صفحه نخست » جزییات-خبر » اجتماعی

فرارو:«ازدواج مثل هندوانه نشكسته است» اما انگار این خرافه‌ای بیش نیست. تفاهم اتفاقی نیست؛ برای داشتنش باید رنج كشید. ترس از نبود تفاهم اخلاقی، عاطفی و جنسی سبب شده جوانان به آسانی تن به ازدواج ندهند. كسانی كه از فصل‎‌های بی‌حاصل دوستی‌های مكرر می‌آیند یافتن همسر ایده‌آل را دست‌نیافتنی می‌بینند. برخی به والدین می‌آویزند، برخی خودشان انتخاب می‌كنند و برای این انتخاب به هر دری می‌سایند. 
 
پایگاه‌های اینترنتی همسریابی یكی از این درهاست. دكتر جعفر اردبیلی، بنیان‌گذار «موسسه فرهنگی ‌- بین‌المللی خانواده امین» می‌گوید بیشتر این پایگاه‌ها دوست‌یاب هستند نه همسریاب. او موسسه همسریابی‌اش را با روش مبتكرانه‌ای كه ابداع كرده، اداره می‌كند و مدعی ا‌ست با این روش سرانجام هیچ ازدواجی، طلاق نیست.
 
اردبیلی كه دكترای فلسفه دارد و به استادی دانشگاه هامبورگ منصوب شده با اطمینان می‌گوید: پیگیری و رهگیری سبب شده در دنیا تك باشیم. در «خانواده امین» مثلث مشاور، زن و مرد در شكل‌گیری ازدواج سهیم هستند. او تاكید می‌كند هدف ما ثبت ازدواج نیست بلكه پیشگیری از ازدواج ناكارآمد است. در كارنامه این روحانی سه هزار ازدواج موفق ثبت شده و طلاقی دیده نمی‌شود.

موسسه فرهنگی - بین‌المللی خانواده امین چیست؟
«خانواده امین» تنها مركز بین‌المللی، غیردولتی و غیرسیاسی برای همسریابی است. این موسسه سال 1379 با هدف حفظ بنیاد خانواده در جهان تشكیل شد و از سال 1383 با انجام پژوهش‌های راهبردی و پیمایش‌های كاربردی درباره همسریابی فعالیت می‌كند. موسسه در ایران مستقل كار می‌كند. یك دلیل بقای ما حفظ استقلال‌مان بوده اما خدمات‌ ما جهانی است. مرز موسسه از سیاتل آمریكا تا ملبورن استرالیاست. 

آیا مراكز اینترنتی همسریابی معتبر هستند؟
امروزه dating agency رایج‌ترین كلمه برای همسریابی است. یافتن همسر دلخواه در كلان‌شهرها مبنای تشكیل این مراكز بود. شاید نیت‌شان خیر باشد اما با فراگیر شدن network marketing طرح، اقتصادی شد و به فضای مجازی راه یافت. همسریابی در اینترنت محال است. اگر این مراكز همسریاب هستند، چرا اینترنتی‌اند؟ مگر نه اینكه دو نفر پس از انتخاب در دنیای وب، باید یكدیگر را ملاقات كنند! این نقص، فعالیت این مراكز را به چالش می‌‌كشاند.
 
كسانی كه دنبال گفت‌وگو و دوستی هستند به این پایگاه‌ها مراجعه می‌كنند. در دنیا مركز اینترنتی برای ازدواج و همسریابی وجود ندارد. در ایران هم می‌گویند 39سایت همسریابی فعال هستند. آنها سایت دوست‌یابی‌اند نه همسریابی. كسی مقصر نیست، اگر آگاهی دهیم مراكز غیرمتخصص لفظ همسریابی را آلوده نمی‌كنند. 

وجه تمایز موسسه شما چیست؟
تفاوت ما در پیگیری و رهگیری است. به همین دلیل در دنیا تك هستیم. ما دنبال ازدواج نیستیم بلكه درصدد كاهش طلاق هستیم. با اینكه ازدواج در جامعه تبلیغ می‌شود اما ما می‌خواهیم از ازدواج ناكارآمد پیشگیری كنیم و نگذاریم افرادی كه مناسب هم نیستند به هم برسند. پژوهش‌ها ثابت كرده‌اند هر طلاق 70میلیون‌تومان به اقتصاد كشور ضرر می‌زند. 

