نام

گربه ایرانی در سطح جهانی با نام Persian Cat (یا نام‌های معادل آن در دیگر زبان‌ها) شناخته شده است. این نام اشاره به نام تاریخی ایران در زبان‌های خارجی (Persia و نظایر آن) دارد.همچنین در انگلستان این گربه مو بلند یا موبلند ایرانی نامیده میشود .

محبوبیت

در ایالات متحده، گربه‌های‌ ایرانی، محبوب‌ترین نوع گربه برای دوستداران نگهداری گربه است.

تصاویر گربه‌های ایرانی در بسیاری از کتابهای علمی و تاریخی، نقاشی‌ها، عکس‌ها و حتی تمبرهای باخترزمین دیده می‌شود. در ایالات متحده، گربه‌های‌ ایرانی، محبوب‌ترین نوع گربه برای دوستداران نگهداری گربه است. حتی تمبرهای پستی فراوانی در این کشور با تصویر گربه‌های ایرانی به چاپ رسیده، همچنین در روسیه، مجارستان، کنگو، جمهوری آذربایجان، جمهوری چک و …[۱] آرم موزه الماس در آمستردام هم یک گربه ایرانی سپید است که تاجی از الماس بر سر گذاشته است.

در بریتانیا اما روند محبوبیت گربه ایرانی به مرور پایین آمده و از رتبه نخست در سال ۱۹۸۸ به رتبه پنجم در سال ۲۰۰۸ رسیده است. این داده‌ها البته مربوط به گربه‌های ثبت شده و شناسنامه‌دار هستند.

در خود ایران ولی کمتر کسی از شهرت جهانی گربه‌های ایرانی با خبر است. حتی عبارت Persian Cats در هیچیک از کتاب‌های درس زبان انگلیسی مدارس دیده نمی‌شود و این عبارت که در فرهنگ و دانشنامه‌های جهان ثبت شده، در داخل ایران برای بسیاری ناآشناست.

ویژگی‌ها

هیچ گربه وحشی مو بلندی وجود ندارد و به‌گونه‌ای ویژه، این یک جهش ژنتیکی در گربه‌های اهلی معمولی است که تحت تاثیر آب و هوای سرد ایران در نسل‌های بعد پایدار شده‌است. در گذشته تصور می‌شد این گربه از نسل گربه‌های وحشی آفریقایی باشد اما این نظریه امروزه رد شده است. البته ظاهر کنونی این گربه حاصل صدها سال نژاد پروری اروپاییان است. در واقع نسل کنونی این گربه‌ها بسیار زیباتر از نسل گذشته آنهاست.

یک گربه ایرانی اصیل موهایی پر پشت دارد. دارای پاهایی کوتاه یک سر بزرگ و پهن همراه با گوش‌ها و چشم‌هایی جدا و دور از هم و یک دهان کوچک است. چشم‌های آنها بسیار حساس است.

عمر این گربه حدود ۱۰ سال است، اما در شرایط خوب تا ۱۹ سال هم می‌رسد. رنگ چشمانشان آبی یا نارنجی یا دو رنگ است، در گربه‌های کاملا سفید با چشمان آبی (معروف به آلبینو یا زال) امکان ناشنوایی بیشتر از دیگر آنها وجود دارد.

پیشینه نژاد

پیشینه گربه ایرانی در حقیقت تاریخچه همه نژادهای مو بلند است، زیرا تقریباً با اطمینان می‌توان گفت که تمام گونه‌های مو بلند از نژادهای ایرانی پدید آمده‌اند . البته نژاد Balinese (سیامی مو بلند) و نژادها سومالی (Abyssinian مو بلند) دو استثنا بر این مدعا هستند. تصور می‌شود این نژادها از جهش یک نژاد مو بلند مستقل به وجود آمده باشند.

