قابليت مشاهده ميدان مغناطيسي زمين كه تا پيش از تصور مي‌شد تنها در اختيار لاك‌پشت‌هاي دريايي و پرندگان مهاجر است، احتمالا در چشمان انسان هم وجود دارد.


به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، آزمايش‌هاي محققان دانشگاه ماساچوست بر روي پروتئين cryptochrome 2 كه يك مولفه پروتئيني مهم در ادراک ميدان مغناطيسي زمين است، نشان داده كه نسخه انساني آن در حشرات ميوه با كمبود cryptochrome به بازسازي جهت‌يابي ميدان مغناطيسي مي‌پردازد.

حشرات بسيار از انسان دور بوده و كاركرد اين پروتئين كه به ميزان زيادي در چشم انسان وجود دارد در اين حشرات بسيار جالب توجه است.

استيون رپرت، دانشمندعصب‌شناس دانشگاه ماساچوست كه سه سال پيش در پژوهشي از قابليت حشره‌هاي ميوه براي جهت‌يابي مغناطيسي از طريق اين پروتيين سخن گفته بود، اكنون به دليل وجود مقادير زيادي از اين عنصر در شبكيه انسان، وجود چنيني قابليتي را در بشريت محتمل خوانده است.

پيش از اين، نقش جهت‌يابي cryptochrome، موضوعي استنباطي و پيشنهادي بود. از آن زمان محققان به تشريح خاصيت قطب‌نماي كوانتومي اين پروتيين پرداخته‌اند كه مي تواند تغييرات بي‌نهايت كوچك و ظريف ناشي از ميدان مغناطيسي زمين را در چرخش الكترونهايي كه با فوتونها برخورد كرده‌اند، شناسايي كند.

به نظر مي‌رسد كه حيوانات با اين تغييرات مي‌توانند جهت خود را در ارتباط با ميدان مغناطيسي زمين تشخيص دهند.

البته هنوز شكاف هاي زيادي در نظريه cryptochrome وجود دارد، اما در حالت كلي تصور بر اين است كه سيستم اين پروتئين ممكن است در ميان تمام حيوانات از ماهي و خزندگان گرفته تا پرندگان فعال باشد.

با اين حال تاكنون دانشمندان معتقد بودند كه انسان از اين امر مستثني است.

cryptochrome در بدن انسان مانند يك دستگاه شبانه‌روزي تصور مي‌شد كه به جاي خاصيت قطب‌نماي نوري، مانند بخشي از ساعت مولكولي بدن انسان عمل مي‌كند.

اكنون اين پژوهش جديد به اين پروتئين نقش مهمتري در بدن بخشيده كه ممكن است جايگاهي مانند قطب‌نماي دروني انسان را داشته باشد.

پيش از اين نيز نظريات ديگري در مورد برخورداري انسان از حس مغناطيسي مطرح شده بودند، اما شواهد محكمي براي اين ادعا وجود نداشت.

رپرت اكنون تمام تمركز خود را بر روي چگونگي خوانش مغز از قطب‌نماي cryptochrome معطوف كرده است.