این عدد را از كجا به دست آوردید؟
موسسه سه قسمت پژوهشی، آموزشی و عملیاتی دارد. در این‌باره پژوهش انجام داده‌ و آمار سال‌های 85-83 را بررسی كرده‌ایم. تصمیم گرفتم با تقویت بخش پژوهش، كارم پشتوانه پژوهشی داشته باشد تا بتوانم حرفم را ثابت كنم. بنابراین از سال 83 كار علمی را شروع كردم. 

شیوه ابتكاری موسسه برای همسریابی چگونه است؟ منظور از رهگیری چیست؟
ثبت‌نام اولیه از طریق سایت است. بعد از عضویت، طی تماس می‌خواهیم حضوری مراجعه كنند. سپس فرم‌های اولیه‌‌ای توسط افراد پر می‌شود. بعد از معرفی افراد به یكدیگر، تمام كارهایشان را رهگیری می‌كنیم. سپس می‌خواهیم اینجا با هم ملاقات كنند و نتیجه ملاقات‌هایشان را از طریق تست‌های تخصصی با دقت پیگیری می‌كنیم. ما برای تثبیت خانواده در جهان آمدیم. 

اما این ادعای بسیار بزرگی است.
درست است. سرانجام باید هر حرف را از جایی عملیاتی كرد. كارم را از بالكن یك مغازه با 15دانشجو شروع كردم، بدون متخصص. به ما ناسزا می‌گفتند، بدگمان بودند. چند سال اول كارمان تخصصی نبود از مردم پول نمی‌گرفتیم. اما سال85 به فكر درآمدزایی افتادیم. چاره‌ای جز خودكفایی نداشتیم. به چه كسی باید می‌آویختیم؟ دولتی‌ها یا غیردولتی‌ها؟ هیچ‌كدام. ما كارمان را خوب بلدیم اما از همه جانب توسط برخی نادانان تهدید می‌شویم چون كار ما را نمی‌فهمند. البته در رده‌های بالا مشكلی نداریم حتی برخی مراجع تقلید برای صرف خمس و مسایل شرعی و برای آنچه انجام می‌دهیم، اجازه دادند. 

شاید مخالفت‌ها به دلیل روحانی بودن شماست؟!
نمی‌دانم! شاید. 

در رده‌های پایین دولتی چه مشكلی داشتید؟
مثلا روزنامه‌ها آگهی ما را چاپ نمی‌كنند. می‌گوییم چرا؟ بخشنامه یا قانون مدون دارید؟ می‌گویند نه، از بالا گفتند. پیگیری كردیم فهمیدیم كارمند معمولی وزارت ارشاد می‌گوید همسریابی در روزنامه زشت است و این دیدگاه را به مدیرش انتقال داده. اما در رده مدیران این‌طور نیست. 

چه شد به فكر پژوهش افتادید؟
چرایی طلاق برایم سوال بود. به آمارهای دولتی اعتماد نداشتم. با تحقیق جامعی در گروه‌های سنی و تحصیلی متفاوت و شاخص مشخص، چرایی طلاق زوج‌ها را بین سال‌های85-83 بین شش‌‌هزار زوج در دادگاه‌ها بررسی و با مهر و تایید دادگاه با زوج‌ها مصاحبه كردیم. بعد به این نتایج رسیدیم. 

شاخص سن: در گروه سنی 39-35سال، 28درصد طلاق وجود دارد. در گروه 34-30سال، 20درصد و در گروه 29-25سال، 18درصد. در نتیجه بین سن 39-25سال بیشترین حجم طلاق وجود دارد. 

شاخص تحصیلات: دكترا یك‌درصد، فوق‌لیسانس دودرصد، لیسانس 17درصد، دیپلم و فوق‌دیپلم 50درصد، سیكل و پایین‌تر 30درصد. یعنی80درصد طلاق در افرادی است كه تحصیلات سیكل تا فوق‌دیپلم دارند. 