این که نخستین گربه‌های ایرانی چه زمانی و در کجا پیدا شده‌اند، روشن نیست . با این حال شهرت و افتخار آنها به طور کلی نصیب ایران (Persia) شده است. گربه‌های مو بلند از حدود سده ۱۶ میلادی و حتی زودتر دیده شده‌اند و این در زمانی بوده است که نخستین گربه‌های از این نوع به اروپا راه یافته اند. هیچ گربه ای از نژادهای وحشی وجود ندارند که موهای بلند داشته باشند، بنابراین باید پذیرفت که این ویژگی از یک جهش در گربه‌های مو کوتاه که شاید از مصر بوده‌اند ایجاد شده است. آب و هوای سردتر زمستانی ایران چنین جهشی را امکان پذیر کرده است.

از زمان پدید آمدن این گربه‌ها علاقه زیادی در بین دوستداران گربه برای نگهداری آنها ایجاد شد. این علاقه باعث شد که این گربه‌ها ارزش بیشتری نسبت به خویشاوندان مو کوتاه خود پیدا کنند.

پنداشته می‌شود گربه‌های خانگی به نام علمی Felis Catus، از گربه جنگلی Felis Chaus یا گربه وحشی افریقایی ، Felis Lybica گرفته شده باشند. این گونه، به گفته بعضی از جانور شناسان نوع ویژه‌ای از گربه وحشی اروپایی، Felis Sylvestris تلقی می‌شوند. اگر این نظر درست باشد، گربه خانگی با نام باشکوه‌تری یعنی Felis Sylvestris Catus، نامگذاری خواهد شد.

گربه‌های اصیل ایرانی

گربه‌های اصیل ایرانی امروزی، از نظر طول موها، رنگ و آناتومی از شباهت کمتری نسبت به همنوعان نخستین خود برخوردارند. این پدیده حاصل سالها کوشش پی‌گیر در جفت کشی انتخابی این موجودات است. اگر می توانستیم به زمان‌های پیش برگردیم، متوجه می شدیم که گربه‌های مو بلند از ایران به اروپا، به‌ویژهفرانسه، جایی که مورد توجه زیاد مردم قرار می گرفتند، برده می‌شدند.

طبیعی‌دان فرانسوی Comet de Buffon کتاب Historie Naturelle خود را در سال ۱۷۵۶ میلادی نوشت. او در کتاب خود، به متنی از سدهٔ ۱۶ میلادی که به وسیله یک جهانگرد ایتالیایی به نام Pierto della vella نوشته شده، اشاره کرده است. این جهانگرد، گربه‌های مو بلند آن روز را توصیف کرده و بر این نکته تأکید نموده که آنها از منطقه‌ای در شمال ایران به نام خراسان آمده‌اند. او گفته آنها نژادی هستند با موهای بلند، نرم و شبیه ابریشم، مخصوصاً در قسمت دم. او همچنین آنها را به رنگ یک دست خاکستری تشریح کرده است که در بخش سر، کمی تیره تر بودند. از ویژگی دیگر این گربه‌ها، اهلی بودن آنها بوده است. Buffon ذکر کرده که جدا از رنگ، این نژاد دقیقاً مشابه نژادهایی بوده که در فرانسه Angora شناخته می شود.

نژاد Angora نژادی بوده که در زمانهای کهن‌تر به سفیدی رنگ مشهور بوده است، ولی در واقعیت آنها رنگ‌های مختلفی داشته اند. با این حال رنگ سفید آنها که نزد اشراف زاده‌های فرانسوی و اروپایی نگهداری می شدند، از محبوبیت بیشتری برخوردار بوده است. نژاد Angora بومی کشور ترکیه بوده است. دیپلمات پرآوازه فرانسوی Cardinal Richelieu که در سال ۱۶۴۲ میلادی از دنیا رفت، از دوستداران فوق العاده گربه‌ها بوده است. شگفت این که او درست در زمانی می زیست که کلیسا خود از بزرگترین دشمنان گربه‌ها بوده و به دستور آنها، گربه‌ها را از بالای برج‌ها پایین می انداختند، می سوزاندن و از راه‌های مختلف با بی رحمی با آنان رفتار می کردند. Richelieu صاحب یک Chat Angora به نان Lucifer به رنگ سیاه بوده است. به نظر می رسد که در آن روزگار بیشتر موضوع این بوده که چه کسی صاحب گربه است. در واقع وضعیت صاحب گربه تعیین کننده این موضوع بوده که آیا گربه‌ها دارای روحی پاک، یا همنشین و هم قدم شیطان اند.

