ایرنا:روز چهارشنبه این هفته تصمیم گرفتیم سری به پنج قلوها ، یعنی فاطمه ، زهرا، علیرضا ، حسن و حسین بزنیم ، فرزندان راحله خانم علمی (24 ساله) و آقا مجید درتومی (28 ساله). آنها حالا پس از حدود 18 ماه از تولد بچه ها واقعا خسته شده اند. به یادشان می آید كه در روزهای اول همه دوره شان كرده بودند؛ خبرنگاران رسانه ها و مسوولان محلی، حتی'مهرداد بذرپاش' رییس وقت سازمان ملی جوانان.

وعده ها داده بودند و البته در هفته ها و ماههای اول تا حدودی هم وضع بد نبود؛ از جمله یك آپارتمان در مجتمعی سازمانی كه بهتر از خانه استیجاری با غرولند صاحبخانه تلقی می شد.

آنها حالا واقعا خسته به نظر می رسند؛ هنگام گفت وگو نمی دانند از كدام مشكل بگویند؛ از پوشك و شیرخشك بچه ها یا هزینه های بیمارستانی و پوشاك؛ بویژه مادر كه روزانه بارها با لباس های كثیف بچه ها سروكار پیدا می كند.

حالا حمایت ها به حداقل رسیده بطوری كه فقط كمیته امداد ماهانه 150 هزار تومان كمك می كند و دیگران راحله و مجید را به حال خود و گرفتاری هایشان رها كرده اند.

برای دیدار با این خانواده - حالا پر جمعیت -، از كنار اداره بهزیستی شهرستان دماوند در انتهای شرقی بلوار بعثت رد می شویم و به مجتمع مسكونی سازمانی شهرستان دماوند می رسیم. خانه پنج قلوها انتهای مجتمع در طبقه اول واقع است.

بچه ها خبرنگار و عكاس ایرنا را دیدند ابتدا كمی متعجب شده و ساكت نشستند و به تازه واردها خیره شدند، اما این آرامش شاید آرامش قبل از طوفان بود و لحظاتی بعد بازی های كودكانه شان را چنان پی گرفتند كه برای لحظه ای فكر كردیم در یك مهد كودك نشسته ایم.

آثار و نشانه های شیطنت و بازی گوشی پنج قلوها را می توان بر در و دیوار خانه دید. پریزهای برق، آنتن و كنترل تلویزیون ، از دست این بروجك ها در امان نمانده اند. به گفته مادر آنها برای بازی های كودكانه فضا و وسایل بازی كم می آورند بنابراین به هرچه دست یابند، آسیب می زنند.

آپارتمانی كه خانواده پنج قلوها در آن سكونت دارند، از سوی فرمانداری وقت شهرستان دماوند در بازدید 'مهرداد بذرپاش' رییس وقت سازمان ملی جوانان در سال 88 در اختیار خانواده پنج قلوها قرار گرفت تا نگرانی و دغدغه اجاره نشینی نداشته باشند. آنها تا پیش از تولد بچه ها در اتاق سرایداری كوچكی زندگی می كردند.

علیرضا، زهرا، حسن ، حسین و فاطمه، پنج قلوهای دماوندی بیست و چهارم آذر ماه 88 در بیمارستان مهدیه تهران چشم به جهان گشوده اند و مزین به نام پنج تن آل عبا شده اند.

خانواده پنج قلوها ضمن تشكر از مردم خیر و برخی از مسوولان كه در گذشته به آنان توجه داشتند، اكنون از فراموشی و بدقولی های برخی از آنان گلایه می كنند و در عین حال خواستار توجه جدی و حمایت های لازم در زمینه های مالی و سایر كمك ها هستند.

مجید درتومی، دردلش را اینگونه بازگو كرد كه 'پنج قلوها هفت ماهه به دنیا آمدند و چند روزی را در دستگاه 'انكوباتور' زندگی كردند. آنها اكنون بزرگتر و شیطان تر شده اند و كار رسیدگی به آنان سخت تر شده و مراقبت و توجه بیشتری لازم دارند.

مجید كارگر شهرداری دماوند است و در ابتدای تولد بچه ها ، شهرداری برای وی ساعت كاری چهارساعته در روز را برنامه ریزی كرده بود. او می گوید: شهرداری پس از مدت كوتاهی تسهیلات ساعت كاری ام را حذف كرد و خواستار حضور تمام وقت من در محل كار شد.

از خانم علمی می پرسیم؛ با بچه ها چه می كنید؟ ساده و بی آلایش جواب می دهد و می گوید: خیلی وقت ها از خستگی و درماندگی از رسیدگی به بچه ها می نشینم و زار و زار گریه می كنم.

بچه ها حتی نیمه های شب هم دست از سر مادر بر نمی دارند و خواب را بر راحله حرام می كنند. این یكی می خوابد آن یكی برای شیر بیدار می شود و دیگری خود را خراب كرده است و بدتر از همه اینكه خدا نكند یكی از آنها سرما بخورد، آن وقت دیگر نه شب دارد و نه روز.

راحله كه بدش نمی آید با حرف زدن و صحبت از گرفتاری هایش خود را تخلیه كند، می گوید كه حالا مدتهاست نشاط و شادابی جوانی اش را از دست داده و بچه ها او را خسته كرده اند.

