حسن خان‌محمدی که چهار سال در پست دفاع راست پرسپولیس بازی می‌کرد، به دلیل مصدومیت در ۲۶سالگی از فوتبال خداحافظی کرد. او بعد از چند سال دوری از فوتبال می‌خواهد به این رشته برگردد، هرچند که به گفته خودش او را بعد از مصدومیت طرد کردند و حالا بازگشت به‌عنوان مربی برای او خیلی سخت است.

رضا جباری هم هرچند از اینکه در فوتبال و انتخاب تیم‌هایی که برای آن‌ها بازی کرده، اشتباه کرده است، اما از پول‌هایی که از فوتبال گرفته، توانسته برای خود موقعیت خوبی درست کند.

آن‌ها در مدتی که مهمان ما بودند، از مشکلاتشان با علی پروین، اتفاقات آن زمان پرسپولیس، وضعیت کنونی این تیم و فوتبال ایران صحبت کردند.

یک نکته جالب در مورد جباری اینکه او خیلی بیشتر از عبدالله ویسی که ادعا می‌کند شبیه سرمربی بارسلونا است به گواردیولا شبیه است.

*رفاقت شما از کی شروع شد؟

خان‌محمدی: ما هر دو متولد سال ۱۳۵۶ در محله یاخچی‌آباد تهران هستیم. من سه ماه از رضا بزرگ‌ترم. البته من در جوادیه بزرگ شدم و فوتبال را از مدرسه و باشگاه شریعتی شروع کردم. بعد از آن به تیم شاهین رفتم، از شاهین به تیم نوجوانان بهمن رفتم که آنجا با رضا جباری آشنا شدم. به مدت دو سال هم به دلیل خدمت سربازی به فتح رفتم و بعد از بازگشت دوباره در بهمن با هم بودیم. از‌‌ همان زمان رفاقت ما خیلی جدی و بیشتر شد که تاکنون هم ادامه دارد.

 

جباری: همان‌طور که حسن گفت ما متولد یک سال هستیم و فوتبال را از یک محله شروع کردیم. من ابتدا در تیم‌های نوجوانان، جوانان پاس بودم، بعد به صنایع دفاع رفتم. از سال ۷۶ تا ۷۸ هم به دلیل خدمت سربازی به ملوان رفتم. بعد از آن به بهمن رفتم که از جوانان و امید در کنار این تیم و حسن خان‌محمدی بودم. از آن زمان تاکنون هم که این رفاقت ادامه دارد.

 

 

آن زمان حسن یک حرف جالب زد. ما آن موقع از نزدیک شاهد به‌هم خوردن این رفاقت‌ها بودیم. حسن گفت: می‌دانی چرا رفاقت ما مثل این‌ها به‌هم نمی‌خورد؟ برای اینکه رفاقت ما بر سر مسایل انسانی به وجود آمده، نه مساله مالی و کاری. ما از نظر تجاری هم خیلی به‌هم نزدیک هستیم، اما این باعث نمی‌شود، رفاقت ما به‌هم بخورد. خیلی‌ها بودند در اطراف ما که به این رفاقت حسودی و با حسرت به آن نگاه می‌کردند که چطور رفاقت ما به میزان پایدار است. افرادی که تنها نام بردید به طور قطع مسایل دیگری به غیراز مسایل انسانی و عاطفی باعث رفاقتشان شده بود که بعد از مدتی به‌هم بخورد.

 

خان‌محمدی: فوتبال بخش اصلی و اولیه رفاقت ما بود، اما بعد از پایان فوتبال، این رفاقت محکم را ادامه دادیم، چون می‌دانستیم با این رفاقت می‌توانیم در کارهای دیگر هم ادامه پیدا کنیم و موفق شویم.

 

جباری: شما شک نکنید که یکی از آرزوهای ما این است که روی نیمکت یک تیم در کنار هم قرار بگیریم.

 

خان‌محمدی: مگر تیم‌ملی سوئد دو سرمربی همزمان داشت مشکلی پیش آمد، ما هم همین کار را می‌کنیم.