به همین ترتیب شاید می بینید در اروپا در قرن ۱۹ میلادی، گربه‌های مو بلند را بنابر میل صاحبان آنها گربه ایرانی یا Angora می نامیدند و این حقیقت که تفاوت‌های کوچکی چه از نظر موها و چه استخوان بندی بین این دو نزاد شبیه به هم ولی مختلف وجود داشته، مورد توجه واقع نشده است. Harrison Weir انگلیسی که از او به عنوان پدر نگهداری از گربه‌های خانگی یاد می‌شود، در اواخر قرن ۱۹ میلادی گفته که گربه ای دو رگه زیادی به عنوان نژاد روسی ، Angoran یا نژادهای ایرانی به فروش می رسیدند که این نکته به روشنی نشان می دهد که او به تفاوت میان گونه‌های ایرانی و Angoran واقف بوده است. مشاهده تابلوهای نقاشی از گربه هایی که به همراه صاحبان خود در طول قرن ۱۸ میلادی به تصویر کشیده شده اند، تصویر واضحی از ظاهر گونه اصیل گربه ایرانی به ما می دهد و آنها خیلی شبیه Angora‌های امروزی بوده اند. این بدین معنی است که آنها یک سر عادی گربه مانند با پوزه ای که به طور آشکار گُوه مانند است، دارند. آنها استخوان بندی خوبی داشتند ولی نه خیلی حجیم. موها خیلی بلند و ابریشمی، نه بیش از اندازه فشرده و نه پشم مانند بوده اند. در سال ۱۹۶۸ میلادی Chas Ross گفته جالبی را در کتاب Book Of Cats راجع به گربه‌های ایرانی ذکر می کند. با وجود این که او همانند Buffon که در ۱۰۰ سال قبل از خود رنگ گربه‌های ایرانی را خاکستری می دانسته، ولی بر این نکته نیز تأکید می کرده که نژاد گربه ایرانی موهای بسیار بلند و ابریشمی، شاید بیش از نژاد Angora داشته اند. او ادامه می دهد آنها بی اندازه آرام و ملایم از لحاظ رفتاری بوده و احتمالاً یکی از زیباترین این گونه بوده اند. به نظر می رسد که در آن دوران رنگ آنها، نه استخوان بندی آنها معیار اصلی افتراق بین گربه‌های اصیل ایرانی و گربه Angoran بوده است. در هر صورت در آن زمان هیچ انجمنی برای گربه‌ها، هیچ کتابی برای جفت انداختن آنها و هیچ شجره نامه ای برای ارزشیابی آنها وجود نداشته است. اگر شخصی ادعا می کرده که دارای یک گربه ایرانی یا Angoran است، هیچ کسی واقعاً نمی توانست خلاف ادعای او را ثابت کند (غیر از طریق رنگ آنها)، زیرا هیچ استاندارد و هیچ راهی برای نفی چنین گفته ای وجود نداشته است.

پرشین های صورت تخت ( peke-face )

در سال ۱۹۵۰ یک جهش ژنتیکی ناگهانی باعث به وجود آمدن گربه های پرشین صورت تخت به وجود آمد، نام آنها گرفته شده از سگهای پکینیز (Pekingese dog ) میباشد . این نژاد مورد پذیرش CFA بود اما به علت مشکلات جدی سلامتی از شدت توجه به آن کاسته شد . اما با وجود این پرورش دهندگان بسیار او را دوست داشته و مجدد شروع به پرورش و تولید پرشین های صورت تخت نموده اند . پس از تغییرات ظاهری ای که گربه های پرشین داشتند، پرورش دهندگان تصمیم به ایجاد شورایی گرفتند تا در آن به این نتیجه برسند که یک پرشین باید دارای چه مشخصاتی باشد . در نهایت آنها به این تفاهم رسیدند که یک پرشین باید دارای سری گرد و بزرگ، چشمان درشت و گرد باشد و همچنین پوزه ی کوچک که قسمت بالایی چرمی آن بالاتر از خط زیر چشمها قرار بگیرد، پاهایی با استخوان بندی درست و کوتاه، سینه ای پهن و صورتی کاملا گرد باشد، هر چیزی که در یک پرشین ایده آل وجود دارد باید گرد باشد !

