جدید ترین نسخه سیستم عامل اختصاصی اپل برای دسکتاپ ها این تابستان عرضه می شود. اما ما شانس این را داریم که به توسعه دهندگانی که به نسخه بتا این سیستم عامل دسترسی دارند رجوع کرده و اطلاعاتی را در باره امکانات جدید Mac OS X از آن ها کسب کنیم. این مقاله در باره آن قابلیت هایی است که می توانید از مک بعدی انتظار داشته باشید. احتمالا اطلاعات این مطلب برای کاربران فعلی این سیستم عامل بسیار جالب است. در کنار آن آشنایی با این امکانات برای کاربران ویندوز و لینوکس هم خالی از لطف نخواهد بود.

هدف اصلی در اینترفیس مک او.اس Lion؛ این است که امکانات مفید آی.او.اس را در سطحی بالاتر به کاربرانش ارائه دهد. به خصوص امکاناتی که مبتنی بر ویژگی های لمسی هستند. مدتی بعد از عرضه نسخه نهایی این سیستم عامل می توانیم با اطمینان کامل بگوییم که دقیقا چگونه است. اما در حال حاضر اطلاعات از پیش نمایش های رسمی اپل و برنامه نویسان نسخه بتا سرچشمه می گیرد. پس فقط شرحی خواهیم داشت از امکانات و قابلیت های جدیدی که می توانید به انتظارشان بنشینید. هر چند ممکن است این امکانات کم و زیاد شوند. ادامه مطلب را از دست ندهید.

- قابلیت های جدید:  
 
رمز گذاری کامل دیسک:

حالا FileVault می تواند کل دیسک شما را رمزگذاری نماید. این امن تر از روش فعلی رمزگذاری روی فایل هاست. بعد از نصب سیستم عامل در اسرع وقت از شما پرسیده می شود که آیا تمایل به رمزگذاری دارید یا خیر. این یکی از بهترین راه هایی است که می توانید با آن، هارد دیسک کامپیوتر و حافظه SSD خود را امن نگهدارید. این نشان می دهد که اپل خیلی سریع می خواهد بنیان استفاده از SSD را در سیستم خود تقویت نماید. (البته Lion از تکنولوژی TRIM هم پشتیبانی می کند که به طور خلاصه به کار کردن اس.اس.دی در بالاترین راندمان کمک می نماید.)

AirDrop:

یکی از جالب ترین ویژگی ها محسوب می شود و به اشتراک گذاری فایل بین کامپیتر ها را، بسیار آسان می سازد. این کار قبلا یک پروسه گیج کننده و نسبتا خسته کننده را دربر داشت اما حالا شما فقط باید Finder را باز کنید تا تمام کامپیوتر های مجاوری را که مجهز به Air Drop هستند، ببینید. فایل هایتان را هم می توانید با درگ کردن آن ها روی آیکون کامپیوتر های مجاور، برایشان ارسال کنید. ایر دراپ، یک کانکشن وای فای از نوع ad-hoc بین دو کامپیوتر ایجاد می کند و فایل ها را برای آن ها می فرستد. (به طور اتوماتیک) این ویژگی برای افرادی که دوست ندارند دائما با تکنولوژی سر و کله بزنند؛ بسیار مفید است. هر چند گمان نمی کنیم برای گیک ها مضر باشد!

کنترل ورژن داخلی: Built-In Version Control

این از جالب ترین امکاناتی است که در این نسخه وجود دارد. با استفاده از آن می توانید فایل هایتان را به نسخه های گذشته اش بر گردانید. گویی ماشین زمان دارید! و البته این دقیقا مانند نرم افزار ماشین زمان اپل برای پشتیبان گیری کار می کند. هر زمانی که یک پرونده را ذخیره می کنید، این قابلیت یک ورژن جدید برای آن می سازد تا در صورت وجود هر گونه مشکلی، بتوان به نسخه های قبلی آن پرونده باز گشت. بسیاری این قابلیت را بسیار عالی می دانند. هر چند فضای دیسک شما را می گیرد. اما به امنیت بالایش می ارزد.

قابلیت از سرگیری:

قابلیت از سرگیری کار، بعد از خاموش کردن کامپیوتر؛ یکی دیگر از امکانات خوب این سیستم عامل است. شما می توانید حالت دسکتاپ خود را ذخیره کنید و وقتی دوباره کامپیوتر را باز کردید؛ تمام پنجره هایی که باز بودند، باز شوند و بتوانید کارتان را از سر بگیرید. جالب این جاست که همه چیز از همان جایی که قبلا در آن قرار داشته اید باز می شود. البته اگر از یک مک بوک استفاده می کنید با بستن لپتاپ خود، می توانید به نتیجه ای کاملا مشابه دست پیدا کنید. (البته بدون خاموش شدن کامل).تمام مزیت قابلیت جدید این است که شات داون به صورت کامل انجام می شود و مدل های دسکتاپ ها هم از آن بهره مند خواهند بود.

