این زخمها اساسا درسگهایی دیده می شود که ازدندانهای آنها غفلت شده است اگرچه ممکن است به طورمستقل نیز ایجاد شوند.
علل
1- ساییدگی لثه ها وسطح درونی گونه ها توسط جرم دندانی که رشد زیادی کرده است. این متداولترین عامل است .
2- فشاردندانهای آسیاب روی لبهای پایینی که بیشتردرسگهایی مانند اسپانیل – پیرنین مونتین- بلاد هوندا .
تحت شرایط طبیعی بالانسی بین تخریب وبازسازی لایه اپی تلیال ناحیه (Crevicuiar groove) که حافظ تمامیت طبیعی غشاء پریودونتال می باشد وجود دارد. بیماریهای پریودونتال بدلیل تجمع پلاکهای غذایی درسطوح دندان ایجاد شده وشدت آنها مستقیما با مقداراین رسوبات مرتبط است.تجمع این پلاک بوسیله رسوب یک اسید گلیکوپروتئین که ازبزاق ناشی می شود رخ می دهد. باکتریهای دهان به این غشاء چسبیده وتولید ماتریکسی ازپلی ساکارید – پروتئین می کنند که بوسیله مواد دیگری مانند سلولهای اپیتلیال مرده. گویچه های سفید. چربی. کربوهیدرات مجموعه پلی ساکارید – پروتئین کلسیم وفسفراین مجموعه تکمیل می گردد. با تشکیل پلاک فلورباکتریایی تغییرمی کند درابتدا مقادیرزیادی کوکسیهای گرم مثبت وجود دارند اما وقتیکه پلاک کامل گشته وضخیم شد کوکسیهای گرم منفی غالب شده وافزایشی درباکتریهای بی هوازی . اسپیروکتها وباکتریهای میله ای شکل متحرک دیده می شود. این میکروارگانیزمها ایجاد زخم واروزیون دراپیتلیوم ناحیه (Crevicular) کرده واین مسئله سبب ایجاد التهاب لثه درناحیه اطراف می گردد. تجمع وایجاد پلاک سبب خارج شدن (Crevicular groove) وکوتیکول مینا ازحالت طبیعی شده درنتیجه یک حفره پریودونتال ایجاد می شود. ایجاد این حفره سبب تسریع درتجمع پلاک وایجاد محیط مناسب برای رشد باکتریهای گرم منفی بی هوازی می گردد. این تغییرات منجربه تحلیل رفتن لثه ها وجمع شدن غشاء پریودنتال می گردد. درنهایت این اتفاقات منجربه عفونت ریشه دندان. تخریب استخوان آلوئول وازدست رفتن دندان می گردد.
درابتدا ممکن است دیدن پلاک بجزبوسیله رنگهایی که وجود پلاک را آشکارمی سازند((Erythrosin مشکل باشد. اما این پلاکها با رسوب نمکهای کلسیم ازبزاق مینرالیزه می شوند. محصول مینرالیزه شده یک رسوب تقریبا سفید. زرد یا قهوه ای می باشد(Tartar , Calcuius) رسوبات بزرگ سبب تروما والتهاب لثه می گردند.
بنابراین بیماریهای پریودونتال یک سندرم پیشرونده بوده که با یک التهاب لثه(Gingivitis) آغازشده وبه یک پریودونیتت (perioutitis) ودرصورت عدم زمان مناسب ازدست دادن دندان ختم می شود.
دندانها ساختمانهای سخت تغییرشکل یافته اپیتلیالی هستند که دراستخوانهای فک بالا وپایین قرارگرفته اند. سگ وگربه دارای دندانهای ساده (brachydont) می باشند. این دندانها دارای یک قسمت مرکزی ژلاتینی نرم بوده که بوسیله یک توده بزرگتری ازعاج (Dentine) پوشیده شده وخود عاج به نوبه خود بوسیله یک لایه بسیارسخت مینا پوشیده شده است. هردوجنس دربدو تولد فاقد دندان می باشند اما درسنین بین دو تا هشت هفتگی یکسری دندانهای شیری دردهان آنها شروع به رشد می کند. بین سنین دو(درگربه سه) تا شش ماهگی دندانهای شیری ریخته ودندانهای دائمی رشد می کنند. این ترتیب ممکن است منجربه باقی ماندن دندانهای شیری درکناردندانهای دائمی گردد. زمان بیرون آمدن دندان درنژادهای ب
سگ زودترمی باشد ولی حتی درنژادهای کوچک وتمامی گربه ها تاج دندانهای دائمی حداکثردرسن 12-10 ماهگی ظاهرمی شود. فرمول عادی دندانی درسگها وگربه ها بصورت زیر می باشد.
دندانهای لنایا درهردوجنس دارای ریشه تکی هستند. درفک بالای سگها اولین دندان گونه ای دارای یک ریشه بوده. دومین وسومین دارای دوریشه هستند ومابقی دارای سه ریشه هستند. درفک پایین اولین وآخرین دندان گونه ای دارای یک ریشه وبقیه دارای سه ریشه هستند چهارمین دندان آسیاب پیشین بالا واولین دندان آسیاب پایین به عنوان دندانهای برنده(Carnasial) شناخته شده اند. درگربه اولین دندان وچهارمین دندان گونه ای فک بالا دارای ریشه تکی هستند. دومین دندان دارای دوریشه وسومین دندان گونه ای دارای سه ریشه هستند . درفک پایین گربه تمامی دندانهای گونه ای دارای دوریشه هستند. درهردوجنس سگ وگربه دربدوتولد فک پایین کوچکترازفک بالا می باشد. وتحت شرایط نرمال این ارتباط تغییرکرده وقوس فک پایین بالغ بزرگترازقوس فک بالا می گردد. به هرحال دندانهای فک بالا باید روی دندانهای فک پایین را درناحیه جانبی (( Lateral پوشانده ودندان نیش فک بالا هم درسگ وهم درگربه درقسمت پشت دندان نیش فک پایین قراربگیرد. این ترتیب قرارگرفتن دندانها درهردوگونه سبب تسهیل درانجام عمل بریدن بخصوص بین دندانهای گونه ای می گردد. درنژادهای براکی. سفال ودولیکوسفال تغییراتی ازاین وضعیت مشاهده می شود.
The underlying connection was closed: Could not establish trust relationship for the SSL/TLS secure channel.