هیمالین

در ۱۹۵۰، نژاد سیامی با نژاد پرشین جفت خورده شدند تا نژادی به وجود بیاید که ظاهر پرشین را داشت اما از نظر رنگبندی به سیامی ها شباهت داشت، این نژاد را با توجه به دیگر حیوانات دارای لک های رنگی مانند خرگوش های هیمالین ، ” هیمالین نامیدند .در انگلستان این نژاد به نام موبلند لکه رنگی ( color point longhair ) به ثبت رسیده است . در امریکا تا سال ۱۹۸۴ هیمالین ها نژاد جداگانه ای شناخته میشدند اما از آن زمان به بعد CFA آنها را با نژاد پرشین یکی دانست . البته بسیاری از پرورش دهندگان از یکی دانستن چنین نژاد “دورگه” ای با پرشین های “خالص” ناخشنود بودند . همچنین CFA با مشخص کردن شماره ی رجیستری مشخص برای هیمالین ها پرورش دهندگان را قادر ساخت تا بتوانند با نگاه کردن به شماره ی رجیستری یک گربه متوجه شوند که آیا او رگه ای از هیمالین دارد و آیا ممکن است در آینده نقش و نگار های یک هیمالین در نسل های بعدی ظاهر شود . گربه های هیمالین با شماره رجیستری های شناخته میشوند که با عدد ۳ شروع میشود و حامل لکه های رنگی ( CPC ) یا سری ۳۰۰۰ای ها نامیده میشوند .

اگزاتیک موکوتاه

در اواخر ۱۹۵۰ گربه های پرشینی که از آمیزش پنهانی با امرکایی های مو کوتاه ( ASH ) توسط پرورش دهندگان به وجود آمده بودند در رینگ های نمایش بسیار محبوب بودند . یکی از پرورشدهندگانی که موفق شده بود قابلیت های این آمیزش ( پرشین + موکوتاه امریکایی ) را به خوبی نشان دهند موفق به کسب نظر موافق CFA برای به رسمیت شناخته شدن این نژاد در سال ۱۹۶۶ تحت عنوان ” اگزاتیک موکوتاه ” شد . این نژاد ریخت بدنی خود را مدیون نژاد پرشین است و همچنین موهای کوتاهش را از موکوتاه امریکایی به ارٍث برده است . همچنین با این انتقال ژن ها مقداری از مشکلات پرشین و البته تنبلی ذاتی او را نیز به دست آورده است. از جایی که این نژاد بهرحال ژن مو بند را هم دارا میباشد از آمیزش دو اگزاتیک موکوتاه ۲۵ درصد امکان به وجود آمدن فرزندی موبلند وجود دارد . اما متاسفانه این فرزندان به وجود آمده از طرف CFA به عنوان پرشین پذیرفته شده نمیباشند؛ اما اتحادیه ی گربه ی جهانی آنها را به عنوان پرشین میپذیرد . دیگر نهادها آنها را به عنوان نژاد جدا شده ی اگزاتیک های موبلند میشناسند .

پرشین های عروسکی یا فنجانی

بعضی از پرورش دهندگان اقدام به تولید پرشین هایی با قامت و ظاهری کوچکتر از پرشین های معمولی نمودند که تحت عنوان “عروسکی ” یا ” فنجانی ” ( گرفته شده از اسم سگهای مشابه ) یا “سایز کف دستی ” ، ” جیبی ” ، “کوچک ( مینی ) ” و “پیکسی ( pixie ) شناخته مشوند . بسیاری از پرورشدهندگان آنها را به عنوان یک نژاد جداگانه به رسمیت نمیشناسند .

