای خانواده‌ای مناسب است که بچه‌های بزرگتر داشته باشند که بلد باشند چگونه با سگ رفتار کنند.
به کودک خود بیاموزید که چطور با یک سگ رفتار کند. چطور به او نزدیک شود و یا نوازشش کند. همیشه مراقب کودک و سگتان باشید تا نگذارید موها یا دم سگ را بکشد یا احیانا او را گاز بگیرد.
چاوچاوهایی که به خوبی اجتماعی شده باشند می‌توانند با سگهای دیگر و گربه‌ها کنار بیایند، مخصوصا اگر در تولگی با آنها دوست شده باشند. چاوچاوها معمولا با سگی از جنس مخالفشان بهتر ابطه برقرار می‌کنند و با سگهای هم‌جنسشان بیشتر درگیر می‌شوند.
سگ نژاد چاو چاوchow chow) ) به نام‌های chow ، Songshi Quan یعنی puffy-lion dog ، Tang Quan که همان سگ امپراطور تانگ است، شناخته میشود و این اعتقاد وجود دارد که chow chow یکی از نژادهای بسیار اصیلی است که به عنوان Foo Dog نیز شناخته شده است Foo Dog) شیرهای نگهبان چین یا همان شیر نگهبان امپراطور، مجسمه‌های سنگی و سنتی چین‌اند که در جلوی کاخ‌ها و معابد قرار داشته‌اند). چاو چاو نژاد تک و بسیار قدیمی است که جزو اولین گروه‌های جدا شده از گرگ‌هاست و تحلیل DNA آن نیز نشان داده که منشا آن به سیبری و مغولستان بر می‌گردد و بعدها به عنوان سگ نگهبان قلعه در چین استفاده شده است.
ویژگی‌های ظاهری سگ چاو چاو
چاو چاو سگی بسیار تنومند و دارای جمجمه‌ای کوچک، پهن، مثلثی و گوش‌هایی گرد و ایستاده و دماغی مشکی است. سگ چاو چاو با پوشش بسیار متراکم و دو گانه نرم و خشن خود شناخته میشود، یال آنها دارای خزی خشن است که ظاهری پرخاشگر برایشان می‌سازد و به رنگهای قرمز، آبی، دارچینی، حنایی و کرمی وجود دارد البته این تنوع رنگی در همه کشور‌ها پیدا نمی‌شود باید توجه داشت که پوشش خال دار و رنگارنگ خارج از استاندارد این نژاد است و برای حفظ شرایط ایده آل نیازمند ۲-۳ بار شانه کشیدن در هفته است.
چشم‌های سگ چاو چاو بادامی شکل و عمقی‌اند و همین امر دامنه دید را کمی محدود میکند پس بهتر است از روبه رو به آنها علامت بدهید،. سگ چاو چاو با زبان بنفش/ آبی- مشکی منحصر به فرد خود و پاهای صاف و ایستاده‌اش که نتیجه آن راه رفتن بسیار با شکوه است، شناخته میشود. این رنگ آبی در لب‌ها و حفره دهانی این نژاد نیز دیده می شود در صورتی که بقیه سگها حفره دهانی مشکی و یا بی‌رنگی دارند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد دیگر این نژاد دم فرفری است که به سمت پشت آنها خم شده است. قدی بین ۵۱ – ۴۳ سانتی متر و بسته به جنس وزنی بین ۱۵-۳۰ کیلوگرم دارند.
خلق و خوی سگ چاو چاو
در بیشتر مواقع به دلیل درک بالا در تشخیص قریبه‌ها به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند و می‌توانند در حفاظت از صاحب خود و املاکش بسیار درنده باشند. Chow سگی غیروابسته و کنارگیر است و نیاز به صاحبی دارد که به این خصلت‌ها احترام بگذارد اما او را رها نکند، American Kennel Club این فرض را که تمام chow chow تهاجمی‌اند و یا تمام آنها محجوب‌اند را غیر قابل قبول می‌داند، به همین دلیل است که برخی از صاحبان شخصیت سگ خود را همانند گربه توصیف می‌کنند.
توصیه ویژه ما به افرادی که عاشق این نژاد فوق العاده‌اند: سگ خود را از تولگی مدام با انسان‌ها و سگهای دیگر آشنا کنید، فقط با اجتماعی تربیت کردن آنهاست که میتوانید از آرام و درامان بودنشان در بزرگسالی اطمینان حاصل کنید.
Chow Chow ها سگهای خیلی فعال و پر تحرکی نبوده، پس برای نگهداری در آپارتمان مناسب‌اند اگرچه برای جلوگیری از بی قراری و ملالت نیازمند ورزش و بازی روزانه نیز هستند. این نژاد، وفاداری بسیار عمیقی به دوستان و خانواده خود دارد که اکثرا نسبت به یک یا دو نفر از اعضای خانواده بیشتر است.