مادر پنج قلوها، دیگر توان مدیریت خانه پربچه اش را ندارد و از مسوولان تقاضای كمك فوری دارد و می گوید دیگر تحمل این فشارها را ندارم. نگرانم مبادا بیمار شوم و بچه هایم را نتوانم مراقبت كنم.

وی به وعده های مسوولان اشاره می كند كه قرار بود برایش پرستار بگیرند، حقوق شوهرش را افزایش دهند و مقدمات رسمی شدن او را در شهرداری فراهم كنند و می گوید: تاكنون هیچ یك از قولهای مسوولان عملی نشده است و بیش از هر چیزی برای من واجب تر پرستار است تا از رنج زیاد، فشار و سختی كارم بكاهد. هر روز باید چندین بار لباس بشویم و این كار هم وقت مرا می گیرد و هم توانم را كاهش می دهد.

خستگی و نگرانی و دلواپسی را می توان براحتی در چهره راحله دید. پزشكان هم هشدار داده اند كه نشانه ها و علائم مشكلات روحی در وی وجود دارد.

خودش هم ناراحتی های روحی اش را پنهان نمی كند ولی خب چه باید كرد. او بارها در ملاقاتی كه با وی داشتیم به صراحت گفت كه بریده و خسته شده است و خیلی اوقات از فرط خستگی و درماندگی گریه اش می گیرد.

مشكلات مالی هم دغدغه كمی برای راحله نیست و بر كلافگی هایش می افزاید.
او می گوید هزینه های بچه ها كمرمان را شكسته است؛ هزینه روزانه شیر خشك و شیر پاستوریزه بچه ها حدود 15 هزار تومان است. برای خرید لباس بچه ها باید هر مرحله حداقل بالای صدهزار تومان بپردازیم و هر ماه نیز حدود 150 هزار تومان فقط هزینه پوشك می پردازیم.

مادر پنج قلوها اضافه كرد: هزینه نگهداری یك بچه با پنج بچه همسن بسیار متفاوت است و با این حقوق اندك شوهرم، قطع كمك های مردم و بدقولی های برخی مسوولان، واقعا زندگی بر ما سخت شده است.

والدین پنج قلوها می گویند رسیدگی مسوولان در هفته ها و ماههای اول بد نبود اما به همان سال 88 ختم شد و غیر از كمیته امداد دیگر كمكی به آنان نمی شود.

به عنوان مثال می گویند اداره بهزیستی تا یك سالگی بچه ها ، شیرخشك آنان را تامین می كرده ، اما از یكسالگی به بعد این كمك را قطع كرده و مسولان این نهاد می گویند كه برای ادامه تامین شیر خشك نیاز به دستور مجدد رییس جمهوری است.

آنها در عین حال كمك های نهاد ریاست جمهوری و شخص دكتر احمدی نژاد را فراموش نكرده اند ، بطوری كه راحله گفت: مبلغ پنج میلیون تومان كمك بلاعوض به دستور رییس جمهوری و سه میلیون تومان سازمان ملی جوانان در ابتدای سال 89 به ما پرداخت شد و دفتر نهاد نیز دستور واگذاری منزلی كه اكنون در آن ساكن هستیم را صادر كرد، ولی با وجود گذشت بیش از یكسال از این موضوع، هیچ خبری از واگذاری منزل نشده است و این بر نگرانی ما می افزاید، زیرا هیچكس حاضر به اجاره دادن خانه به ما نیست.

به دنبال این گفت وگو با سرپرست شهرداری دماوند تماس گرفتیم و مسایل این خانواده را با آنان در میان گذاشتیم كه وی قول داد: شهرداری به موجب وظیفه حرفه ای، اسلامی و اخلاقی، بررسی های لازم را برای رفع مشكلات این خانواده انجام خواهد داد.

'محمد قنبریان' اطمینان داد كه در كوتاهترین زمان ممكن لایحه ای تنظیم و در اختیار شورای اسلامی شهرستان دماوند قرار خواهد گرفت تا در خصوص بكارگیری نیرویی تحت عنوان پرستار برای مساعدت با این خانواده مشغول بكار شود.

وی یك وعده دیگر هم داد و آن اینكه در نخستین فرصت با حضور در منزل پنج قلوها و بررسی مشكلات آنان ، كمك های نقدی و غیرنقدی تداوم داری را برای آنان فراهم نماید.

قنبریان افزود: تاكنون حمایت های شهرداری بطور غیر مستقیم ادامه داشته است، ولی تلاش می كنیم این حمایت ها افزایش یابد.

اكنون كه لطف خداوند با هدیه آسمانی شامل حال این خانواده شده، بر همگان است تا با توجه و حمایت از آنان در این امر خیر سهمی داشته باشند.

خانم علمی از تمام مردم شریف و خیری كه تاكنون از آنان حمایت كرده اند قدردانی و درخواست كرد در صورتی كه هریك از شهروندان خواستار كمك به آنان هستند، كمك های نقدی خود را به شماره كارت 6273531060057623 بانك تجارت ' به نام راحله علمی' واریز نمایند.

اكنون این خانواده نیازمند حمایت مسوولان و شهروندان هستند تا با این حمایت ها شرایط سخت و دشوارشان اندكی تخفیف یابد.