چین چیلا

در امریکا کوشش شد که پرشین های نقره ای (silver ) را به عنوان نژاد جداگانه ای به ثبت برسانند اما این تصمیم موفقیت آمیر نبود . در CFA پرشین های نقره ای و طلایی به طور مشخص به نقره ای چین چیلا، نقره ای سایه ای، طلایی چین چیلا و طلایی سایه ای در نمایش های گربه تقسیم و معرفی میشوند . در آفریقا جنوبی این فعالیت بیشتر به موفقیت رسید و شورای گربه ی آفریقای جنوبی ۵ گونه از چین چیلاها را به عنوان ” چین چیلای موبلند ” به رسمیت شناخت . چین چیلاهای موبلند دارای پوزه ای به مراتب کشیده تر، تنفسی آسان تر و اشک چشم کمتری نسبت به پرشین ها میباشند . آنها دارای پوششی با بازتاب دوگانه ی مات و شفاف میباشند که وقتی با پرشین های دیگر آمیخته میشوند این خاصیت از بین میرود .همچنین آمیرش ممکن است باعث از دست رفتن خط لب و پوزه هم باشد که در استانداردهای چین چیلا ایجاد مشکل میکند . یکی از امتیاز های این نژاد داشتن رنگ چشمان سبز آبی یا سبز و در بچه گربه ها آبی و بنفش آبی میباشند

 

 

 

 

 

بریتیش

این گربه کاملا به رنگ های طوسی(آبی)یا مشکی یکدست بوده.بین دو گوش عریض.چانه خوب رشد کرده با صورت تقریبا کوتاه.گوشهای متوسط دارای انتهای گرد وقایده کم عرض ودست و پا متناسب با بدن.تنه کاملا جمع با قدرت سینه پر و چشمانی بزرگ و گرد به رنگ نارنجی تیره یا مسی.

 

 

 

سیامی

با اندازه ای متوسط.اندام دراز و باریک.پاها متناسب و قلمی که پا ها کمی بلند تر از دست ها میباشند.پنجه ها کوچک و بیضی شکل و دمی دراز و حلقوی و در انتهاباریک.سر عضلانی و مثلثی شکل که به سمت پوزه به شکل جالب باریک میشود.گوشها بزرگ و نوک تیز با چشمان آبی روشن و براق.رنگ بدن کرم که به حنایی سایه میزند و پوشش صورت گوشها پنجه ها پاها و دم قهوه ای سیاه  یا شکلاتی میباشد.موها کوتاه،شفافند،براق و خوابیده میباشد.

 

 

 

 

 

 

سومالی

نام این نژاد از سومالی ( کشوری در آفریقا) مشتق شده ولی گفته می شود منشأ آن ارتباطی به این کشور ندارد. فعال ، صمیمی و فوق العاده باهوش هستند. آنها به محبت و توجه صاحب خود نیاز داشته و در صورتی که از طرف آنها مورد بی مهری و بی توجهی قرار گیرند ، افسرده خواهند شد. این گربه ها عضلات قوی و جثه متوسطی دارند. موهای حیوان نرم بوده و در عین حال از استحکام بالایی برخوردار است. گربه های سومالی اغلب به رنگهای قرمز و سفید ، حنایی ، شکلاتی ، آبی ، آهویی و نقره ای دیده می شوند.گربه سومالی گربه ترکیبی است از زیبایی و شخصیت . گربه ای بسیار جذاب که علی رقم موکوتاه بودن دمی بسیار مو بلند دارد و نقش و نگارهای پوشش این گربه خیره کننده اند

حبشی

این نژاد نام خود را از واژه (حبشی کنونی) گرفته است. گربه حبشی، فعال، صمیمی و بسیار باهوش است. وی دارای جثه متوسطی بوده و مراقبت از موهایش بسیار راحت است. این نژاد اغلب به رنگهای قرمز و سفید، آبی، آهویی و نقره‌ای دیده می‌شود البته بچه گربه‌ها هنگام تولد رنگشان تیره است ولی بتدریج با افزایش سن، رنگ موها روشنتر شده و پس از گذشت چند ماه رنگ نهایی آنها ظاهر میشود