بیماری‌های رایج سگ چاو چاو
سگ چاو چاو به طور کلی نژاد سلامتی است.
توصیه کلیدی در مورد سگ چاو چاو: بهتر توله را از یک پرورش دهنده مطمئن تهیه کنید تا از سلامت والدین در بزرگسالی آگاه شوید زیرا بعضی از مشکلات ژنتیکی خود را تا قبل بلوغ ( ۲ سالگی ) نشان نمی‌دهند.
دیسپلازی مفصل هیپ در سگ چاو چاو: مشکل ارثی است که در آن استخوان ران متناسب با مفصل ران درلگن نیست. در بعضی از سگها درد و لنگش در یک یا هر دو پا دیده میشود، اما ممکن است شما هیچ نشانه‌ای هم از ناراحتی در سگ نبینید. این نقص ژنتیکی می‌تواند توسط عوامل محیطی، مانند رشد سریع (ناشی از یک رژیم غذایی پرکالری) و یا صدمات حاصله از پریدن یا سقوط از طبقات نیز بدتر شود.
Entropion در سگ چاو چاو: عارضه ای است که پلک به سمت داخل برمی‌گردد و می‌تواند سبب تحریک یا زخم در کره چشم شود. سگی که دچار این مشکل است مدام چشم و یا چشمان خود را می‌مالد، قابل ذکر است که این مشکل با جراحی درمان پذیر است.
در آخر با توجه به رسیدگی‌های شما، سگتان می‌توانند بین ۹ تا ۱۵ سال زندگی کنند
یکی از خصوصیات نژاد چاو چاو زبان آبی مشکی و پاهای عقبی صاف اوست که باعث خرامیده راه رفتنش می شود. موهای خارجی چوچو دو نوع می باشد: یکی موهای صاف و دیگری زبر و خشن. رنگ موهای آن اغلب سرخ، قهوه ای، مشکی و آبی می باشد و ممکن است به رنگ کرم وسفید نیز دیده می شود که در برخی قسمتها کم رنگ و پر رنگ است اما هرگز رنگ موها دو رنگ نمی باشد. گوشها گرد و کوچک است و در قسمت پشت سر دارای یال می باشد که چهره چوچو رو شبیه شیر میکند. دارای بینی پهن و مشکی و سینه ای فراخ است. دم آن پر پشت و پوشیده از موهای زبر می باشد و آن را بشکل فر خورده نگاه می دارد.
چوچو سگ با تربیتی می باشد. اما گاهی حالت تدافعی پیدا میکند. سلطه گر، کاملا جدی و مستقل است. نسبت به اعضای خانواده متعهد و اصولاً فقط ازصاحبش فرمان میبرد. سگی است حاکم و سلطه جو صاحبی مقتدرمی خواهد! چاو چاو سگ لجوجی است از او توقع فرمانبرداری زیاد نداشته باشید، او افکار خود را دنبال می کند. چوچو آموزشها را به خوبی یاد می گیرد. زیرا که سگ احمقی نیست. بعضی ها میگویند که نوع مو کوتاه آن فعالیت بیشتر و باهوش تری نسبت به نوع مو بلند دارند .
آمار حیاتی نژاد چاو چاو | Chow Chow
دسته بندی نژاد: سگ کاری
قد: ۴۶ تا ۵۶ سانتی متر
وزن: ۲۰ تا ۳۲ کیلو گرم
طول عمر: ۱۲ تا ۱۵ سال
نکات برجسته نژاد چاو چاو| Chow Chow
سگهای چاوچاو بسیار مستقل هستند و آنها نیاز به یک صاحب قدرتمند دارند.
چاو چاو باید به خوبی اجتماعی شود برای معرفی به افراد جدید و سگ های دیگر.
چو چو ممکن است تنها به یک شخص و یا به خانواده خود بچسبد. آنها مشکوک و عجیب هستند .
چاو چاو به سه یا چهار بار شانه زدن در هفته نیاز دارد.
چو چو را می توانید در آپارتمان نگهداری کنید تا زمانی که آنها ورزش روزانه خود را داشته باشند.
چو چو دید محیطی، خوبی دارد .
برای داشتن یک سگ سالم، هرگز یک توله چاوچاو را از فروشگاه حیوان خانگی نخرید. توله ای را بخرید که مادر آن آموزش های لازم را دیده باشد و مشکل ژنتیکی نداشته باشد
تاریخچه نژاد چاو چاو | Chow Chow
کارشناسان حدس می زدند که چاو چاو یکی از قدیمی ترین نژادهای سگ است و آزمایش های ژنتیکی این ادعا را ثابت کرده است که درست است. این نژاد در مغولستان و شمال چین ایجاد شده است و به آرامی در جنوب با قبایل عشای مغولستان گسترش پیدا کردند.
