اهل فوتبال نیستیم!
هر چند سریال سه پنج دو تا كنون نتوانسته به موفقیت‌های لازم در جذب و رضایت مخاطبان برسد اما حضور بازیگران موفق در این سریال را نمی‌توان نادیده گرفت. فردی مثل امیر حسین رستمی كه پیش از این در سریال شمس العماره خوش درخشیده بود. امیرحسین رستمی ـ بازیگر نقش سیاوش رستمی‌ـ در سریال طنز «سه، پنج، دو» می‌گوید مهم‌ترین ویژگی این سریال برای او این است كه فوتبال را دوست ندارد. در حالی‌كه محور این سریال فوتبال و دنیای فوتبالیست‌هاست. با اینهمه این به معنی این نیست كه او از فوتبال فراری باشد اما از آن آدم‌هایی نیست كه بشود او را در استودیوم‌ها و در حال تشویق تیم محبوبش پیدا كرد حتی به قول خودش هنگامی كه مسابقات فوتبال از تلویزیون پخش می‌شود، كانال را عوض می‌كند چون خوابش می‌گیرد.
وی می‌گوید: تنها بازی فوتبالی كه خیلی جدی دنبال كردم، بازی ایران و استرالیا و جام جهانی بعد از آن بود. چون علاقه‌ای به فوتبال ندارم و آن را پیگیری نمی‌كنم، این جذابیت برایم وجود داشت كه ببینم در كسوت یك فوتبالیست، چه شكلی می‌شوم.
رستمی درباره حاشیه‌هایی كه ممكن است در نتیجه ایفای نقش یك فوتبالیست برایش ایجاد شود، گفت: هنوز به جایی نرسیده كه احساس كنم این نقش برایم حاشیه داشته است به این خاطر كه فوتبالیست‌ها جبهه نگیرند، تعمدا فامیلی خودم را روی كاراكتر گذاشتم. وی همچنین با اشاره به اعتراض‌هایی كه پرداختن به مشاغل مختلف برای سریال‌ها به همراه دارد، عنوان كرد: اگر قرار باشد این طور پیش برویم، فقط می‌توان نقش قاچاقچی را بازی كرد، چون آنها صنف ندارند كه اعتراض كنند. مگر می‌شود آدمی بدون شغل باشد؟ در این صورت باید آدم‌هایی را نشان بدهیم كه در جزیره زندگی می‌كنند و شغل ندارند تا به كسی برنخورد.
این بازیگر در ادامه به بازی در نقش فوتبالیست اشاره و خاطرنشان كرد: نزدیك شدن به این فضا خیلی سخت نیست اگر یك هفته یا نهایتا 10 روز، روزنامه‌های ورزشی را مرور كنیم، كاملا متوجه دغدغه‌ها و حرف و حدیث‌ها و جنجال‌ها و حاشیه‌های دنیای فوتبال می‌شویم.
رستمی كه در سریال‌های طنز
«نون و ریحون» و
«شمس‌العماره» نیز بازی كرده می‌گوید:بعد از شمس‌العماره چیزی حدود 20
سریال را رد كردم چون احساس كردم نقش شكور تكرار می‌شود. حتی یكی، دو
سریال هم بود كه انگار ادامه شكور بود.
وی همچنین در بخش دیگری درباره تیم‌های تكراری طنز گفت: تنها سریال‌هایی كه در این سال‌ها دنبال كردم «ساختمان پزشكان» سروش صحت و «پایتخت» سیروس مقدم بود. بقیه سریال‌ها را ندیدم چون با همان شكل و شمایل و دكوپاژ مطابق است، حتی قصه هم تقریبا همان است.
فرهاد آییش كه در
سریال طنز «سه پنج دو» نقش
«حشمت خان» ـ صاحب یك باشگاه فوتبال ـ را بازی می‌كند هم اهل فوتبال نیست. او می‌گوید: «بازی‌های بین‌المللی مثل مسابقات جهانی یا بعضی تیم‌های اروپا مثل بارسلونا و رئال مادرید را دوست دارم و وقتی خبر داشته باشم مسابقاتی هست، نگاه می‌كنم ولی این‌طور نیست كه دنبال كنم و بدانم چه خبر است و چه حاشیه‌هایی دورش وجود دارد.»
