در قسمت اول با حرفۀ ورزشی جمیز دونالدسون، قهرمان بسکتبال ان بی ای آشنا شدیم. "جیمز دونالدسون" در تالار افتخارات ورزشی دانشگاهی "پاک-۱۰"، وارد گردید، جایی که او در کنار بسکتبالیست های مشهوری مانند " عبد الجبار"، "بیل والتون" و "گری پیتون" قرار گرفت.همچنین در کنار این دستیابی به رکوردها در بسکتبال دانشگاهی، مقام ششم را فهرست برترینهای تمام زمانها در درصد گلزنی از راه دور در تاریخ " ان. بی. اِی"، کسب نمودند.









در این قسمت با جزئیات بیشتری از زندگی او و تأثیر مهم گیاهخواری بر زندگیش و همچنین در مورد آسیبی که موجب شد برای مدتی بسکتبال را کنار بگذارند و به ایشان الهام بخشید تا "مرکز درمان جسم و سلامتی دونالدسون" را راه اندازی نمایند، آشنا می شویم.

Click this bar to view the full image.

به عنوان یک بازیکن بسکتبال "ان. بی. اِی"، شما بیشترین توان خود را ارائه می دهید. اغلب می گویند بازیکنان بسکتبال دارایبهترین شرایط ورزشی اند زیرا ما نه تنها بزرگ هستیم بلکه سریع نیز هستیم، همچنین ورزشکاریم. می ایستیم، می پریم، می پیچیم،و همچون یک رقصنده می چرخیم اما از آنها بسیار بزرگتریم و فرد باید در شرایط بسیار خوبی باشد تا بتواند بسکتبالیستی عالی باشد. بنابراین یک روز عادی با برخاستن از خواب در صبح آغاز می شود و من معمولاً زیاد نمی خوابم؛ فقط ۵، ۶ ساعت در روز می خوابم و فقط همین. صبحانه ام را می خورم. حدود ساعت ۹ یا ۱۰ برای تمرین می روم. باید پیش از تمرین آماده شوم؛ تا ساعت ۱۲ یا ۱ بعد از ظهر تمرین می کنم. گاهی در یک روز دو تمرین داریم. در شامگاه باز می گردم و دوباره تمرین می کنم، یا اگر در دوره بازیها باشد در شب بازی داریم. یک دوره " ان. بی. اِی" ۷ یا ۸ ماه طول می کشد، ممکن است در کل طول این دوره تنها ۷ یا ۸ روز باشد که سفر نمی کنیم، تمرین نداریم و یا بازی نمی کنیم، در نتیجه روزهای تعطیل ما بسیار کم است. باید از خودمان مراقبت کنیم. به همین خاطر است که بسیاری از افراد وقتی به سن ۲۷، ۲۸، ۲۹ رسیدند، با بدن خود مشکل پیدا می کنند، زیرا بدن آنها شروع به فرسوده شدن می کند. باید از بدن خود مراقبت کنیم.

Click this bar to view the full image.

با گیاهخواری احساس کردم می توانم به همان شدت قبل تمرین کنم و حتی زمان آن را طولانی نمایم. در همان زمان که گیاهخوار شدم، به هنرهای رزمی نیز علاقمند شدم و تکواندو را مورد مطالعه قرار دادم و برای ۱۲ سال در رشته تکواندو آموزش دیدم. و انجام ورزش تکواندو علاوه بر بسکتبال، بسیار فوق العاده بود. از این رو، بیشتر روزها بعد از تمرین بسکتبال، به تمرین تکواندو می رفتم و تمرینات کششی را انجام میدادم تا انعطاف پذیر شوم، مراقبۀ تنفس و تعادل را نیز شامل می شد. همه این چیزها بخشهای مهمی از تکواندو هستند که فکر می کنم در بسکتبال نیز به من کمک کرد زیرا قادر بودم از نظر روحی، و از نظر فیزیکی، کاری متفاوت انجام دهم؛ می توانستم کارهایی بکنم که به بسکتبال ربط داشت اما متفاوت بود. اینها مرا سرحال نگاه می داشت و به جلو میراند.

Click this bar to view the full image.

به عنوان بازیکنی ۲۳ ساله، زانویم را به کل داغون کرده بودم و آنها مجبور بودند کل زانو را از نو بازسازی کنند. دکتر به من گفت ممکن است هرگز نتوانم بازی کنم؛ و حتی شاید دیگر نتوانم راه روم؛ من نیز داشتم به شغل دیگری می اندیشیدم و شروع کردم به فکر کردن در مورد درمان فیزیکی و توان بخشی و از همین جا بود که ایده آغاز این مرکز ایجاد شد. اما من بازگشتم و ۱۰ سال دیگر هم بازی کردم، با همان زانو، و هرگز هم برایم مشکلی ایجاد نشد؛ و هنوز هم با آن مشکلی ندارم.

بعد از حدود ۶ یا ۸ ماه در توان بخشی، هر روزه برای ۶ ماه، توانستم دوباره به تیم بازگردم و در دوره بازیهای بعد در همه ۸۲ بازی شرکت نمایم. اما در آن زمان، به این فکر می کردم که اگر دیگر نتوانم بازی کنم، چه کاری انجام دهم؟

فوراً به فکر بازگشایی مرکز درمانی جسم و سلامت افتادم. ۱۸ سال بعد، مرکز درمانی جسم و سلامت، دارای سه شعبه دیگر نیز شد که همه آنها تحت نظارت مستقیم آقای دونالدسون می باشند.