ترسیم سگهایی شبیه چاو چاو در سفال و نقاشی های سلسله هان (۲۰۶ تا ۲۲ قبل از میلاد) دیده می شود. گفته می شود یک امپراتور چینی ۲۵۰۰ جفت نژاد چاو چاو را به عنوان شکارچی نگهداری می کرده است. علاوه بر شکار، سگ ها برای محافظت از اموال صاحبانشان استفاده می شدند. در سمت جنوب، خز آنها برای تمیز کردن استفاده می شد و گوشت آنها یک غذای لذیذ به شمار می رفت.
در چین، این نژاد به نام های مختلف نامگذاری شد: سگ سیاه و سفید (hei shi-tou)، سگ گرگ (lang gou)، سگ خرس (xiang gou) و سگ کانتون (Guangdong gou). چطور چاو چاو شد، داستان جالبی دارد.
در اواخر قرن هجدهم میلادی بازرگانان بریتانیایی محموله بارشان شامل بعضی از سگها شبیه به خرس می شد. در سال ۱۷۸۱، چاو چاو در کتاب انگلیسی، تاریخ طبیعی و آثار باستانی سلبرن، توسط گیلبرت وایت توضیح داده شد. همسایگان او یک جفت چاو چاو را از کانتون (اکنون گوانگدونگ) را به خانه آوردند و او توانست مشاهدات خود را در مورد زندگی چاو چاو کامل کند. هواداران می گویند که این نژاد از زمانی که گیلبرت ۲۰۰ سال پیش در مورد آنها نوشته بود، کمی تغییر کرده است.
با این حال، تا یک قرن بعد، چاو چاو ها به صورت منظم پرورش داده شدند. ملکه ویکتوریا، که سگ ها را دوست داشت، علاقمند به این نژاد شد و محبوبیت آن افزایش پیدا کرد. یک باشگاه نژاد در انگلستان در سال ۱۸۹۵ برای چاو چاو شکل گرفت.
اولین چاو چاو برای نمایش در نمایشگاه سگ آمریکایی به نام تاکیا نامیده شد، که در سال ۱۸۹۰ در نمایشگاه کلمهای وست مینستر کلاس کلاسیک در جایگاه سوم جای گرفت. باشگاه آمریکایی قاچاق (AKC) این نژاد را در سال ۱۹۰۳ به رسمیت شناخت و اولین چاو چاو با نام ین هو در AKC ثبت نام شد.
چاو چاو در دهه ۱۹۲۰ در بین خانواده های ثروت مند معروف بود. آنها را حتی به کاخ سفید اعزام کردند، تا جایی که رئیس جمهور کالوین کولیج و همسرش Timmy، Chow قرمز و Blackberry، Black Chow را نگه داشتند. سیگموند فروید نیز نژاد چاو چاو داشت و دخترش آنا سگ ها را نگه داشت و پرورش داد. طرفداران بیشتری از جمله مارتا استوارت؛ گاه گاه با این نژاد در نمایش تلویزیونی نشان داده می شد.
امروزه، چاو چاو رتبه ۶۴ در میان ۱۵۵ گونه و گونه های شناخته شده AKC را به خود اختصاص داده است.
وزن و اندازه نژاد چاو چاو | Chow Chow
وزن در نرها: (۲۰-۳۲) کیلوگرم، در ماده ها: (۲۰-۳۲) کیلوگرم .
قد در نرها: (۴۶-۵۶) سانتی متر، در ماده ها: (۴۶-۵۶) سانتی متر.
شخصیت نژاد چاوچاو | Chow Chow
بعضی ها چاو چاو را با یک گربه مقایسه می کند: بی نظیر، ساکت، مستقل، مغرور، با هوش و خسته کننده.
یک نژاد چاو چاو خوب هرگز نباید تهاجمی یا خجالتی باشد. این نژاد تمایل به انجام کارهای خود دارند و معمولا مشکل ساز نیستند. آنها باصاحبان خود بازی می کنند، اما به غریبه ها علاقه ای ندارند، اگر غریبه ها بدون نظارت صاحب سگ به خانه چاو چاو نزدیک شوند – در این صورت او حالت تهاجمی می گیرد. او در صورتی که توسط یکی از صاحبانش به غریبه ها معرفی شود، اجازه می دهد غریبه ها او را لمس کنند.
یک چاو چاو برای اینکه در بزرگسالی یک سگ آرام و سالمی باشد باید در تولگی کاملا اجتماعی شود و در موقعیت ها و در کنار سگ های جدید قرار بگیرند.
مشکلات و سلامتی نژاد چاوچاو | Chow Chow
چاو چاو ها به طور کلی سالم است، اما مانند همه نژادها، آنها می توانند دچار مشکلاتی شوند .
