درون این قهوه‌جوش یک سمندر زبرپوست (Taricha granulosa) به خود پیچیده و مرده بود. زیست‌شناسی به نام باچ برودی به موضوع علاقه‌مند شد. رنگ پشت سمندر زبرپوست قهوه‌ای مات است، اما وقتی مزاحمش شوید سر و دمش را مثل یک بندباز بالا می‌آورد و نارنجی براق شکمش را نشان‌تان می‌دهد. رنگ‌های درخشان در میان جانوران سمی رایج است. علامتی است که به موجود مزاحم پیام می‌دهد «اگر سود و زیانت را تشخیص بدهی، دست از سرم برخواهی داشت.» برودی هم از خودش پرسید آیا ممکن است این سمندر سمی باشد.



معلوم شد که «سمی» به هیچ وجه حق مطلب را در مورد این سمندر ادا نمی‌کند. سمندر زبرپوست آمریکای شمالی درواقع یک ماشین مرگ کوچک است. ماده شیمیایی که پوست این سمندر تولید می‌کند تترادوتوکسین یا به اختصار TTX نام دارد که بعضی جانوران سمی دیگر همچون ماهی بادکنکی نیز آن را تولید می‌کنند. 

این ماده شیمیایی به کانال‌های سدیم سطح سلول‌های عصبی متصل شده و سیستم پیام‌رسانی دستگاه عصبی را از کار می‌اندازد و به این ترتیب منجر به مرگ سریع و ناگهانی می‌شود. درواقع تترادوتوکسین 10 هزار برابر مرگبارتر از سیانید است. 

سم موجود در یک سمندر زبرپوست به آسانی برای کشتن آن سه شکارچی کفایت می‌کرد و با باقیمانده آن می‌شد ده‌ها نفر دیگر را نیز به خواب ابدی فرو برد