بوقلمون ها

Click this bar to view the full image.

بسیاری از مردم بوقلمون​ها را تنها به صورت پیکرهای بی​سر و با شکم​های باز پر کرده با مخّلفات بر سر میز شام شب​های عید ملاقات می​کنند و آن را نمادی از برکت و شادی می​دانند در حالی که اگر با شخصیت و خصایل این حیوان شگفت​انگیز از نزدیک آشنا شوند، متوجه خواهند شد چیزی برای شادی بر سر پیکر بی​سر این حیوان وجود ندارد.

بوقلمون​ها به زیبایی، بازیگوشی، هوش، خانواده​دوستی، ورزش​دوستی و فوق العاده اجتماعی بودن معروف هستند.
در محیط​های طبیعی، بوقلمون​ها روز خود را به مراقبت از بچه​های خود، ساختن لانه، جستجو برای غذا، گرفتن حمام گرد و خاک، آراستن پرهای خود و بیتوته کردن بر شاخه​های درختان می​گذرانند.

بوقلمون​ها، ورزشکاران نمونه
بوقلمون​های پرورشی دستکاری ژنتیکی شده​اند تا بسیار سریع چاق شوند ولی بوقلمون​هایی که در طبیعت زندگی می​کنند، بسیار ورزشکار هستند. بوقلمون​های وحشی می​توانند با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت پرواز کنند و با سرعت ۲۲ کیلومتر در ساعت روی زمین بدوند.

طول عمر طبیعی بوقلمون​ها
طول عمر طبیعی بوقلمون​ها ۱۰ تا ۱۲ سال است ولی در دامداری​ها بعد از رسیدن به ۵ ماهگی کشته می​شوند.

تشخیص کامل رنگ​ها در بوقلمون ها
بر خلاف بسیاری از حیوانات بوقلمون​ها قادرند مانند انسان​ها تمام رنگ​ها را تشخیص دهند.

رابطۀ مادر فرزندی در بوقلمون​ها
در طبیعت بوقلمون​ها تا ۵ ماهگی با مادر خود زندگی می​کنند. این پرندگان آرام بسیار به فرزندان خود وابسته هستند. یک بوقلمون مادر با تمام شهامت و قدرت از فرزندان خود دفاع می​کند.

بوقلمون​ها حیوانات خوش حافظه
اریک مارکوس، نویسندۀ کتاب "وگان: اخلاق جدید برای تغذیه" می​گوید:
"بوقلمون​ها چهرۀ شما را به خاطر می​سپارند و با گذشت هر روز، که به آنها سر می​زنید نزدیک​تر به شما می​نشینند. هر روز به آنها سر بزنید، بعد از مدت کوتاهی، تعدادی از آنها شما را به عنوان سوگلی خود انتخاب می​کنند و هر موقع از راه می​رسید دوان-دوان به سمت شما می​آیند. اینجا به طور مشخص پرندگان شما را انتخاب می​کنند نه شما پرندگان را. پرندگان مختلف آدم​های مختلف را انتخاب می​کنند."

تولد بوقلمون​ها در مزارع صنعتی

بوقلمون​هایی که زندگی خود را در مزارع صنعتی شروع می​کنند هرگز شانس دیدن مادر خود را ندارند همانطور که مادر و پدر آنها شانس دیدن همدیگر را نداشته​اند! پس از تلقیح مصنوعی، بوقلمون​های ماده تخم می​گذارند، تخم​ها بلافاصله به ماشین​های مخصوص که وظیفۀ گرم کردن تخم​ها را دارند منتقل می​شوند. چند هزار جوجه به فاصلۀ چند ساعت از تخم​های خود بیرون می​آیند. با استفاده از یک دستگاه اتوماتیک پوسته​های تخم​ها و جوجه​ها جدا می​شوند. جوجه​هایی که کمی در بیرون آمدن از تخم تاخیر دارند معمولاً همراه پوسته​ها از سطل آشغال سر در می​آورند. به نظر من اینها جوجه​های خوش​شانس هستند چون عاقبت بدتری در انتظار آنهایی است که از تخم بیرون آمده​اند. تعدادی از جوجه​ها بلافاصله داخل پلاستیک انداخته می​شوند و در حالی که در پلاستیک​ها بسته شده است، برای انجام آزمایشات در مورد سلامتی جوجه​ها به آزمایشگاه فرستاده می​شوند. بعضی از این جوجه​ها هم بدشانسی (؟) می​آورند و قبل از آنکه در پلاستیک​ها باز شود خفه می​شوند.

