اگر چه تحقیقات متعدد نشان داده​اند که گیاه​خواران و وگان​ها در مقایسه با افراد گوشت​خوار از وضعیت جسمی بهتری برخوردار هستند، آنچه بیشتر افراد را به سوی گیاه​خواری سوق می​دهد، پایبندی به اخلاق و خودداری از قتل و خشونت است.  شاید تاریخچۀ همه​چیزخواری (ترکیب گیاه​خواری و گوشت​خواری) بشر به بیشتر از دو میلیون سال قبل باز گردد ولی به جراُت می​توان گفت پدیدۀ گوشت​خواری در هیچ مرحله​ای از تاریخ زندگی بشری به​اندازۀ امروز "غیر اخلاقی" نبوده است. گوشت​خواری از چند جنبۀ اخلاقی قابل تامل است:

گوشت​خواری،  قتل بدون دلیل!
هنگامی که بحث گوشت​خواری و حقوق حیوانات به میان می​آید، بسیاری از مردم به طبیعت استناد می​کنند: مگر نه آنکه در طبیعت هم کشتن و کشته شدن، خوردن و خورده شدن وجود دارد؟
هیچ شکی در بازی مرگ و زندگی، کشتن و کشته شدن یا خوردن و خورده شدن طبیعت وجود ندارد ولی قضیه این است که نظام خلق شده توسط انسان هیچ شباهتی به نظام  طبیعت ندارد. در طبیعت، هیچ حیوانی برای شکنجه شدن پا به جهان نمی​گذارد. هر حیوان آزاد و رها به دنیا می​آید، می​تواند از نور و هوای طبیعی، محبت مادر، هم​زیستی با هم​نوعان، ارضاء غرایز، محبت به فرزندان و ... لذت ببرد، آزادانه حرکت کند، هنگام احساس خطرحداقل سعی کند از خود دفاع یا فرار کند.  در طبیعت، هیچ حیوان شکارچی شکار خود را چند ماه یا چند سال آزار و شکنجه نمی​دهد، شاخ​ها یا دم یا نوک یا دندان​هایش را نمی​کند، به او داغ نمی​زند، فرزندانش را در دو روزگی از او نمی​گیرد، با تغییرات ژنتیکی وزنش را آنقدر زیاد نمی​کند تا دچار دردهای شدید قلبی و دردهای پا شود، با تلقیح مصنوعی او را پی در پی باردار نمی​کند، مواد شیمیایی و هرمونی به او نمی​خوراند، او را در بدترین شرایط ممکن، در سرما وگرمای طاقت​فرسا، ساعت​ها و روزها و هفته​ها در جاده​ها یا اقیانوس​ها نگه نمی​دارد تا او را در نقطه​ای دیگر بکشد...  در طبیعت، هیچ حیوانی لزومآ برای مرگ زودرس به دنیا نمی​آید. یک حیوان ممکن است یک دقیقه، چند روز، چند ماه پس از تولد بر اثر گرسنگی، تشنگی یا بیماری بمیرد یا شکار شود ولی این امکان نیز وجود دارد که همین حیوان سال​های سال زندگی کند و از زندگی خود لذت برد. اگر کسانی که دم از قانون طبیعت می​زنند تنها چند ساعت از وقت خود را صرف تحقیق در مورد زندگی حیوانات پرورشی کنند دیگر هرگز آنچه را در صنعت تولید گوشت و یا حتی در دامداری​های سنّتی اتفاق می​افتد با طبیعت مقایسه نخواهند کرد.

علاوه بر تمام مسائل اخلاقی مربوط به آزار و شکنجۀ حیوانات پرورشی، یک سوال اساسی دیگر باقی می​ماند: در زمانی که بیشتر متخصصان تغذیه و پزشکان سرشناس دنیا و نتایج صدها تحقیق و آمارهای ارائه شده ثابت می​کنند افراد گیاه​خوار و وگان از سلامتی و طول عمر بیشتر برخوردار هستند، آیا اصرار افراد گوشت​خوار برای ادامۀ این رویه قتل از روی عیش و نوش نیست؟ در مراحلی از تاریخ، انسان برای حفظ بقا خود به خوردن گوشت نیاز داشته است. برای نمونه، تصور این که بشر در عصر یخ می​توانسته است بدون شکار ماموت​ها به زندگی ادامه دهد واقع​بینانه به نظر نمی​رسد. در زمستان​های بسیار سرد و طولانی و در محیطی خالی از گیاهان و میوه​جات انسان نمی​توانسته است بدون گوشت و پوست و چربی حیوانات جان سالم به در برد. حتی امروزه در نقاطی از دنیا انسان​های اندکی زندگی می​کنند که تنها با اتکا به گوشت و چربی حیوانات می​توانند به زندگی خود ادامه دهند ولی آیا این شرایط شامل حال ما نیز می​شود؟ در زمانی که انواع غلات، میوه​جات و سبزیجات گرمسیری و سردسیری از سرتاسر دنیا در هر مغازۀ سبزی​فروشی یا سوپر اغذیه​فروشی موجود است، آیا روا داشتن این همه شکنجه و آزار و بیداد غیر اخلاقی نیست؟ آیا زمان تغییر فرا نرسیده است؟