 اسفینکس

این گربه لخت برای خیلی ها ظاهری عجیب و غریب دارد.پوست بدن آنها براق و زیبا و در رنگهای متفاوتی ست.آنها بسیار فعال و پرجنب و جوش و عاشق پریدن و بالا رفتن هستند.بسیار وفادار و مهربان و در عین حال مرتب توجه و علاقه از صاحبش طلب میکنند.این نژاد به لحاظ بی مو بودن نیاز به مراقبت و محافظت در برابر تابش مستقیم نور آفتاب به منظور جلوگیری از ابتلا به سرطان را دارد.بنگال

این نژاد اسم خود را از یک گربه وحشی کوچک به نام گربه ببری بنگال گرفته است. گربه بنگال بسیار فعال بوده و علاقه زیادی به بالا رفتن از درخت و در و دیوار دارد. بدن این نوع گربه ساختار عضلانی قوی و استخوانهای سفت و محکم داشته ، پنجه ها بزرگ و دایره ای شکل بوده و پاهای عقبی از پاهای جلو بلندتر است

بامبی

 حاصل جفتگیری گربه انگلیسی با نژادهای خال خال مو بلند می باشد. آنها در تمامی رنگها اعم از آبی ، قهوه ای ، سیاه و رنگ سیامی یافت می شود. در این نژاد چشمها به رنگ آبی و عسلی می باشند.دم کوتاه ژاپنی

 این نژاد بر خلاف نژاد مانکس کاملاً بی دم نیست بلکه داری یک دم بسیار کوچک می باشد. 
زادگاه این نژاد کشور ژاپن است و در آنجا او را به نام سمبل دوستی و میهمان نوازی می شناسند. ژاپنی ها معمولاً عکسی از این گربه را با یک پای بالا گرفته بر سر در خانه هایشان به عنوان خوشامد گویی آویزان می نمایند.این نژاد دارای رفتار و خلق و خوی بسیار دوستانه ای است و یک حیوان خانگی مناسب می باشد. حرکاتش شیرین و باهوش است. با سایر حیوانات کنار می آید و از همراهی انسانها لذت می برد.

برمه ای

این نژاد جذاب و آرام ، خوش برخورد ، افسونگر و فریبنده است. در گذشته به علت وفاداری زیاد و خصلت باز آوری اشیاء برای صاحبش لقب گربه سگی (Dog Cat) را بر او نهادند. تنهایی را دوست ندارد بنابراین اگر ساعات زیادی را در خارج از منزل سپری می کنید ، می توانید سگ و یا گربه دیگری را به عنوان دوست و هم بازی برای برمه خود انتخاب نمایید. از بودن در کنار اعضای خانواده لذت می برد.
توضیحات:اندازه جثه در تمام برمه ها مشابه است. دارای جثه متوسط ، عضلانی و محکم می باشد. در هر رنگی اعم از آبی ، قرمز ، شکلاتی ، کرم و قهوه ای تیزه یافت می شود و رنگها در قسمت صورت و پاها تیره تر می باشند.

تونکینِس

تونکینس حاصل آمیزش نژاد سیامی (Siamese) و گربه برمه ای (Burmese) می باشد و خصوصیات هر دو نژاد را می توان به خوبی در وی مشاهده نمود. 
خلق و خو:همانند نژادهای اجدادیش، تونکینس گربه ای است مهربان ، پر احساس ، پر جنب و جوش و ماجراجو و علاقه دارد تا به همه جا و همه چیز سرک بکشد.
توضیحات:تونکینس دارای جثه متوسط است ( نه به کشیدگی سیامی و نه به کوتاهی نژاد برمه ای). موها کوتاه و یک دست ، چشمها بادامی شکل و صورت تقریباً گرد می باشد.

 دِوُن رِکس

حاصل یک ژن تحول یافته می باشد دارای موهای موجدار می باشد. آنها همچنین دارای چشمان گرد و بزرگ و گوشهای بیرون زده و نوک تیز می باشند.
خلق و خو:دون رکس گربه ای سرزنده باهوش و پر جنب و جوش است. آنها به صاحب خود و سایر اعضای خانواده علاقه بسیاری دارند و ترجیح می دهند تا در تمام بازیهای داخل خانه شرکت کنند. گربه بسیار شیطانی است و دارای حس شکار قوی می باشد. دارای موهای بسیار کوتاهی است و برای افرادی که نسبت به موی حیوانات آلرژی دارند ، مناسب می باشد.