نقش بچه در طلاق گرفتن یا نگرفتن چه بود؟
بررسی كردیم آیا بچه و تعداد آن می‌تواند از طلاق جلوگیری كند، اینكه مردم می‌گویند بچه مانع طلاق می‌شود جنبه علمی دارد یا خیر؟ طبق آمارها بیش از سه بچه یك‌درصد از طلاق، سه بچه چهاردرصد، دو بچه 14درصد، یك‌ بچه 30درصد و آنهایی كه بچه نداشتند 51درصد از سهم طلاق را داشتند. نتیجه گرفتیم حرف عموم مردم علمی است. 

اما بچه فقط رابطه را حفظ می‌كند!
درست است. طلاق عاطفی خیلی ناراحت‌كننده‌تر از طلاق حیثیتی است. بچه فقط مانع طلاق حیثیتی می‌شود. اما در مورد مشكلات جنسی هم بگویم پژوهش‌ها نشان داد 72درصد از متقاضیان طلاق مشكل روابط جنسی داشتند. در سوال بعدی پرسیدیم چند درصد برای طرح مشكل به متخصص مشاور جنسی مراجعه كردید؟ 52درصد اصلا به مشاور مراجعه نكرده، 32درصد هم سكوت كردند، یعنی 83درصد اصلا به مشاور مراجعه نكرده و آنهایی هم كه مشاوره رفتند به اورولوژیست مراجعه كردند نه متخصص مربوطه. 

طبق پژوهش سال 85، 14درصد طلاق قطعی و 17درصد طلاق در جریان داریم كه هنوز قطعی نیست. بسیاری از زوج‌ها طلاق عاطفی گرفته‌اند و در كل در تمامی موارد، آمار طلاق در كشور 53درصد است، یعنی از هر دو ازدواج یكی به طلاق منجر شده؛ هیچ جای دنیا این‌طور نیست. در اروپا وقتی از نظر عاطفی طلاق می‌گیرند جدا می‌شوند اما اینجا می‌بینید زن ‌و شوهر سال‌هاست طلاق عاطفی گرفته‌اند ولی هنوز كنار هم هستند. 

این پژوهش‌ها مرحله بعد فعالیت‌هایمان را مشخص كرد. فهمیدیم به روانكاو احتیاج داریم و الان هفته‌ای یك روز مشاور روانكاو در موسسه حضور دارد. از یك سكس‌تراپیست هم دعوت كردیم با موسسه همكاری كند، خودم هم مشاوره خانواده را بر عهده گرفتم. همه مسوولیت‌ها كه مشخص شد خط تولید موسسه را تعریف كردیم، به این ترتیب، در موسسه مراحل معرفی، پیگیری، مراقبت و مشاوره صورت می‌گیرد، یعنی تشخیص همسر مناسب برای متقاضی با مثلث سه‌نفره مشاور، زن و مرد صورت می‌گیرد، این طور نیست خودمان را كنار بكشیم و تصمیم را بر عهده آنان بگذاریم. 

این، ورود به حریم خصوصی زوج‌ها نیست؟
اگر ناراحت هستند، می‌توانند وارد نشوند، این شرط ماست. 

پس یكی از شرط‌های موسسه حفظ این مثلث است؟
بله. اگر فردی از انتخاب موسسه راضی نباشد باید با دلیل منطقی مشاور را قانع كند یا اگر مشاور انتخاب آنان را تایید نكند باید قانع‌شان كند و این، استبداد به رای نیست. با منطق هر سه به توافقی متحد می‌رسیم. اگر طرفین همدیگر را پسندیدند ولی در برخوردهای بعد متوجه شدیم شخصیت‌ها مناسب هم نیست و خودشان هم آگاه نیستند و دلایل ما، آنان را قانع نمی‌كند به روانكاو موسسه معرفی می‌شوند. حُسن موسسه این است كه خانم‌ها برخلاف عرف جامعه انتخاب نمی‌شوند بلكه حق انتخاب دارند. اینجا انسان و حق انتخاب مطرح است نه جنسیت او. فرد با كمك و راهنمایی مشاور انتخاب می‌كند. علاوه بر مرد و زن، مشاور هم حق انتخاب دارد. هر سه كمك می‌كنند تا زندگی را پیدا كنند. 