گوشت​خواری، استفادۀ نادرست از منابع و دامن زدن به گرسنگی در جهان
در دامداری مدرن بر خلاف دامداری سنّتی حیوانات از علف​های مزارع و چراگاه​ها تغذیه نمی​کنند. برای آنکه این حیوانات در کمترین زمان ممکن به بیشترین وزن ممکن یا بیشترین تولید شیر یا تخم​مرغ برسند، به آنها غلات می​دهند. ۴۰% محصول غلات دنیا به مصرف دام​ها می​رسد. برای تولید هر کیلوگرم گوشت ۵ تا ۱۵ کیلوگرم غلات و صدها لیتر آب مصرف می​شود مثلاً برای تولید یک کیلوگرم گوشت گاو، ۷ کیلوگرم غلات و ۶۰۰ لیتر آب مصرف می​شود.آیا این، به هدر دادن منابع نیست؟ در دنیایی که حدود یک میلیارد نفر از جمعیت آن از گرسنگی و تشنگی رنج می​برند، آیا این اسراف می​تواند اخلاقی باشد؟ در کنار استفادۀ نادرست از خاک و آب، نباید مصرف هنگفت سوخت در دامداری​ را نیز فراموش کنیم.

گوشت​خواری، عامل آلودگی و نابودی محیط زیست
گوشت​خواری از چند طریق باعث نابودی محیط زیست می​شود:

۱- از بین رفتن جنگل ها
غذای سالانۀ یک فرد گیاه​خوار می​تواند از یک ششم جریب زمین به دست آید در حالی که برای تولید غلات لازم برای تولید گوشت سالانۀ مورد نیاز یک فرد گوشت​خوار ۳ جریب زمین لازم است. برای به دست آوردن این زمین​ها، اغلب جنگل​های بارانی را از بین می​برند. ۷۰ درصد جنگل​های آمازون نابود شده​اند تا به مصرف کشت غلات برای حیوانات پرورشی برسند!

۲- آلودگی خاک و آب
در دامداری سنّتی تعداد محدودی حیوان در فضایی باز نگهداری می​شدند، در نتیجه طبیعت اطراف به راحتی می​توانست فضولات این حیوانات را جذب کند بدون آنکه دچار آلودگی شود. در دامداری صنعتی چند هزار حیوان به صورت متراکم در فضایی محدود نگهداری می​شوند در نتیجه، طبیعت اطراف قادر به جذب پس​مانده​ها نیست. این مسئله باعث آلودگی شدید خاک و آب​های روان می​شود. بیشترین میزان آلودگی در آب​ها نتیجۀ صنعت دامداری است. برای نمونه، صنعت دامداری در آمریکا مسئول تولید یک سوم نیتروژن و فسفر آلوده کنندۀ آب​های قابل مصرف این کشور است. این در حالی است که کمبود آب در بسیاری از نقاط دنیا یک مسئلۀ بسیار حاد و جدی است.
علاوه بر این، در دامداری سنّتی، حیوانات از غذاهای طبیعی تغذیه می​کردند در حالی که در دامداری صنعتی، آنتی​بیوتیک​ها، پری​بیوتیک​ها (موادی که برای جلوگیری از بیماری​های عفونی به حیوانات خورانده می​شوند) و آفت​کش​ها بخش جدایی​ناپذیر غذای حیوانات هستند چون حیوانات به دلیل نداشتن زندگی طبیعی به شدت مستعد ابتلا به بیماری​های گوناگون هستند. مقداری از این مواد شیمیایی از راه ادرار و مدفوع حیوانات به آب​های شهری یا رودخانه​ها راه پیدا می​کنند و خسارات جبران​ناپذیری به محیط زیست وارد می​کنند.

۳- گوشت، عامل گرمایش زمین
- ۱۸ درصد گازهای گل خانه​ای از گاز متانی که از معدۀ دام​های پرورشی خارج می​شود، حاصل می​شود. این مقدار، حتی از میزان گازهای گل خانه​ای حاصل از حمل و نقل در دنیا بیشتر است. در واقع، دامداری مسئول ۳۷% گاز متان تولید شده در دنیاست. اثر گاز متان در گرمایش زمین ۲۳ بار بیشتر از گاز دی اکسید کربن است.
در میان دام​ها، گاوها بیشترین متان را تولید می​کنند. تولید هر کیلوگرم گوشت گاو همانقدر باعث گرمایش زمین می​شود که ۳۴.۶ کیلوگرم دی اکسید کربن. در واقع:
۱ کیلوگرم گوشت گاو = ۳۴.۶ کیلوگرم دی اکسید کربن
۱ کیلوگرم گوشت گوسفند = ۱۷.۴ کیلوگرم دی اکسید کربن
۱ کیلوگرم گوشت مرغ = ۴.۵۷ کیلوگرم دی اکسید کربن
یک محاسبۀ ساده نشان می​دهد، چشم​پوشی از هر پرس غذای گوشتی به طور متوسط از گرمایشی معادل ۱.۹ کیلوگرم دی اکسید کربن در جهان جلوگیری می​کند. اگر شخصی از بیشترین مصرف گوشت به کمترین میزان مصرف گوشت رو آورد، سالیانه از به وجود آمدن ۲-۱ تن دی اکسید کربن جلوگیری می​کند. این مقدار، معادل حدود ۸۰۰۰ کیلومتر رانندگی با ماشین شخصی است. 

- ۶۴% بخار آمونیاک تولید شده توسط انسان که یکی از علت​های اصلی باران​های اسیدی و اسیدی شدن اکوسیستم است، از گاوهای پرورشی متصاعد می​شود.

- دامداری مسئول تولید ۶۵% منو اکسید کربن در دنیاست. اثر این گاز در گرمایش زمین، ۲۹۶ برابر گاز دی اکسید کربن است.