*چه شد از بهمن به پرسپولیس آمدید؟

خان‌محمدی: سال ۷۷ قبل از فینال جام‌حذفی این پیشنهاد از طرف پرسپولیس به باشگاه رسیده بود. آن موقع وضعیت باشگاه خیلی بد بود و همه‌کاره تیم آقای فرهاد کاظمی بود که اجازه صدور رضایت را داشت. ما آن زمان پیشنهادهای خوبی از سایر تیم‌ها داشتیم که قراردادهای بهتری هم بود، اما ما به عشق پرسپولیس این تیم را انتخاب کردیم.

 

جباری: در بازی فینال جام‌حذفی برابر استقلال ما همه تلاش خودمان را کردیم تا تیم بر‌تر باشیم و حتی من یک گل زیر طاق زدم که بعد از آمدنم به پرسپولیس هواداران من را با رضا زیرطاق‌زن تشویق می‌کردند. بعد از فینال ما پیشنهاد‌ها را می‌دیدیم که به باشگاه می‌رسد، اما با عشق و تعصبی که به پرسپولیس داشتم این تیم را انتخاب کردیم. به گفته آقای عابدینی که روزنامه‌های آن هم موجود است، ۸۵میلیون تومان باشگاه پرسپولیس به بهمن پرداخت کرد.

 

خان‌محمدی: به نظرم باشگاه بهمن یکی از بهترین باشگاه‌هایی است که در فوتبال ایران به وجود آمده است. شاید ۲۰ تا ۲۵درصد از موفقیت‌های فوتبال ایران، حتی رفتن به جام‌جهانی ۹۸ متعلق به این باشگاه است. زمانی‌که هیچ باشگاهی در ایران نمی‌دانست تغذیه ورزشکار چیست، این باشگاه برای تمام رده‌های سنی خود از نونهالان تا بزرگسالان برنامه منظم و کاملی داشت. همه‌کارهای باشگاه به طور اصولی انجام می‌شد، اما یک مشکل بزرگ به وجود آمد. مدیران باشگاه بهمن و شخصی مهندس بهمنی واردکننده ماشین‌های اُپل در ایران بودند. از طریق‌‌ همان پول باشگاه خصوصی بزرگی مانند بهمن را تشکیل داده بودند، اما از طرف دیگر بعضی از مدیران سیاسی کشور هم با شرکت دوو قرار وارد کردن ماشین‌های آن‌ها را بسته بودند و با توجه به قدرت دوطرف که قابل‌مقایسه نبود، شرکت واردکننده اُپل مجبور به ترک رقابت شد و باشگاه بهمن هم منحل شد. باشگاه خصوصی مثل بهمن واقعا برای فوتبال لازم بود، ما هنوز باشگاهی مانند بهمن در فوتبال ایران نداریم و جای این‌گونه باشگاه‌ها خالی است.

 

جباری: سال اول ما به پرسپولیس آمدیم، یک‌سری از بازیکنان به شدت به ما و رقمی که باشگاه برای ما به بهمن پرداخت کرده است، حسادت می‌کردند و اصلا به قول معروف چشم دیدن ما را نداشتند، برای همین شروع به زیرآب‌زنی کردند. اول می‌گفتند این‌ها می‌آیند سر تمرین و سلام نمی‌کنند، بعد هم که در رسانه‌ها پخش کردند که جباری تنبل است و در زمین نمی‌دود. این حرف‌ها روی علی پروین خیلی تاثیرگذار بود و باعث شد که برای مدتی از نفرات اصلی کنار گذاشته شدم. همین عوامل باعث شد که اعصاب من به‌هم بریزد. خیلی از مسایل را حسن خان‌محمدی می‌دید اما به روی خود نمی‌آورد و کار خودش را می‌کرد. اما من این‌طور نبودم و بعضی مسایل مثل تبعیضی در بین بازیکنان که علی پروین به وجود آورد را می‌دیدیم و برای خودم هضم نمی‌توانستم بکنم و برای من مشکل درست می‌کرد. روی بازی و تمرینم هم که اثر مستقیم داشت. فکر می‌کنم اشتباه کرده، البته مقصر هم نبودم. شاید اگر یک مشاور خوب یا مدیربرنامه داشتم، هیچ‌گاه این اتفاقات نمی‌افتاد. حتی من از آقای عابدینی انتظار داشتم که به ما کمک کنند، اما این کار را نکرد.