چگونه به این مكانیسم رسیدید؟
به جای تئوری‌پردازی، مستقیم وارد عمل شدیم، خرابی كار را در مسیر اصلاح كرده و ضعف كار را هنگام اجرا پیدا كردیم. در موسسه حق انتخاب افراد را دالان خاكستری می‌گوییم. افراد در دالان انتخاب خود از دالان‌های دیگر بی‌اطلاع هستند. مثلا به خانم 27ساله افراد 34-30 سال را معرفی می‌كنیم. اما اگر فرد بخواهد كمتر از 30 سال انتخاب كند باید از موسسه برود یا به روانكاو معرفی می‌شود، زیرا معیار پژوهشی موسسه برای ازدواج موفق انتخاب از این دالان است. اگر روا‌نكاو تشخیص داد این شخص با فرد 28ساله می‌تواند ازدواج كند با مسوولیت روانكاو مسیر را ادامه می‌دهیم. 

به نظر شما چقدر اختلاف سنی در موفقیت ازدواج موثر است؟
پژوهش‌ها می‌گوید اگر زوجین بین 25-20 سال باشند دو سال فاصله سنی، كمترین موج طلاق را دارد. وقتی از 25 سال عبور كردیم و به 32 رسیدیم فاصله سنی كمتر از سه و بیشتر از هفت سال پرخطر می‌شود. برای سن 40-32 سال، چهار تا هشت سال اختلاف سن كم‌خطر است. بین 45-40 حداقل و حداكثر دو سال فاصله و از 45 به بعد، فاصله سنی مطرح نبود. البته این قانون ثابت و مطلق نیست، اگر آمار جدید تغییر كند موسسه تابع آن است. 

نقش تحصیلات چه می‌شود؟
دالان دیگر ما رده تحصیلی است. به خانم لیسانس فقط موردهای فوق‌دیپلم، لیسانس و فوق‌لیسانس معرفی می‌كنیم. معمولا یك رده تحصیلی مشكل‌ساز نیست، چون مرد سعی می‌كند خود را برساند اما در اختلاف‌های بیش از یك سطح، مرد احساس خستگی می‌كند. در شاخص تحصیلات اختلاف یك سطح، یك‌درصد احتمال طلاق را افزایش داده اما اختلاف دو سطح، 50درصد ریسك طلاق را بالا برده است. 

مكانیسم انتخاب برای هر فرد چگونه است؟
در مرحله اول، فرم‌های اولیه را بدون عكس و نشانی در اختیار متقاضی می‌گذاریم كه انتخاب كند. سپس مشاور متناسب با وضعیت شخص پرونده‌ها را با عكس ارایه می‌دهد. اگر مناسب هم نبودند مانع انتخاب‌شان می‌شویم. اگر نتوانستیم آنها را متقاعد كنیم كه به هم نمی‌خورند با خانواده‌هایشان تماس می‌گیریم و اینجاست كه نقش فعال مشاور ثابت می‌شود. موسسه مداوم پیگیری می‌كند. 

ازدواجی بدون تایید موسسه انجام شده؟
در كل تاریخ 12ساله فعالیت‌مان سه مورد قانع نشدند كه مناسب هم نیستند. فشار آوردند همدیگر را می‌خواهیم؛ گفتیم ما مسوول نیستیم بروید خارج از موسسه ازدواج كنید. بعد از طلاق آمدند گفتند حق با موسسه بود. وقتی از قوانین موسسه تبعیت نكردند، مسوولیت را به خودشان واگذار و از عضویت خارج كردیم. این سه مورد طلاق ما نبود. طلاق خودشان بود. 

ازدواج‌های شما اصلا طلاق نداشته؟
خیر. تقریبا سه‌هزار ازدواج به همت موسسه انجام شده و هیچ‌‌‌یك طلاق نگرفتند. تعداد ازدواج‌های موسسه متوسط هفته‌ای یك یا دو و گاهی بیشتر است. 