زندگی بوقلمون​ها در دامداری​های صنعتی
وضعیت زندگی بوقلمون​ها در مزارع صنعتی دقیقاً مانند زندگی مرغ​هاست. هر پرنده حدود ۱ متر مربع فضا در اختیار دارد. اگر جثۀ یک بوقلمون را در ذهن خود مجسم کنیم، به راحتی می​توانیم حدس بزنیم که آنها فضای کافی برای راه رفتن ندارند. در قفس​های پرازدحام، این پرندگان از انجام ساده​ترین کارهای لذت​بخش مانند گرفتن دوش گرد و خاک، بزرگ کردن فرزندان، جستجو در خاک برای غذا، پرواز کردن و حتی دویدن محروم هستند. این شرایط سخت، بوقلمون​ها را عصبی می​کند طوری که شروع به آسیب زدن به همدیگر می​کنند. برای کم کردن تلفات ناشی از این جنگ​ها، هنگامی که بوقلمون​ها هنوز جوجه هستند نوک بالا و چنگال​های آنها با تیغ داغ بریده می​شود و قسمت آویزان پرندگان نر که از نوک تا سینه​ها امتداد دارد برداشته می​شود. تمام این عمل​ها بدون استفاده از داروی بی​حسی انجام می​شود.
برای آنکه وزن پرندگان در کمترین زمان ممکن یعنی ۵ ماه به چیزی فراتر از وزن طبیعی یک بوقلمون برسد، با استفاده از اصلاح نژادی، غذاهای هرمونی و غیره این پرندگان را که در حالت طبیعی هرگز دچار چاقی نمی​شوند، آنچنان چاق می​کنند که زیر بار وزن خود چلاق می​شوند.
این بوقلمون​ها تا روزی که مانند کالاهای بی​ارزش داخل کامیون​ها ریخته شوند تا به کشتارگاه برده شوند، هوای تازه را تنفس نمی​کنند و نور خورشید را بر پشت خود حس نمی​کنند. در برخی از پرورشگاه​ها حتی به این هم اکتفا نمی​کنند و پرندگان مریض و زخمی را آنقدر می​زنند تا بمیرند یا آنها را خفه می​کنند.


انتقال بوقلمون​ها به کشتارگاه​ها
انتقال بوقلمون​ها به کشتارگاه​ها ممکن است چند ساعت تا چند روز طول بکشد بی​آنکه در راه به حیوانات آب و غذا داده شود یا فکری به حال سرما و گرمای آنها بشود. تعدادی از حیوانات در راه می​میرند.
کشتار بوقلمون​ها
بوقلمون​هایی که زنده به کشتارگاه می​رسند با خشونت از کامیون​ها به داخل کشتارگاه منتقل شده و از پاها به چنگال​ها آویخته می​شوند و از جلوی یک تانک گیج کننده عبور داده می​شوند تا گیج و کمی بی​حس شوند. پرندگان در این حالت قادر به حرکت نیستند ولی هنوز زنده​اند. پس از این مرحله پرندگان از جلوی یک تیغ الکتریکی عبور داده می​شوند. برخی از پرندگان در جلوی مخزن گیج کننده جاخالی می​دهند و با هوشیاری کامل به طرف تیغ الکتریکی که سرهای آنها را می​برد می​روند. اگر تیغ الکتریکی گردن پرنده​ای را به درستی نبرد، پرندۀ نگون​بخت زنده-زنده به مخزن پر از آب جوش که برای کندن پرهای آنها در نظر گرفته شده است انداخته می​شود. تکلیف کشتار سنّتی هم که روشن است. اگر صحنۀ ذبح سنّتی یک بوقلمون را دیده باشید، حتماً اعتراف خواهید کرد که یکی از بدترین صحنه​هاییست که می​توان در زندگی دید.

Original thread: بوقلمون، بدون سر و شكم پر روي ميز غذا, Author: fariba9, Site: تالار گفتگوی پرشین پت(مای پت)