 

من آقای عابدینی را به‌عنوان یک مدیر بسیار قوی قبول دارم و به نظرم بهترین مدیری هستند که باشگاه پرسپولیس به خود دیده است. وقتی با علی پروین به مشکل خوردم و بعد از دو بازی که دو گل زدم و بهترین بازیکن زمین بودم، به یکباره کنار گذاشتم، پیش عابدینی رفتم و از او خواستم کاری برای من انجام دهد، اما او فقط گفت علی پروین کار خودش را می‌کند و به حرف فردی گوش نمی‌دهد.

 

جباری: سال‌های بعد با اینکه مدیریت باشگاه دچار تغییر و تحول زیادی شد و خیلی‌ها با هم بر سر مدیریت باشگاه درگیر بودند، اما با توجه به پولی که از انتقال مهدوی‌کیا از بوخوم به هامبورگ به پرسپولیس رسیده بود، باشگاه می‌چرخید و حتی ما در اولین دوره لیگ‌بر‌تر در بازی آخر قهرمانی را از چنگ استقلالی‌ها درآوردیم. من به قدری خوب کار کردم که به یکی از ستون‌های اصلی تیم تبدیل شدم.

 

من اول به خودم ظلم کردم که فرصت خوبی را از دست دادم و الان پشیمانم، خیلی مسایل پیش آمد که باعث شد نتوانم انتظارات را برآورده کنم، البته من زمان آقای بگوویچ در ۱۰بازی اول فصل خیلی خوب بودم و به تیم‌ملی دعوت شدم. حتی سال بعد هم علی پروین به حرف کسی گوش نکرد و من یکی از نفرات ثابت و اصلی تیم بودم، ولی باز هم مشکل بزرگی به‌وجود آمد که باعث شد رابطه من با علی پروین خراب شود.

 

خان‌محمدی: بگذارید، من یک توضیح بدهم؛ زمانی که پرسپولیس قرارداد من را تمدید کرد، هیچ مشکلی نداشتم و مصدومیت من برطرف شده بود. اما بعد از قرارداد دوباره من مصدوم شدم و مسوولان باشگاه و علی پروین فکر کردند که من سر آن‌ها کلاه گذاشتم و درحالی که می‌دانستم مصدوم هستم با آن‌ها قرارداد بستم که اصلا این‌گونه شد که خودم برای گرفتن پول قرارداد چند بار به باشگاه رفتم اما فایده نداشت، بعد از آن رضا جباری اعتراض کرد که با او برخورد خوبی صورت نگرفت.

 

جباری: من واقعا حقیقت را می‌دانستم و از اتفاقاتی که برای خان‌محمدی افتاده است، خبر داشتم و می‌دانستم که او دروغ نمی‌گوید، چندبار به شکل خیلی آرام به علی پروین اعتراض کردم که پول حسن را بدهند اما او سر همین مساله من را دوبار اخراج کرد و باعث شد رابطه‌مان تیره‌تر شود، با این حال آن فصل بازی کردم، با اینکه یک مشکل دیگر هم بود که یک‌سری از بازیکنان قراردادهای خوبی بسته بودند و من خیلی کمتر از آن‌ها گرفته بودم. من بازیکن درجه یک بودم اما ۴۰، ۵۰‌میلیون کمتر از سایر بازیکنان گرفته بودم.‌‌ همان زمان افشین پیروانی به من گفت رضا تو چقدر گرفتی، رقم قرارداد خودش را گفت و من هم رقم قراردادم را گفتم، بعد گفت بعضی از بازیکنان فلان‌قدر گرفتند. آن فصل تمام شد و برای فصل بعد وقتی حتی گفت که قراردادهای علیزاده و معدنچی ۱۲۰‌میلیون تومان است، گفتم نمی‌مانم. قرارداد من برای فصل می‌توانست بشود ۵۰‌میلیون تومان که خیلی تبعیض زیاد می‌شد. باور نمی‌کردم که علی پروین که روزی خودش برای آوردن من و خان‌محمدی دوبار خود تماس گرفت و حمید استیلی را بار‌ها به دنبال من فرستاده بود، حالا باعث اصلی این تبعیض شود.

خان‌محمدی: یک نکته را من باید به حرف‌های رضا اضافه کنم و آن هم اینکه زمان ما واقعا پرسپولیس به هم ریخته بود و اصلا نمی‌توانست بازیکن بگیرد و باید هوای بازیکنان خودش را داشت اما در عمل این‌گونه نشد و بازیکنان را به راحتی از دست دادند. باشگاه آن موقع پولی نداشت.

