کپور ماهیان 1.کپور معمولی : کپور معمولی یا سیپ رینوس کازپیو ، بیشترین تحقیقات علمی بر روی این ماهی انجام گرفته است . کپور معمولی یکی از متداولترین ماهیان پرورشی در سیستم گرمابی است . دهان این ماهی برای خوردن لجنهای کف استخر مناسب است. این ماهی به دلیل داشتن محوطه ی بزرگ بطنی به نام ماهی شکم گنده نیز نامیده میشود . غذای اصلی این ماهی صدف ها و کف زیان درون استخر هستند . اصطلاحا" به موجودات صدف وار که درونشان ماده ی لزجی است ، بنتون میگویند ، پس کپور بنتون خوار است . کپور بچه های بنتون را میخورد ولی بنتون های بزرگ را نمیتواند بخورد . عمده غذای کپور بنتون است پس به این ماهیان بنتون فاژ هم میگویند . پرورش یان ماهی در تمام جهان انجام میشود. تفاوت ماهی کپور پرورشی و ماهی کپور مردابی : ماهی کپور اگر در مرداب رشد کرده باشد ، انتهای باله های دمی و شکمی –مخرجی آن به رنگ نارنجی است ولی اگر ماهی کپور در استخر رشد کرده باشد این قسمتها به رنگ روشن است . باله ی پشتی ماهی کپور مردابی ابتایش یک استخوان خیلی محکم و باله ی مخرجی انتهایش دندانه دندانه است . 2.کپور علف خوار : کپور علف خوار یا ماهی آمور پرورشی یا گراس کراپ از بافت های گیاهی تغذیه میکنند . وقتی طول این ماهیان به به 10 سانتی متر رسید ، دستگاه گوارش کاملا" تکامل یافته است . اگر این ماهیان در استخر باشند تا جایی که میتوانند علف میخورند ، اگر آمور با علف سیر نشد به غذای ماهیان دیگر حمله میکنند ، بنابر این بهتر است در سیستم پرورشی ، اول ماهی آمور خود را سیر کنیم . البته میتوانیم برای آنها جیره ای از دانه های گندوم و ... را در نظر گرفت . ماهی آمور رشد خوبی دارد. ارزان بودن غذای آن و خوش طعم بودن گوشت آن باعث پرورش زیاد این ماهی شده است . ماهی آمور در بین ماهیان پرورشی از همه خوشمزه تر است و به آن ماهی سفید پرورشی هم میگویند . تفاوت ماهی سفید با ماهی آمور پرورشی : سر ماهی سفید کوچکتر و گرد است ولی ماهی آمور کمی بزرگتر و سطح سرش صاف است . ماهی سفید بدنش کشیده تر است ولی آمور به دلیل اینکه علف خوار است روده هایش بزرگ است ، پس محوطه ی شکمی بزرگتری دارد . آمور فلس های محکم تر ، رمخت تر و فلس هایش کدر است ولی ماهی سفید دارای فلس های ریز ، کوچک و سفید است . 3. فیتو فاگ : ماهیانی که از فیتوپلانگتون ها تغذیه میکنند ، فیتوفاگ نامیده میشود. ---- فیتوپلانگتون : فیتو پلانگتون ها نژاد و گونه های مختلف دارند. درونشان هیچ عناصر سنگین مثل کلسیم و فسفر و ... را نگه نمیدارند تا سنگین شوند ولی اگر به میزان جزئی برای حیاتشان نیاز داشته باشند در غشای خود به مقدار کمی ذخیره میکنند. پلانگتون ها موجودات معلق در آب هستند و نمیتوانند به طور فعال در آب جابه جا شوند . آنها نمیتوانند با شنا کردن به سطح یا عمق آب بروند ، اما میتوانند وزن خود را کاهش داده و در آب معلق بمانند. بدن فیتو پلانگتون ها حداقل از 80 تا 85 % و حداکثر تا 90 % از آب تشکیل شده استو و وزن مخصوص آنها به آب بسیار نزدیک است . انها هیچ اسکلت داخلی یا خارجی ندارند و عناصر سنگین مثل کلسیم ، فسفر ، پتاسیم ، سدیم در حد نیاز بیوسنتز و فقط در غشای آنها وجود دارد. فرم ذخیره ای مواد غذایی در بدن فیتو پلانگتون ها از نوع چربی است. آنها در یاخته های خود حباب های هوا نگهداری میکنند که به شناوری آنها کمک میکنند ، جالبست که بدانیم این محتویات گازی بسته به دما و فشار محیط تغییر میکند. فتوپلانگتون ها اکسیژن آب را کم و زیاد ، در روز که نور زیاد است ، فیتوپلانگتون ها نور را جذب میکنند و اکسیژن آزاد میکنند ولی در طول شب فیتوپلانگتون ها اکسیژن را میگیرند و دی اکسید کربن را آزاد میکنند .---- فیتو فاگ یک فیلتر زنده ی آبی است . فیتو فاگ آب را وارد دهان خود میکند و سپس دهانش را میبندد ، سپس آب را وارد آبشش هایش میکند و تبادل گازها صورت میگیرد و ذرات ریز و فیتوپلانگتون ها در بین صفحات استخوانی آبشش گیر میکنند و ماهی از این ذرات تغذیه میکند . فیتوفاگ نمیتواند غذای ماهیان دیگر را بخورد . فیتو فاگ گیاه خوار هم است پس روده هایش پیچ در پیچ است و محوطه ی بطنی بزرگی دارد . روش شناختن ماهی فیتوفاگ از دیگر ماهیان پرورشی چشم های آن است که در پایین خط جانبی قرار دارد . By : M&R