وی افزود: این مسئله كار من را برای بازی «حشمت» سخت نكرد، اتفاقا آسان كرد؛ چراكه حشمت مثل خود من بدون آنكه چیزی از دنیای فوتبال بداند وارد این عرصه می‌شود؛ یك نوع معصومیت و ندانم كاری در حشمت وجود دارد و اینكه من فوتبال را نمی‌شناختم به من كمك كرد تا این ویژگی را بهتر دربیاورم.
او درباره نقشش می‌گوید: بیشتر بازیگران معمولا بخشی از خودشان را در نقش می‌گذارند؛ بخشی از من در حشمت وجود دارد؛ در همه نقش‌های من این بخش وجود دارد. خود من فرد انعطاف پذیری هستم پس یكسری انعطاف‌هایی را در حشمت وارد كردم كه در فیلمنامه نبود؛ مثل رابطه دوستانه لطیف با همسرش؛ این چیزی است كه از خود من در كار راه پیدا كرد.
آییش در ادامه خاطرنشان كرد: این كاراكتر به مرور باید تغییر می‌كرد به خاطر اینكه از موقعیت میوه‌فروشی درمی‌آید و وارد موقعیت متفاوتی می‌شود؛ این شخصیت خواه نا خواه باید تغییر كند؛ البته نویسنده تا حدی این مسئله را منظور كرده است ولی یك نویسنده برای 40 قسمت كم است و پرداخت داستان و شخصیت، كار سختی است؛ بعد از نویسنده، پرداخت شخصیت وظیفه بازیگر می‌شود؛ من سعی كردم حسی و به صورت طبیعی خودم را در جایگاه این شخصیت قرار دهم و ببینم چه تغییراتی در او رخ می‌دهد؛ احساس كردم قلدری او كم می‌شود و مجبور می‌شود به دروغ گرایش پیدا كند.
آییش درباره نگرانی از بازی كردن نقش حشمت و اعتراض احتمالی اهالی فوتبال، گفت: دموكراسی قیمتی دارد؛ گاهی اوقات بدآموزی و برخوردن هم هست؛ این انتقادات به زبان كمدی است. كمدی اصولا تلطیف شده است و با لبخند توام است و نمی‌خواهد خراب كند بلكه می‌خواهد بسازد. این خوب است كه ما از كشورهای دیگر دنیا یاد بگیریم این كشورها با همه مشكلاتی كه دارند حتی مسئولان‌شان این انعطاف را دارند كه با آنها شوخی شود؛ چون می‌دانند انتقادی كه از ذهن هنرمند بیرون بیاید حتما در خود جامعه ریشه دارد. پس چه بهتر كه به صورت طنز و كمدی مطرح شود چون آدم‌ها در ضمن انتقاد كردن، آن شخصیت را دوست خواهند داشت. این انتقاد تلطیف شده است و قهرآمیز نیست.
آییش در بخش دیگری از سخنانش درباره وضعیت طنز در تلویزیون ایران و استفاده از تیم‌های تكراری، گفت: كمدی ایران براساس عرضه و تقاضا پیش می‌رود و این اصلا خوب نیست؛ ما باید روی كمدی كار بكنیم و برای آن ارزش و حتی تقدس قائل شویم و به عنوان یك فرم نه وسیله به آن نگاه كنیم. كمدی در ایران همیشه به عنوان یك وسیله دیده شده است؛ یا وسیله‌ای كه گوشه چشمی هم به گیشه دارد یا برای خنداندن و دل‌شاد كردن مردم از آن استفاده می‌شود.
وی تاكید كرد: هیچ كدام از این‌ها اشكال ندارد اما چیزی كه در ایران فراموش می‌شود این است كه زیبایی‌شناسی طنز و كمدی كجاست؟ ما همان‌گونه كه نقاشی‌های سبك‌های مختلف داریم در طنز هم باید شاخه‌های مختلف داشته باشیم و بتوانیم سلیقه‌سازی كنیم. باید بتوانیم ظریف‌تر، زیباتر و فرهنگی‌تر بخندانیم و این فقط در ارتباط با محتوای یك كار كمدی نیست به خاطر خود ساختار و بنیه كمدی است. ما به این مسئله زیاد اهمیت نمی‌دهیم فقط می‌خواهیم ببینیم چه چیزی مردم را می‌خنداند و آنها را بخندانیم. خنداندن فقط شرط نیست چگونه خنداندن و زیبا خنداندن شرط است.
The underlying connection was closed: An unexpected error occurred on a send.