 

چون مشاور خوب نداشتم. من موقعی که آمدم پرسپولیس ۲۲ سالم بود و برای گرفتن تصمیمات بزرگ خیلی جوان بودم. متاسفانه من مدیر برنامه نداشتم و این مشکلات پیش آمد. من انتظار داشتم مهندس عابدینی کمک بیشتری کند، به‌خصوص موقعی که چک‌های من برگشت خورد یا با علی پروین مشکل پیدا کردم، مشکلم را خودم حل کردم. در بازی با الهلال به قدری خوب بازی کردم که دیگر نتوانستند من را کنار بگذارند. قبل از آن در مقابل الاتحاد هم ۲۰ دقیقه بازی کردم که خیلی خوب بودم و این باعث شد در تیم ماندگار شوم. هیچ فردی به‌جز از خودم نتوانست به من کمک کند. درحالی که الان در دنیای حرفه‌ای این‌گونه نیست.

 

در ۲۶ سالگی به خاطر مصدومیت مجبور شدم خداحافظی کنم. در طول چهار سال، چهار بار عمل روی مفصل‌های خودم انجام دادم که واقعا سخت بود. دیگر مفاصل همکاری لازم را نمی‌کردند تا فوتبال را ادامه بدهم. چند روز پیش آقای مایلی‌کهن را دیدم، می‌گفت حسن تو می‌تونی هنوز بازی کنی، گفتم امکان ندارد. شاید از نظر بدنی بتوانم تا ۴۰ سالگی بازی کنم اما نمی‌توانم در تمرینات پرفشار تیم‌ها شرکت کنم. هیچ مربی‌ای هم قبول نمی‌کند ۹۰ دقیقه بازی کنم و اصلا در تمرینات شرکت نکنم. به خاطر مصدومیت فوتبالی که می‌توانستم خیلی لذت ببرم و پول دربیاورم را از دست دادم.

 

من وقتی وضعیت قرارداد‌ها را دیدم، با پیشنهاد ابومسلم به این تیم رفتم و قرارداد ۱۴۰میلیونی بستم که این پول به لطف آقا امام‌رضا برای من برکت داشت و با‌‌ همان پول توانستم از نظر اقتصادی به زندگی خودم تکانی بدهم و شاید از نظر فوتبالی برای من زیاد خوب نبود اما زندگی من را تغییر داد.

 

چون اکبر میثاقیان یکی از ضعیف‌ترین مربیانی است که من با او کار کردم یا به طور کل در فوتبال ایران وجود دارد. او از نظر فنی خیلی پایین است. با یک مربی هم کار کردم که از نظر اخلاقی خیلی خوب و اسطوره یکی از باشگاه‌های کشورمان است. اما از نظر فنی هیچ حرفی برای گفتن نداشت. این مربیان به نظرم حق ندارند در لیگ مربیگری کنند، چون حق دیگران را می‌خورند.

 

در لیگ پنجم در نیم‌فصل می‌خواستم دوباره به پرسپولیس برگردم، حتی با علی پروین هم صحبت کردم، اما آن موقع قانونی بود که یک بازیکن از یک تیم لیگ‌برتری نمی‌توانست به تیم دیگری از لیگ‌بر‌تر برود، به همین دلیل به تیم تراکتورسازی که در لیگ یک بود، رفتم که آنجا هم مشکلاتی داشتم. بعد به تیم استیل‌آذین رفتم. تا مرحله پلی‌آف بالا آمدیم اما زحمات یک‌ساله ما در ۱۰ دقیقه نابود شد و رفت. در بازی با سپاهان نوین تا دقیقه ۸۰ یک بر صفر جلو بودیم که بر اثر یکی، دو اشتباه بازی را ۲ بر یک واگذار کردیم. بعد از نرفتن تیم به لیگ‌بر‌تر، مدیرانی استیل‌آذین، تمام کاسه‌ و کوزه‌ها را سر بازیکنان باسابقه‌ای مثل من و انصاریان شکستند. حتی برای سال بعد هم برای انتخاب تیم مشکل داشتیم چون چنان جوی علیه ما درست کرده بودند که سال بعد خیلی از بازیکنان مشکل پیدا کردند، مثل خودم که بدون تیم ماندم. حتی برای فصل بعدی من با یک تیم تمام کردم، آن تیم برای مطمئن شدن قبل از بستن قرارداد به یکی از مربیان تیم استیل‌آذین زنگ زد که او گفته بود، جباری را نگیرد چون فوتبال او تمام شده است. این خیانت بزرگی است که باشگاه استیل‌آذین در حق من کرد. درحالی‌که من تنها ۲۱ سال داشتم. سال بعد می‌خواستم به شهرداری بندرعباس بروم که قرارداد خوبی هم بود چیزی حدود ۱۲۰‌میلیون تومان، اما به دلیل اینکه از طریق یک دلال می‌خواستم بروم، این کار را صورت ندادم. شاید اگر به یک تیم لیگ یکی می‌رفتم سال بعد از آن می‌توانستم دوباره به لیگ‌بر‌تر برگردم. اما تنبلی کردم و فوتبال را کنار گذاشتم. اشتباهاتی کردم که اگر یکی از آن‌ها را انجام نمی‌دادم، شاید وضعیت بهتری داشتم.

