برای اولین بار پشه‌هایی که از نظر ژنتیکی دستکاری شده‌اند، ‌در طبیعت آزاد شدند. محققین امیدوارند بتوانند از این پشه‌ها برای کنترل بیماری‌هایی استفاده کنند که سالانه جان دو میلیون انسان را می‌گیرد.
خبرآنلاین: دستکاری ژنتیکی کم‌کم راه خود را به طبیعت باز می‌کند و انسان را به ابزاری تازه برای دستکاری طبیعت مجهز خواهد کرد. بسیاری از دانشمندان و محیط‌دوستان معتقدند اگر این اتفاق بیافتد،‌ ممکن است تاثیراتی بر اکوسیستم، ‌موجودات و طبیعت داشته باشد که در حال حاضر برای ما شناخته شده نیست. با این حال مدافعان این اقدام هم دلایل خاص خود را دارند.
به گزارش پاپ‌ساینس، ‌محققین برای اولین بار پشه‌هایی را در طبیعت آزاد کردند که از نظر ژنتیکی دستکاری شده‌اند. یک شرکت تحقیقاتی در آکسفورد نتایج اولین دوره آزاد کردن پشه‌های نر با ژنتیک دستکاری شده در جزایر کی‌من را منتشر کرده که طبق آن، بین ماه‌های مه و اکتبر گذشته/ اردیبهشت تا مهرماه، سه نوبت در هفته این پشه‌ها در مساحتی 160 هزار متر مربعی رها شده اند.
این پشه‌های نر با دستکاری ژنتیکی عقیم شده بودند. بنابراین وقتی ماده‌ها با آن‌ها جفت‌گیری می‌کردند، ‌دیگر خبری از تخمگذاری و تولیدمثل نبود. در ماه آگوست/ مرداد،‌ تعداد پشه‌های منطقه تا 80 درصد کاهش یافته بود و محققین انتظار داشتند که این کاهش تعداد،‌ کاهش انتقال بیماری‌هایی مانند تب استخوان‌شکن را به همراه داشته باشد، چون این بیماری از طریق پشه‌ها منتقل می‌شود.
از آن‌جا که بیماری‌ها اغلب توسط پشه‌های ماده منتقل می‌شوند،‌ محققین در این طرح قصد دارند با کاهش تعداد پشه‌ها،‌ احتمال انتقال را پایین بیاورند. اما این کار تاثیری روی اکوسیستم و چرخه های طبیعت و در نتیجه سایر موجودات زنده ندارد؟
مدافعین این طرح معتقدند از آن‌جا که ژن عقیمی از پشه‌های نر به نسل‌های بعدی منتقل نمی‌شود، در نتیجه اجرای این طرح تاثیر همیشگی نخواهد داشت. در واقع آن‌ها معتقدند استفاده از پشه‌های اصلاح ژنتیکی شده برای کاهش تعداد پشه‌ها در یک منطقه، آن هم به طور موقت، نسبت به استفاده از مواد سمی خیلی بهتر است.
با در نظر گرفتن این که در بسیاری از مناطق،‌ پشه‌ها ناقل بیماری‌هایی مانند تب استخوان‌شکن، تب زرد و مالاریا هستند، کاهش تعداد پشه‌ها حتی برای دوره‌ای محدود، می‌تواند زمان بیشتری را در اختیار محققین قرار بدهد تا درمان یا واکسنی برای این بیماری‌ها پیدا کنند و به جمعیت‌هایی که به شدت از این بیماری‌ها رنج می‌برند کمک کنند.
در واقع با افزایش تعداد انسان‌هایی که بر اثر بیماری‌هایی که پشه‌ها ناقل آن هستند می‌میرند ( سالانه بیش از 2 میلیون نفر از 700 میلیون نفری که به این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند، ‌جان خود را از دست می‌دهند)، علم انواع و اقسام روش‌ها را برای نجات جان انسان‌ها به کار برده است، ‌از لیزرها گرفته تا مواد شیمیایی. استفاده از موجوداتی که از نظر ژنتیکی دستکاری شده باشند، گام بسیار جدیدی در این راه است و باید دید در مقایسه با سایر روش‌ها، ‌چه‌قدر موثر است. آیا این روش به اندازه‌ای که محققین امیوارند جواب می‌دهد؟