ملاك متقاضیان موسسه برای انتخاب همسر چیست؟
در ایران ملاك‌ها دهانی است و مطلق نیست. هركس تعریف شخصی دارد. مردان بیشتر زیبایی صورت و زنان هم تناسب اندام، درآمد و پرستیژ اجتماعی موردنظرشان است. 

موسسه افراد را با ملاك‌های بی‌ثبات‌شان می‌پذیرد؟
بله. هر كس ملاك خود را دارد. همان اول نمی‌گوییم معیارهایت غلط است، باید دید چه چیز به فرد آرامش و سرافرازی می‌دهد. ملاك‌ها را آرام‌آرام تفهیم می‌كنیم سپس ملاك مناسب را آموزش می‌دهیم. فروید می‌گوید هر انسان یك جعبه سیاه است كه باید شكافته و شناخته شود. 

كار زمان‌بری است، برای هر متقاضی چقدر وقت می‌گذارید؟
هر قدر لازم باشد. بعضی 45روزه ازدواج كردند، كار بعضی‌ها دو سال طول كشیده. البته استثناهایی بوده. مثلا شخصی از لس‌آنجلس آمده بود، زمان نداشت باید سریع اقدام می‌كردیم. 

چطور مشخص می‌شود كه افراد مناسب هم هستند؟
بعد از پیداكردن طرفین توسط فرم‌ها و مهر تاییدیه مشاور، افراد برای ملاقات به یكدیگر معرفی می‌شوند. بعد از ملاقات از آنان تستی می‌گیریم كه مشخص می‌كند چند درصد از هم خوش‌شان آمده؛ این تست ابتكار موسسه است و داده‌ها را به صورت عدد نشان می‌دهد. اگر نتیجه تست از 65درصد بالاتر باشد اجازه می‌دهیم ملاقات دوم اتفاق افتد. تست دوم عددی نیست، تشریحی است و اگر در زمینه‌های ضروری صحبت نكرده باشند، راهنمایی می‌كنیم در مورد آن مسایل هم نظر یكدیگر را بدانند. مرحله سوم اجازه می‌دهیم خارج از موسسه ملاقات كنند. بعد پرونده به روانكاو ارایه و نظر او در قالب سه گزینه «ادامه ملاقات‌ها»، «دیدار با خانواده‌ها»، «جدایی» به ما ابلاغ می‌شود. 

روانكاو باید برای انتخابش با جزییات استدلال بیاورد. وقتی از همه اینها مطمئن شدیم، فرد را به خانواده طرف مقابل معرفی می‌كنیم. سپس زوج را به مشاور امور ارتباط شخصی كه نقش ساقدوش را دارد، معرفی می‌كنیم. این مشاوره بین بله‌برون و عقد ارایه می‌شود. اگر در این مرحله تشخیص دهیم دو نفر به هم نمی‌خورند و دچار مشكل می‌شوند به خانواده‌ها اطلاع و راهنمای حل و درمان را هم ارایه می‌دهیم كه در مدت تعیین شده توسط موسسه، زوج برای رفع مشكل جنسی خود اقدام كند. 

می‌گویند در ایران 52درصد طلاق معلول نارضایتی جنسی بین زوج‌هاست. چرا این مشاوره مهم در مرحله آخر ارایه می‌شود؟
چون تا این مرحله به قطعیت رابطه عاطفی مطمئن نیستیم. رابطه عاطفی و جنسی مكمل هم هستند اما رابطه عاطفی بنیادی‌ترین رابطه بین زن و شوهر است. این مشاوره را بین بله‌برون و عقد گذاشتیم تا جذابیت جنسی فریب‌شان ندهد. در ضمن به دو نامحرم نمی‌شود مشاوره جنسی داد. 

