اما برای چشم های تان چه کار می‌کنید؟
آیا عینک آفتابی تان همیشه در دسترس تان هست، و آیا این عینک مناسب است؟
اشعه های ماوراء بنفش (UV) به همان اندازه برای چشم های تان هم خطرناک هستند
اشعه های ماوراء بنفش (UV) که از سوی خورشید فرستاده می‌شوند، به طور ویژه ای برای چشم ها خطرناک هستند.

اشعه های UVA و UVB همان طور که بر روی پوست اثر می‌گذارند، آثار زیان آوری نیز برای چشم ها خواهند داشت.
UVA ها سرعت پیر شدن را افزایش می‌دهند و باعث از بین رفتن بافت ها می‌شوند.
UVB ها سوختگی هایی در قرنیه ایجاد می‌کنند.
حال آنکه UVC ها بسیار کشنده و خطرناک اند، اما خوشبختانه این اشعه ها توسط لایۀ اُزُن متوقف می‌شوند.

اشعه های ماوراء بنفش (UV) می‌توانند باعث بروز بیماری های چشمی متعددی بشوند
کراتیت ورم قرنیه است که بر اثر جذب مداوم و بیش از حد اشعۀ ماوراء بنفش بروز پیدا می‌کند.
آب مروارید، بیماری است که باعث پیری زودرس عدسی چشم می‌شود و خود را به شکل تاری نشان می‌دهد، به این ترتیب دید وضوح خود را از دست می‌دهد. قرار گرفتن بیش از حد و مکرر در معرض اشعۀ ماوراء بنفش باز هم سرعت پیر شدن عدسی را افزایش می‌دهد و بنابراین باعث بروز زودرس این بیماری می‌شود.

دژنراسیون ماکولا که بر اثر افزایش سن عارض می‌شود، بیماری ای است که بخش مرکزی شبکیۀ چشم را مبتلا می‌سازد و می‌تواند از دست رفتن قوۀ بینایی را با خود به همراه داشته باشد. شبکیۀ چشم نیز به نور آفتاب بسیار حساس است، قرار گرفتن شدید در معرض اشعۀ ماوراء بنفش به عنوان عامل خطرزای این بیماری تلقی می‌شود، این بیماری از سن 50 سالگی به بعد بسیار شایع است.

برای مقابله با دژنراسیون ماکولا، علاوه بر محافظت چشم ها در مقابل اشعه های ماوراء بنفش، توصیه می‌شود که از 55 سالگی به بعد یا در صورت وجود سابقۀ خانوادگی از 50 سالگی به بعد، هر سال به چشم پزشک مراجعه کنید.

علاوه بر این، نشانه های دیگری نیز وجود دارند، که در صورت رؤیت آنها، حتماً باید به سرعت با چشم پزشک مشورت کنید:

1)ناراحتی در بینایی، احساس کمبود نور هنگام مطالعه کردن، کاهش حساسیت نسبت به تضادهای رنگی، مشاهدۀ تصاویر کدر یا غیر واضح.

2)کاهش قدرت بینایی که می‌تواند در دیدن جزئیات مشکل ایجاد کند.

3)بدشکل و موج دار دیدن چهره های افراد.

4)پیدایش یک لکۀ تاریک در مرکز دید.

در صورت وجود این نشانه ها، معطل نکنید، هیچ یک از آسیب هایی که به شبکیۀ چشم وارد شوند، قابل برگشت نیستند، در حالی که درمان های دائمی برای توقف پیشرفت بیماری وجود دارد...