 راگدُل

شهرت آن بدلیل علاقه اش به لمیدن در آغوش صاحبش است ، که البته این خصلت را می توان در هر گربه ای که نسبت به صاحبش اطمینان دارد یافت. این طور ثبت شده که نژاد راگدُل حاصل آمیزش یک گربه مو بلند ایرانی (Persian) ماده با یک نر مخلوط در کالیفرنیا می باشد. این جفتگیری پس از سانحه تصادف حیوان ماده و شکستن لگن وی اتفاق افتاد که البته بین شکستگی لگن و علاقه راگدُل به لمیدن در آغوش هیچ ارتباطی وجود ندارد!
راگدُل از محدود نژادهایی است که به دمر خوابیدن در آغوش انسانها علاقه زیادی دارد. به رسیدگی زیادی نیاز ندارد و به خوبی با محیط اطرافش تطابق می یابد. آرام و مهربان است و حیوان خانگی ایده آلی می باشد.راگدُل ها در رنگهای متنوعی اعم از کرم ، شکلاتی ، چند رنگ و غیره یافت می شوند. موها معمولاً در قسمت پشت سر ، دم ، شکم و سینه بلندتر می باشند. رنگ چشمها در این نژاد اصولاً آبی است.

گربه آبی رنگ روسی
منشأ گربه آبی رنگ روسی شهر Archangel در شمال روسیه می باشد. تصور می شود که این نژاد توسط ملوانان از روسیه به اروپا راه یافته است. 
آرام ، خجالتی ، دوست داشتنی و بی صدا. خانه های پر سر و صدا را دوست ندارد و مکانهای آرام را ترجیح می دهد. به صاحبش بسیار وابسته می شود. اگر یک هم بازی داشته باشد مشکلی با بیرون نرفتن از خانه نداردتوضیحات:گربه آبی رنگ روسی ، مو کوتاه و دارای جثه طویل می باشد. به دلیل راه رفتن بر روی نوک پنجه ها او را به بالرین ها تشبیه می کنند. دارای پوشش مضاعف کوتاه و ضخیم است که تحمل زمستانهای سرد روسیه را برای حیوان امکان پذیر می نماید.

سنگاپوری

موطن اصلی این نژاد سنگاپور می باشد. جثه این نژاد در مقایسه با سایرین کوچکتر است و در گذشته در زیر آب راهها زندگی می کردند ، اما چندی نگذشت که علاقه مردم سنگاپور به گربه ها جای این گربه کوچک را در دل آنها باز کرد و مورد استقبال عموم قرار گرفت. 
خلق و خو:گربه سنگاپوری نژادی است متین ، آرام ، شیرین ، با محبت ، دست داشتنی و با وقار.
اولین نشانه گربه سنگاپوری وزنش است که نسبت به ظاهرش سنگین تر می باشد. دارای پوشش زبری است که به نژاد حبشی (Abyssinian) شباهت دارد.

 فولد اسکاتلندی

موطن این نژاد همانگونه که از نامش بر می آید کشور اسکاتلند می باشد. فولد اسکاتلندی به دلیل فرم گوشهایش در آمریکا و انگلستان شهرت زیادی دارد.
اگرچه فولد اسکاتلندی گاهی اوقات رفتارهای عجیبی از خود نشان می دهد اما غالباً آرام است. رابطه خوبی با کودکان ، گربه ها و سایر حیوانات دارد. شاید اینطور به نظر رسد که فولد اسکاتلندی به دلیل فرم گوشهایش در شنیدن مشکل دارد اما باید دانست که این فرضیه صحت ندارد.