می خواهم برای افراد شرایط فوق العاده ای فراهم کنم تا به اینجا بیایند؛ و با درمانگران کار کنند، ماساژتراپی، طب سوزنی، مربیان یوگا و مربیان پیلاتس هم داریم. با جمع آوری مربیانی در همه این زمینه ها در این مکان، همه می توانند بهبود یابند حتی بعد از تصادف، یا عمل جراحی، و یا اگر کمی پا به سن گذاشته باشند می توانند در محیطی عالی خود را احیا کنند.به این ترتیب مرکز درمانی جسم و سلامت، در سال ۱۹۹۰، یک سال بعد از جراحی من شروع به کار کرد.




بسیاری از مردم فکر می کنند می توانند تنها با نخوردن گوشت، گیاهخوار شوند اما بعد چیپس، غذاهای آماده، و شکلات می خورند و این خوب نیست. با این وضع بیمار می شوید. ورزشکاران به غذای خوب و مقوی نیاز دارند، به غذاهایی متعادل، لازم نیست در همه روز غذا بخورند. می توانند در روز چند بار غذای کمی بخورند تا به عنوان یک ورزشکار سطح انرژی خود را بالا نگه دارند. من گیاهخواری را به ورزشکاران پیشنهاد می کنم اما از آنها می خواهم تا حد ممکن اطلاعات لازم را به دست آورند. احساس بهتری خواهید داشت، بهتر عمل خواهید کرد و بیشتر به رشته خود ادامه می دهید، از صدمات ناشی از بازیها زودتر بهبود می یابید، من برای شما نمونه ای زنده ام. من از آنچه کردم مطمئن بودم و آن را ادامه دادم و برای من بسیار عالی بود، و حتماً برای دیگران نیزمفید خواهید بود. بسیاری از اوقات، ورزشکاران در شگفتند که چرا اینقدر در بازی خود افت می کنند. به خاطر ذهنیت است، آنها ذهنی شفاف و تازه ندارند؛ از نظر فیزیکی نیز سر حال و با نشاط نیستند. برای اینکه همیشه خوب باشید برای اینکه سطح خود را افزایش دهید، به یقین گیاهخواری بهترین روش برای انجام این کار است.

باید افراد بیشتری را در مورد مضرات گوشتخواری آگاه کنیم، همانطور که در مورد مضرات الکل، تنباکو، و این قبیل چیزها این کار را انجام دادیم. گیاهخواری برای بسیاری از ما چیز نسبتاً تازه ای است. اما مردم فراموش کرده اند که ۱۰ هزار سال پیش، همه گیاهخوار بودند. شما میوه و سبزیجات می خوردید و این رژیم معمول بود. پس باید گذشته مان را به یاد آوریم و درک کنیم که چیزهای خوب زیادی وجود دارد، چیزهایی عالی از گذشته، از هزاران هزار سال پیش که امروزه نیز می توانیم آنها را در زندگی به کار گیریم. من می خواهم به آنها اطلاع دهم که این شیوه ای بسیار عالی برای زندگی است. می دانید، من هیکل بزرگی دارم، و برخی از بزرگترین موجودات این جهان گیاهخوارند و آنها قوی و نیرومند هستند، عمری طولانی دارند، و از بیماری خاصی نیز رنج نمی برند. من نیز همینطور هستم، همه می توانند اینطور باشند. باید انتخابهای بهتری برگزینیم. باید به زندگی همه موجوداتی که در اطراف ما هستند، احترام بگذاریم.

مردم برای کارهایی که انجام می دهندشرطی شده اند. بیشتر اوقات مردم دربارۀ خودشان سئوال نمی پرسند. آن ها کاری را انجام می دهند که مردم اطرافشان انجام می دهند و فکر می کنم که احتیاج به یک شخص خاص است تا دربارۀ روش انجام کار و کاری که انجام می دهیم سئوال کند. فکر می کنم شخص دانا شروع می کند به پرسش دربارۀ دنیایی که در آن زندگی می کند و یافتن بهترین راه برای تعامل با آن و همچنین به خدمت گرفتن آن. البته، هم تیمی هایی بودند که مرا بخاطر گیاهخوار بودن، دست می انداختند، اما آنها متوجه شدند که من سالم هستم، مریض نمی شوم، سرما نمی خورم، آنفولانزا، سردرد و هیچ بیماریی نمی گیرم. من در بازیهای متوالی و بمدت طولانی شرکت می کنم. و هنوز در ۵۰ سالگی هر روز تمرین می کنم. من هنوز ۵ یا ۶ ساعت می خوابم پس من هر روز، روزی طولانی دارم و در هر ثانیه از روز، احساس عالیی دارم.

یافتن غذای خوب سخت نیست. وقتی مردم می فهمیدند و من به آنها می گفتم که گیاهخوار هستم، آن ها همیشه با ناهار یا شام یا صبحانۀ گیاهی در انتظار من می بودند. حتی در هواپیما، فقط برای "جیمز" گزینه ی گیاهی وجود دارد و به همین ترتیب و اکنون هم اینطور است. وقتی به مردم می گویم گیاهخوار هستم، آن ها مطمئن می شوند که من غذای گیاهی داشته باشم. من برای ۲۰ سال است که هیچ گوشتی را برای بدنم نخواسته ام بخورم و نخورده ام.



مردم اکنون بیشتر و بیشتر آن را درک می کنند. گرمایش جهانی یک مشکل واقعی است. حیوانات ما، کشاورزی ما، مورد تهدید قرار گرفته و الگوهای آب و هوایی مان در حال تغییر است. بالاخره مردم دارند توجه می کنند و ما سهم خودمان را با گیاهخواری و جایگزین کردن بسیاری از چیزهای خوب در طبیعت، می توانیم انجام دهیم.

گیاهخواری و احترام متقابل با وجود گوناگونی بسیار ما می تواند دستورالعملی کامل برای صلح جهانی باشد.