حالتی مشابه هم در اپلیکیشن ها وجود دارد. وقتی یک نرم افزار را می بندید، در صورت باز کردن دوباره آن (بدون خاموش کردن کامپیوتر) می توانید آن را از همان جایی که بودید از سر بگیرید. که این یک قابلیت کاملا جدید و مناسب برای کاربران لپتاپ ها و دسکتاپ هاست.

- اینترفیس:

اینترفیس با چیزی که از مک او.اس همیشگی انتظار داشته اید، فرقی ندارد. اما در نسخه 10.7 تغییرات جدیدی هم صورت گرفته است. در خیلی از نرم افزار ها به نظر می رسد که اپل واقعا به سمت استفاده از آیکون های تک رنگی که در آیتیونز 10 دیده بودیم، گرایش دارد. اما باز هم رنگ در این سیستم عامل کاربرد بسیار دارد.

Launchpad:

این قابلیت از ای.او.اس وارد مک شده است و ظاهر آن هم تقریبا شبیه آی.او.اس می باشد. هنوز هم می توانید اپلیکیشن ها را در Finder جستجو کنید اما اگر آیکون لانچ پد را روی داک خود فشار دهید، راه بهتری برای دسترسی به نرم افزار ها در اختیارتان قرار خواهد گرفت. قابلیتی است که می تواند تمام صفحه را در بر بگیرد. معنایش این است که می توانید برنامه های بیشتری در صفحه جا دهید و کمتر اسکرول کنید. قابلیت خوبی است اما شاید خیلی هم ضروری نباشد. به هر حال این را هم بدانید که به غیر از آیکون ها، فولدر ها هم با حالتی بمانند iOS باز می شوند و از همان مزیا هم بر خوردار هستند.

کنترل ماموریت!

تمام برنامه ها به همراه داشبورد، در یک صفحه جمع می شوند که اپل آن را کنترل ماموریت یا Mission Control نامیده است. این قابلیت در عمل می تواند بهبود زیادی در کارتان ایجاد کند. این قابلیت، گروه بندی جالبی را از انواع نرم افزار ها ایجاد می کند. به ویژه وقتی سرتان شلوغ است و پنجره های زیادی را باز کرده اید، به کمکتان می آید. فضا های مختلفی هم بالای صفحه وجود دارند که می توانید پنجره ها را درون آن گذاشته یا از آن ها بیرون بکشید.

خب، تنها چیز مشابهی که ویندوز در اختیارتان قرار می دهد ... بگذارید عملی کار کنیم! یا ALT + TAB و یا Windows + TAB را فشار دهید.

دیگر عناصر آی.او.اس مانند:

تا کنون بخش های برجسته اینترفیس و قابلیت های جدید مک او.اس بعدی را یاد گرفتیم. حالا باید سراغ عناصری برویم که مک را بیشتر شبیه آی.او.اس می نمایند. – برای مثال: ورژن جدید نرم افزار Mail، بیشتر شبیه نرم افزار آیپد است تا نسخه های قبلی اش. البته نباید از ساده تر و سریع تر شدن کاربری با آن، به راحتی گذشت.

چیز دیگری که چشمان این شیر جوان، روی آن تمرکز کرده اند؛ اپلیکیشن های تمام صفحه است. بسیاری از اپلیکیشن ها فقط می توانند Maximized شوند. اما ویژگی جدید بیشتر به آی.او.اس شبیه اش می کند. برای مثال در پیش نمایش مک جدید، می توانید یک فایل PDF یا یک گروه از تصاویر را تمام صفحه نشان دهید و با انواع ژست های مولتی تاچ؛ با آن ها کار کنید. انگار که روی آیپد کار می کنید. این امکان چیزی نیست که تا به حال اصلا وجود نداشته باشد اما به علت نو آوری های جدید، از جمله پشتیبانی از عملگرهای مختلف چند لمسی بسیار جذاب شده است. پس اگر می خواهید تمام توجه خود را فقط معطوف به یک برنامه خاص بنمایید، می توانید از این قابلیت استفاده کنید.

عناصر iOS مانند و کمی گیج کننده!  
ما در مراسم Back to the mac که سال 2010 برگزار شد، اصلا فکر نمی کردیم که اپل بعضی از ویژگی های قدیمی مک را هم فدای آی.او.اس کند. اما در بعضی موارد این کار ها انجام شده و تاثیری گیج کننده هم بر کاربران داشته است. برای مثال، در قسمت داک، دیگر هیچ نوری زیر اپلیکیشن های در حال اجرا مشاهده نمی شود. واقعا نمیدانیم که این کار چه فلسفه ای دارد! در آی.او.اس، در یک زمان خاص فقط می توانید روی یک برنامه کار کنید. اما مک اصلا این طور نیست پس ما برای کاربری صحیح و بازده بالاتر در کار، به آن چراغ ها نیاز داریم. کسی چه می داند؟ شاید اپل تا موقع معرفی لامپ ها را سر جایش برگرداند!

نکته دیگر این است که شما باید به طور پیشفرض از دو انگشت خود برای اسکرول کردن در ترک پد استفاده کنید. البته می توان تنظیم را به حالت های دیگر تبدیل کرد و کلا این مشکل بزرگی به شمار نمی رود.