کورنیش رِکس

نژاد کورنیش رِکس اولین بار در نوزاد یک گربه در مزرعه ای واقع در کرناول امریکا به دنیا آمد. سپس صاحب گربه ها ، توله عجیبی را که دارای موهای فر بود با مادرش جفت انداخت و نتیجه بچه های عجیب با موهای فر بودند! 
کورنیش رِکس گربه ای سرزنده باهوش و پر جنب و جوش است. آنها به صاحب خود و سایر اعضای خانواده علاقه بسیاری دارند و ترجیح می دهند تا در تمام بازیهای داخل خانه شرکت کنند. گربه بسیار شیطانی است و دارای حس شکار قوی می باشد. دارای موهای بسیار کوتاهی است و برای افرادی که نسبت به موی حیوانات آلرژی دارند ، مناسب می باشد.

 کُرات

 کُرات از جمله نژادهای بسیار قدیمی می باشد که زادگاهش تایلند است ، جایی که او را به عنوان حیوان مقدس مورد احترام قرار می دادند.
در زادگاهش او را به عنوان حیوان خوش یمن قبول داشتند و همگی بر این باور بودند که این گربه خوشبختی را به خانه اربابش به ارمغان می برد. کُرات را فقط می توان در رنگ آبی پر رنگ یافت.
دارای خلق و خوی شیرین ، آرام ، بی صدا و دوست داشتنی می باشد. از سر و صدا و خانه بی نظم و شلوغ بیزار است. بنابر این بهترین انتخاب برای خانه های آرام و بی سر و صدا می باشد.

کفش برفی

کفش برفی گربه شیرینی است که از سیامی ها هوش و ذکاوت و از گربه آمریکایی علاقه به لمیدن را به ارث برده است. این نژاد گربه بسیار مناسبی برای نگهداری در خانه می باشد.
جثه کفش برفی ، بزرگ به همراه پوشش کوتاه می باشد و در هر رنگی اعم از رنگهای قابل قبول در سیامی و یا گربه های تیپ هیمالیا یافت می شود. چشمها همیشه آبی رنگ ، بزرگ و بادامی شکل هستند. صورت تقریباً مثلثی شکل و پوزه و پاها به رنگ سفید می باشند.

 هاوانای قهوه ای

هاوانای قهوه ای دارای پوششی به رنگ قهوه ای تیره ، بینی قهوه ای رنگ چرممانند و زیر پنجه های قهوه ای با صورتی رنگ می باشد. چشمها باید به رنگسبز درخشان باشد.

 گربه مو بلند ایرانی – تَبی

تبی های قهوه ای رنگ از قدیمیترین نوع گربه های ایرانی (Persian) می باشند. اما با گذشت زمان ، امروز ، شاهد ده رنگ از تبی ها می باشیم که عبارتند از: قهوه ای ، شکلاتی ، نقره ای ، آبی ، قرمز ، بنفش ، چهار رنگ مخلوط. اصولاً نوع تبی را به عنوان استحضار و برای نژاد ایرانی در نظر می گیرند. دارای چشمهای عمیق به رنگ مسی می باشند.که البته این رنگ در گربه های نقره ای فندوقی و سبز را نیز شامل می شود.

 گربه مو بلند ایرانی – دو رنگ

معمولاً از مخلوط یک رنگ با سفید ، گربه دو رنگ ایرانی بوجود می آید. به هر حال چشمها در این نوع عمیق و به رنگ عسلی می باشد و این نوع به شست و شوی منظم نیاز دارد تا موهایش درخشندگی خود را حفظ نماید. در هر رنگی اعم از آبی – سفیید ، قهوه ای – سفید ، کرم – سفید و دودی – سفید یافت می شود.



گربه مو بلند ایرانی – طلایی و نقره ای

در سالهای گذشته پرورش دهندگان گربه ایرانی به این نتیجه رسیدند که ژنهای پنهانی در نوع چین چیلا (Chinchilla) وجود دارد که باعث پیدایش گربه ایرانی طلایی و نقره ای شده است. پوشش خارجی آنها شبیه به چین چیلا می باشد با این تفاوت که موها در قسمت ریشه به رنگ تیره تری می باشند ( قهوه ای یا کرم تیره) ودر نوک روشنتر می شوند و حالت سایه روشن پیدا می کنند. به هر حال هر دو نوع طلایی و نقره ای همانند چین چیلا دارای چشمهایی به رنگ سبز روشن می باشند.