بدون تردید حس بینایی یکی از مهمترین حس های بدن نسبت به سایرحس ها می باشد و اصلی ترین راههای دریافت اطلاعات و برقراری ارتباط با محیط اطراف محسوب می شود. توسط نور می توان تصویر جامعی از محیط دور و یا نزدیک را به وسیله ساختمان های کمکی مناسب ( ازجمله کره چشم) به وجود آورد. در این بخش نوع دید چند گونه از حیوانات مورد مطالعه قرار گرفته است اما قبل از آن لازم است نگاهی اجمالی به تکامل چشم در جانداران داشته باشیم. نخستین و ساده ترین نوع چشم که به آنPigment spot می گویند از چند رشته عصبی تشکیل شده که فقط به نور مرئی پاسخ می دهد و حالت تکامل یافته تر آن Pigment pit است که علاوه بر تشخیص نور به خاطر وجود حفره چشمی می تواند سمت آن را تشخیص دهد. در مسیر تکامل به حالت Pin honeeye و سپسLens eye و در نهایت چشم پیچیده انسان Complex eye می رسیم.
چشمهای حیوانات مختلف، ساختار و شکلهای گوناگونی دارند. اطلاعات حاصل از نور به اختلافات شدت (Intensity) آن بستگی دارد، زیرا محیط روشن و یکنواخت اطلاعات جالب توجهی را انتقال نمی دهد. اختلاف های طول موج(Wavelength) یا رنگدارای اطلاعات بیشتری می باشند. سرانجام، برای جانورانی که دارای اندام کمکی مناسب هستند، سطح پلاریزاسیون (plane of polarization) نور نیز اطلاعات زیادی را فراهم می کند. انتقال نور از نظر جانداران آنچنان سریع است 300000(km/s) که در آن هیچ گونه تاخیری وجود ندارد. این بدان معنی است که تغییرات محیط به طور آنی دریافت می شوند، به استثنای زمانی که حرف تولید و انتقال علائم به سیستم عصبی می شود. برای مثال مطلب بالا را می توان با کندی دریافت علائم بویایی مقایسه کرد.

حساسیت به نور در بین جانوران به طور گسترده ای وجود دارد و حتی بسیاری از جانوران تک سلولی نیز نسبت به نور حساس هستند. جانوران پر سلولی معمولا حس تشخیص نور را در نقاطی موسوم به لکه های چشمی (Eye spots) متمرکز و محدود نموده اند و چنانچه روی این لکه های چشمی را از یک طرف بپوشانیم این جانوران نسبت به جهت نور نیز حساس می گردند. جانوران عالی تر ساختمان های پیچیده تری دارند که به نور حساس می باشند و این ساختمان ها در نهایت به چشم های تصویر ساز بسیار خوبی ختم می شوند. در پنج شاخه از جانوران چشم های تصویر ساز کاملا پیشرفته ای یافت می شود:مرجانیان، کرم های حلقوی، نرم تنان، بندپایان و مهره داران. طرح و چگونگی رشد چشم ها در گروه های مزبور با یکدیگر تفاوت دارد و باید فرض نمود که چشمها در این جانوران مستقل از یکدیگر توسعه یافته اند.

در شبکیه چشم پستانداران دو نوع اصلی سلول وجود دارد: سلولهای مخروطی و استوانه ای. سلولهای مخروطی مسئول شناسایی رنگها هستند و برای به نور مناسب نیاز دارند. در تمام پستانداران تعداد سلولهای استوانه ای بیشتر از سلولهای مخروطی می باشد. آنچه انسان به صورت نور مشاهده می کند، طول موج بسیار محدودی، بین 380 تا 760 نانومتر، از طیف وسیع اشعه الکترو مغناطیسی است که از اشعه بسیار کوتاه تا امواج بلند رادیویی را در بر می گیرد.حساسیت بینایی اکثر جانوران دیگر در همان حدود طول موج مرئی برای انسان یا بسیار نزدیک به آن می باشد. حقیقت جالب توجه این است که نه تنها جانوران، بلکه گیاهان نیز تحت تاثیر همین طول موج نسبت به نور واکنش نشان می دهند.این امر شامل گیاهانی است که از طریق فتوسنتز و فتوتروپیسم رشد می کنند.همان طور که ذکر شد، طول موج مزبور برای جانوران به طور کامل یکسان نیست. برای مثال بینایی حشرات از نزدیکی اشعه فرابنفش تا نزدیک به طول موجهای کمی کوتاه تر از نور مرئی برای چشم مهره داران گسترش یافته است.این مطلب از توانایی زنبور عسل در تشخیص هر رنگ طبیعی بین 313 و650 نانومتر از نور سفید آشکار گردید.

این توانایی به شدت نور بستگی ندارد بلکه مربوط به اختلاف طول موج ها می باشد؛ یعنی بینایی رنگ. شبکه چشم پستانداران نسبت به نور فرابنفش حساس است، اما این طول موج اصولا به علت زردی جزئی عدسی چشم که به صورت یک صافی عمل می کند، به شبکیه نمی رسد. افرادی که عدسی آنها به علت آب مروارید (Cataract ) برداشته شده است، می توانند نور نزدیک به فرابنفش را که پیش از این برای آنها قابل رویت نبود احساس کنند. همه حیوانات نمی توانند مانند انسان ببینند، خیلی از حیوانات دنیا را در هاله ای از رنگ خاکستری یا بسیار کمرنگ می بینند اما بعضی از آنها می توانند در تاریکی مطلق ببینند و بعضی دیگر رنگ هایی که در دامنه دید انسان نیستند را نیز تشخیص می دهند، رنگ هایی که هیچ وقت انسان ندیده است، حتی تعدادی، چشم هایی دارند که به آنها در شکار موجودات از صدها متر فاصله کمک می کند.