مردی که در دهستان دژگاه در بخش دهرم شهرستان فراشبند در جنوب غربی شیراز روزگار می‌گذراند و به حاج‌عمو معروف است، از حمام گریزان است و می‌گوید که اگر تمیز شود، مریض می‌شود. عمو حاجی که چهره‌ای همانند انسان‌های غارنشین دارد و کهنسال به نظر می‌رسد مردم عادی سن او را نزدیک به یک قرن می‌دانند، رنگ خاکستر گرفته و قشری ضخیم از چرک بر اندام او سنگینی می‌کند.
چند سال پیش جوانان محل تصمیم گرفتند عموحاجی را به رودخانه ببرند تا آبی به بدن این مرد برسد، به همین منظور هنگامی که عموحاجی در خواب بود او را در عقب یک وانت گذاشتند تا او را در رودخانه حمام کنند اما وقتی به رودخانه رسیدند، دیدند عموحاجی در عقب وانت نیست زیرا او پیش از رسیدن، خود را به بیرون از وانت انداخته بود تا مبادا بدنش با آب آشتی کند و عموحاجی همان جا گفته بود اگر تمیز شوم، مریض می‌شوم. عموحاجی از خوردن هر نوع خوراکی تازه و نوشیدن آب بهداشتی پرهیز می‌کند به گونه‌ای که اگر به زور هم به او آب گوارا بنوشانند، عکس‌العمل منفی نشان می‌دهد و بشدت ابراز ناراحتی می‌کند.

لذیذترین غذاها به قول خودش، حیوانات مرده و گندیده است و فرقی ندارد که این حیوان حلال و یا حرام‌گوشت باشد. این سالخورده که گفته می‌شود به دلیل مشکل عاطفی که در ایام جوانی برای او رخ داده از مردم و اجتماع گریزان و گوشه عزلت و انزوا برگزیده سالیان سال است که در زیر مکانی مسقف ماوا ندارد و در گرما و سرما در هوای آزاد به سر می‌برد.
برخی از جوانان و نوجوانان دژگاه برای عموحاجی مرغ، گربه، روباه، خارپشت و حتی مار مرده می‌برند او این حیوانات را در گودالی در اطراف خود دفن می‌کند و پس از چند روز با آتشی که در این گودال می‌افروزد، آن را نیم‌پز می‌کند و با ولع خاصی می‌خورد. عموحاجی پس از آن با خوردن آب گندیده که در یک حلب زنگ‌زده و حشرات مختلف در داخل آن شناور هستند، وعده غذایی را به پایان می‌برد. لیوان او یک حلب 5‌/4 کیلویی روغن است و او با استفاده از این حلب روزانه نزدیک به 5 لیتر آب می‌نوشد.