مرغان دریایی بیشتر از اینکه ماهی بگیرند، به وال هایی که برای تنفس به سطح آب آمده اند حمله می کنند و با نوک تیز خود تکه ای از پوست و گوشت وال را برای یک وعده شام دریایی لذیذ می درند و وال زخمی در آب های اقیانوس رها می شود.

به گزارش زیست بوم به نقل از خبرگزاری آسوشیتد پرس، کارشناسان محیط زیست،  رفتارهای انسانی در برخورد با طبیعت را عامل اصلی این مشکل می دانند. زباله هایی که بدون توجه به دریا ریخته می شود، جمعیت مرغان دریایی را افزایش داده است. تکه های بدن ماهی ها که ماهیگیران به دریا می‌اندازند، بسته های غذایی گیاهان دریایی و زباله های رها شده در آب ها از مواردی هستند که سبب رشد جمعیت مرغان دریایی و در پی آن افزایش حملات وحشتناک آن ها به وال ها شده است.

مارسلو برتلوتی عضو مرکز ملی پاتوگونیا ( آژانسی که توسط دولت آرژانتین برای حفاظت محیط زیست تاسیس شده است) می گوید که مشکل تنها حمله مرغان دریایی به وال ها نیست، بلکه صنعت گردشگری منطقه برنامه ای ترتیب داده است که توریست ها با غذا دادن به وال ها از تماشای آن لذت می برند. این امر تبدیل به یک عادت برای وال ها شده است و ما برای وال های تازه به دنیا آمده در این منطقه واقعا نگرانیم.

وال ها برای نجات از حملات مرغان سازگاری پیدا کرده و به جای این که کاملا از آب بیرون بیاید، تنها حفره تنفسی را بالا آورده و بس از نفس کشیدن به سرعت به داخل آب فرو می روند.

دولت برای حل این مشکل ” برنامه ۱۰۰ روزه مرغ دریایی در برابر وال” را تدوین و به تصویب رسانده است و به این منظور مقامات استانی طی روزهای آتی اجرای آن را آغاز خواهند کرد. ولی مسئولان محیط زیست اجرای این طرح را برای حیات وحش دریایی زیان بار اعلام کرده اند.

برتلوتی بیان داشت شلیک به مرغان دریای با اسلحه های آبی و شکاری وحتی جمع آوری آن ها از سطح آب باز هم به محیط زیست دریایی آسیب وارد می کند. تنها راه کاهش موثر جمعیت مرغان دریایی، جلوگیری از انباشت زباله های باز در اقیانوس ها و توقف ریختن تکه های ماهی های مرده در دریاها می باشد.