 

زمان برانکو به تیم‌ملی دعوت شدم و حتی چند بازی هم انجام دادم اما زمان شاهرخی و فکری در یکی از‌‌ همان تمرینات اول وقتی دو تیم ۱۱ نفره مقابل هم قرار گرفتند، به من گفتند که برو با یک‌سری بازیکن که خیلی پایین‌تر از من بودند، پشت دروازه بغل پا بزنم. من هم ساکم را روی دوشم انداختم و دیگر سر تمرین نرفتم. به نظرم خودم اشتباه کردم و باید ادامه می‌دادم، اما باز هم باید بگویم که مشاور نداشتم و ضربه خوردم.

 

خان‌محمدی: خوشبختانه با پولی که از فوتبال در آوردم، به کار ساختمان‌سازی روی آوردم و وضع مناسبی دارم.

جباری: من هم با حسنی رو به ساختمان‌سازی آوردم و الان زندگی خودم را از این راه در می‌آورم.

 

 

خان‌محمدی: من چند سال از فوتبال زده شدم و اصلا سراغ آن نرفتم، اما بعد از آن در کلاس‌های مربیگری شرکت کردم و مدرک A و B آسیا را گرفتم. الان دوست دارم به فوتبال برگردم، اما با من موقعی که مصدوم بودم، خیلی بد برخورد شد و از فوتبال دور شدم. ما می‌توانستیم مثل خیلی‌ها پول بدهیم و مربیگری را شروع کنیم.

جباری: ما انتظار نداریم که الان تیم‌های لیگ ‌برتری را به ما بدهند، اما در لیگ یک می‌توانیم مربیگری کنیم. کسانی در فوتبال ایران مربیگری می‌کنند که واقعا از نظر فنی خیلی ضعیف هستند.

 

شما لطف دارید، خیلی‌ها این را به من می‌گویند. بسیاری از هم‌دوره‌های ما مربیگری می‌کنند اما به دلیل اینکه از پایه شروع نکردند، یک یا دو سال هستند، اما بعد از مدتی محو می‌شوند. من می‌خواهم اگر مربیگری هم کنم از پایین شروع کنم و به مراحل بالا برسم. متاسفانه الان حتی بعضی از مربیان نه‌تن‌ها از نظر فنی ضعیف‌اند، بلکه از نظر اخلاقی هم به شدت بی‌ادب هستند. شاگرد این مربی چه اصول اخلاقی را می‌خواهد رعایت کند! همین می‌شود که مشکلات در فوتبال ایران بیداد می‌کند و پدیده‌هایی مثل دلالی، تبانی و دوپینگ در فوتبال ما به وجود می‌آید.

 

خان‌محمدی: ما خیلی چیز‌ها از این فوتبال می‌دانیم که اگر بگوییم فوتبال ایران به هم می‌ریزد. من احتیاجی به پول فوتبال ندارم و اگر لازم باشد، خیلی از موضوعات را می‌گویم.