مشکلات زیر در این نژاد شایع است :
دیسپلازی مفصل ران سگ(CHD) : این یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران را به مفصل ران متناسب قرار نگرفته است به صورت چسبیده است. شما ممکن است هیچ نشانه ای از ناراحتی در یک سگ با دیسپلازی مفصل ران را متوجه نشوید. با غربالگری اشعه ایکس این بیماری تشخیص داده می شود. اگر شما در حال خرید یک توله سگ هستید، باید مطمئن شوید که پدر و مادر برای دیسپلازی مفصل ران تست شده و عاری از مشکلات هستند. دیسپلازی مفصل ران ارثی است، اما همچنین می تواند توسط عوامل محیطی، مانند رشد سریع از یک رژیم غذایی با کالری بالا و یا صدمات وارده از پریدن یا سقوط ایجاد شود .
آنتروپیون باعث می شود که پلک به سمت داخل رول بخورد، باعث زخمی شدن هر دو کره چشم می شود. با جراحی درمان می شود .
تغذیه نژاد چاو چاو | Chow Chow
توصیه می شود روزانه: ۲ تا ۳ پیمانه غذای سگ با کیفیت بالا روزانه، به صورت دو وعده غذایی تقسیم شده به او داده شود .
میزان غذای سگ بالغ بستگی به اندازه، سن، جثه، سوخت و ساز بدن ومیزان فعالیت او دارد. اگر شما از اضافه وزن سگ خود مطمئن نیستید میتوانید با اندازه گیری مواد غذایی و تغذیه دو بار در روز، سگ خود را در شرایط ایده آل نگه دارید. دست خود را درکمر او، در امتداد ستون فقرات قرار دهید و با انگشتان به سمت پایین بدون فشار زیاد، لمس کنید. شما باید قادر به احساس دنده های او باشید در این حالت سگ شما شرایط بدنی خوبی دارد. در صورت اضافه وزن، نیاز به مواد غذایی کمتر و ورزش بیشتر دارد .
آراستن نژاد چاوچاو | Chow Chow
باید روزانه موهایش شانه شود تا ظاهر خوبی داشته باشد. دچار ریزش موی فصلی نسبتا زیادی می شود که در آن زمان به شانه زدن بیشتری نیاز دارد.
چاو چاو دو نوع پوشش، خشن و صاف دارد .هر دو نوع پوشش در پنج رنگ: قرمز، سیاه و سفید، آبی، دارچین (حنایی روشن تا دارچین عمیق) و کرم (که می تواند از نور طلایی به چوب ماهون پررنگ باشد) دیده می شود .
چو چو خود را سه بار درهفته شانه کنید. ریزش مو فصلی زیادی دارد .چاو چاو نیاز به استحمام، یک بار در ماه دارد. مگر در مواقع ضروری که او کثیف می شود .
چاو چاو به مسواک زدن دو یا سه بار در هفته نیاز دارد برای جلو گیری از رشد باکتری های دهان . مسواک زدن روزانه برای جلوگیری از بیماری های لثه و بوی بد دهان پیشنهاد می شود .
ناخن او را یک یا دو بار در ماه کوتاه کنید اگر شما می توانید صدای ناخن را بر روی زمین بشنوید، آنها بیش از حد بلند است. ناخن پا سگ رگ های خونی دارد و اگر شما بیش از حد ناخن ها را کوتاه کنید باعث خونریزی می شوید.
نظافت چو چو خود را باید از تولگی شروع کنید. پنجه ها، داخل دهان و گوش را حتما بررسی کنید .
میزان سازگاری نژاد چاو چاو | Chow Chow با کودکان و حیوانات خانگی دیگر
چاوچاو، رفتار خوبی با کودکان دارد اما چاوچاو، ممکن است جست و خیز و یا رفتار خشن کودکان خردسال را تحمل نکند. برای همین بهتر است در خانواده هایی با کودکان بزرگتر باشد .
چو چو اگر به خوبی از تولگی آموزش ببیند با حیوانات خانگی دیگر سازگار است. ممکن است نسبت به همجنس خود حالت تهاجمی داشته باشد زندگی با جنس مخالف برای او بهتر است .
محل نگهداری نژاد چاوچاو | Chow Chow
به شرطی که در طول روز فعالیت بدنی کافی داشته باشد برای زندگی در آپارتمان مناسب است. چوچو در داخل خانه آرام است اما نسبت به حرارت و گرما حساس است. یک حیاط کوچک برای او ایده آل است. چوچو اصولاً سگ تنبلی است اما مقداری فعالیت روزمره مانع چاق شدن او میشود.
The underlying connection was closed: Could not establish trust relationship for the SSL/TLS secure channel.