ایرن – صبا صراف : سرنوشت آسمان و هوای تهران فدای کسب درآمد شهرداری در دو دهه اخیر شده است.

Click this bar to view the full image.

به گزارش ایرن غلامرضا کیامهر کارشناس و دوستدار محیط زیست معتقد است، آلودگی هوای تهران تنها ناشی از خودروهای فرسوده نیست، بلکه این بسته شدن راه وزش بادهای شهریار است که سرنوشت تهران امروز را رقم زده.
او توضیح داد: دو عامل می تواند برای پاکیزگی و تلطیف هوای تهران مؤثر باشد. یک مورد بارش باران است که هوا را لطیف کرده و آلودگی ها را جابه جا می کند و عامل دیگر باد است.
او گفت: از قدیم ها تهران به بادهایش که از جنوب غربی تهران تا شمال می وزید معروف بود، بادهای شهریار که از همان سمت وارد تهران می شد، از نیاوران و قسمت های شمال تهران عبور می کرد و به گردنه کوچک می رسید.
به گفته کیامهر این بادها با جا به جایی هوای آلوده مانع از آلودگی شهر در گذشته و تا پیش از زمانی که شهرداری به فکر فروش تراکم برای ساختمان سازی افتاد، می شد.
وی توضیح داد: براساس نقشه شهرسازی تهران که در سال های پیش و قبل از انقلاب طراحی شده، بلندمرتبه سازی در مسیر این بادها ممنوع بود اما از دو دهه پیش یعنی از زمان شهردار شدن آقای کرباسچی، شهرداری تهران بدون رعایت اصول شهرسازی و نقشه های آن شروع به فروش تراکم در این مناطق کرد و هر کس توانست ساختمان های بلند در برابر این بادها ساخت و امروز نتیجه این ساخت و سازها این شد که هوای آلوده تهران به جای آنکه از سطح شهر جابه جا شود، مانند دیواری در مقابل آلودگی کشیده باشند، در همانجا معلق مانده و باعث اینورژن با همان وارانگی هوا می شود.
کیامهر معتقد است: البته خودورهای فرسوده بی تأثیر در آلودگی هوا نیستد اند اما توجه داشته باشید که سرانه خودرو در ایران، یک چهارم ژاپن، یک سوم آمریکا و یک دوم اروپاست. اصل مشکل آلودگی هوای تهران آن است که در مسیر کریدور حنوب به شمال آن دیوارهای بلند ساخته ایم.
او ادامه داد: علاوه بر آن تهران دیگر دم و بازدم ندارد چرا که فضای سبز آن را از بین برده اند و ریه های این شهر را به خاطر کسب در آندهای شهرداری از آن گرفته اند.
او در ادامه اشاره کرد که ممکن است شهرداری بگوید به جای این فضای سبز پارک ساخته ایم و پاسخ داد: اول آنکه مساحت پارک ها به یک صدم فضای سبز کهنسال نمی رسد و نمی تواند این فضا را تأمین کند.
و ادامه داد: دوم آنکه این پارک ها به جای درخت های کهنسال، درختچه های جوانی دارند، که نمی توانند اکسیژن کافی را فراهم کنند و در نظر داشته باشید که تا این درختچه ها بخواهند درخت شوند دو نسل باید در همین هوای آلوده روزگار بگذرانند.
کیامهر گفت: روزگاری سرتاسر تهران پر از باغ های کهنسالی بود که اکسیژن این شهر را تأمین می کردند، باغ های قلهک، دروس، الهیه، تجریش، شمیران، نیاوران، دزاشیپ، کن، فرحزاد همه این ها روزگاری ریه های تنفسی شهر تهران بودند که به تدریج ریشه کن شدند و از میان رفتند و برج ها و آپارتمان ها جای آن ها را گرفتند. تهران مانند کسی شد که ریه هایش را از بدنش بیرون کشیده باشند، دیگر سالم نخواهد شد.
ایرن