خان‌محمدی: من یک نکته را به طور کلی می‌گویم، چرا فوتبال ایران به دست افراد غیرفوتبالی افتاده است، هر چقدر هم آقای رویانیان مدیر خوبی باشد اما از جنس فوتبال نیست. چرا آقای دادکان نیست و به طور کل فوتبالی‌های ما بیرون گود نشسته‌اند. من واقعا نمی‌دانم چرا آقای رویانیان باید مدیر باشگاه پرسپولیس باشد. یعنی ما مدیری نداریم که از جنس فوتبال باشد و باشگاه پرسپولیس را بتواند نجات دهد. آقای دادکان را برای این برکنار کردند که پرتغال و مکزیک را نبرده، چطور ما می‌توانستیم، آن‌ها را ببریم! آقایانی که ادعا می‌کردند، حالا بیایند همین قطر را ببرند، اگر توانستند.
ما مشکلات زیادی داریم که تا این موضوعات حل نشود، فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس به آن موفقیت مورد نظر خود نمی‌رسد.
در مورد سوال شما باید بگویم، پرسپولیس به یک خانه‌تکانی اساسی احتیاج دارد، در حال حاضر ۱۲‌میلیارد برای این تیم خرج شده است. به نظرم ۱۰‌میلیارد آن بیهوده است. نمی‌خواهم به بازیکنانی توهین کنم، اما همه این بازیکنان روی هم دو‌میلیارد هم نمی‌ارزند. اگر از ۱۰‌میلیارد باقی‌مانده هم یک‌میلیارد را به تیم‌های پایه اختصاصی بدهیم و ۹‌میلیارد دیگر را به وزارت ورزشی ببریم تا در ورزش‌های دیگر خرج کنیم، فکر می‌کنم این فصل پرسپولیس، هشتم یا نهم شود.

 

جباری: من اصلا احساس نمی‌کنم، این تیم پرسپولیس است و تنها لباس قرمز در تن دارد. من هم فکر کنم در میانه‌های جدول قرار بگیرد. زمانی که ما بازی می‌کردیم و گل می‌خوردیم جرأت نمی‌کردیم به نیمکت و چهره علی پروین نگاه کنیم. هرچند می‌گفتند سیستم او علی اصغری است اما جذبه زیادی داشت و نمی‌گذاشت تیم به این روز بیفتد.

 

جباری: احتیاج به یک‌سری بازیکنان جدید دارد تا خون تازه به تیم وارد شود. ما وقتی با هم صحبت می‌کردیم به این نتیجه رسیدیم که این بازیکنان حتی برای اینکه هوادار دلش خوش شود که آن‌ها تمام توان خود را گذاشتند، هیچ کاری انجام ندادند و خیلی بی‌تعصب بازی کردند.

 

اگر مهدی بد‌ترین بازی‌ها را هم برای پرسپولیس انجام دهد ولی حق دارد به تیم پرسپولیس برگردد چون پرسپولیس سال‌ها با پول قرارداد او چرخیده است. حقی که مهدی به گردن این باشگاه دارد بسیار بیشتر از این است که او با یک پنالتی خراب کردن، مورد انتقاد قرار گیرد. مهدوی‌کیا اسطوره باشگاه پرسپولیس است، شاید مدت کمی در این تیم بازی کرده، اما پول زیادی به این باشگاه رسانده است.

 

خان‌محمدی: بازی با پیکان و العین امارات که در هر دو بازی به‌خصوص در بازی با پیکان بی‌نقص بازی کردم.

جباری: بازی‌های دربی را همیشه خوب بودم و موفق شدم یک گل هم بزنم.

 

 

خان‌محمدی: من یک جمله می‌خواهم در مورد عابدزاده بگویم. او وقتی درون دروازه بود، خیال همه راحت بود، من که خودم این‌طور بودم و آرامش خاصی داشتم. در مورد تیم‌های پایه هم بگویم چرا فکر می‌کنیم یک مربی با ۱۵ تا ۲۰‌میلیون می‌آید کار می‌کند. خب معلوم است این مربی می‌آید و پول می‌گیرد. من در خیلی از تیم‌ها تحقیق کردم و نفهمیدم که مربیان تیم‌های مختلف از نونهالان تا بزرگسالان پول می‌گیرند.

 

جباری: به نظرم بازیکنان فعلی فوتبال هم با اینکه پول‌های‌میلیاردی می‌گیرند، اما باید به فکر بیمه خود باشند و فکر این چند سال که پول خوب می‌گیرند، نباشند. من اشتباهاتی کردم که امیدوارم بازیکنان جوان این کار‌ها را انجام ندهند.