مرحله بعد چه می‌كنید؟
در مدت نامزدی از افراد گزارش می‌گیریم. وقتی محرم شدند سلامت جسمی‌شان را بررسی و مهارت‌های جنسی را آموزش می‌دهیم چون ممكن است عشق و محبت كورشان كند و دقت را از آنان بگیرد. بعد از تایید سكس‌تراپیست و نبود اشكال در مسیر، برای آزمایش می‌روند. پس از تایید سلامت زوج‌ها، عقد اینجا یا هرجا دوست دارند صورت می‌گیرد. دفتر 410 ازدواج همین‌جاست؛ بعد از عقد هم كلاس‌های آموزشی شروع می‌شود. كل سیكل كار این است. 

چرا با مجوزهای فراوانی كه دارید، در ایران شناخته‌شده نیستید و با چراغ خاموش حركت می‌كنید؟
ما با جامعه و باورهای غلط درگیری عرفی داریم؛ بخشی از كارمندان پایین‌دست با نق‌زدن، كوته‌فكری و گفتن وای زشته! وای عیبه! مانع‌تراشی می‌كنند. می‌پرسید چرا مخفی‌كاری می‌كنیم؟ برای اینكه رسانه‌ها كمكی نكردند. چرا در دنیا معروف هستیم ولی اینجا نه؟ نمی‌گذارند تبلیغ كنیم. رسانه‌ها نمی‌خواهند ما را معرفی كنند. 

همسریابی در ذهن مردم یك لبخند است نه یك درد آشكار و حقیقت مهم. اینجا بنگاه نیست، بلكه مركز همسریابی كاملا رهگیری‌كننده و پیگیر است؛ اگر لازم باشد، جلوگیری هم می‌كند. كجای دنیا چنین موسسه‌ای هست؟ پول و حق مشاوره هم می‌گیرد. چطور آنكه به ماشین عروس گل می‌زند صدهزار تومان می‌گیرد، ولی ما كه به زوج‌ها زندگی عطا می‌كنیم اگر حق مشاوره بگیریم، زشت است! در مقایسه با هزینه آرایشگاه و هزار هزینه غیرضروری كه زوجین پرداخت می‌كنند؛ حق ثبت‌نام زیاد است؟! ازدواج‌های موفق موسسه می‌تواند تبلیغ خوبی باشد اما لشكر كه نیستند، محدودند. متاسفانه خیلی‌ها نمی‌گویند از طریق موسسه ازدواج كردند. 

چرا؟
چون خجالت می‌كشند. دوست ندارند جامعه بفهمد. 

هزینه‌های مشاوره موسسه چقدر است؟
هزینه‌ها بر اساس استاندارد بهزیستی است نه كم، نه زیاد. برای عضویت، متقاضی 70هزار تومان به عنوان كمك می‌پردازد؛ دانشجویان 40درصد تخفیف می‌گیرند. بی‌بضاعتان و كسانی كه از بهزیستی یا كمیته امداد معرفی شدند، مجانی ثبت‌نام می‌شوند. 

600 نفر تاكنون مجانی ثبت‌نام كردند. در حقیقت ما رابین‌هود هستیم؛ از این می‌گیریم به آن می‌دهیم. با این كار موسسه را حفظ و افراد جدی را جذب می‌كنیم. حق مشاوره هیات علمی در مطب 60هزار تومان است اما اینجا 25هزار تومان می‌گیرند؛ از نظر زمان هر چه به فرد مشاوره دهیم، همان را حساب می‌كنیم اما در مراكز مشاوره اگر فرد 10دقیقه مشاوره بگیرد باید هزینه یك ساعت را بپردازد. 

بقیه هزینه‌های موسسه چگونه تامین می‌شود؟
از درآمدها و هدایا؛ نه صدقات. موسسه غیردولتی (NGO) است و نباید بودجه دولتی دریافت كند. افزایش حق عضویت هم به نفع نیست. اگر حق عضویت 200هزار تومان باشد جز متقاضیان شمال شهر، كسی نمی‌تواند پرداخت كند و فراگیر نمی‌شویم. بعضی‌ها انتقاد می‌كنند چرا خدمات موسسه اول مجانی بوده؛ درست است ولی اجاره همین واحد ماهانه 800هزار تومان است.
 
خیران هم تا حدودی همراه می‌شوند. كسانی هم كه دنبال سود هستند، خود را درگیر نمی‌كنند چون زحمتی كه می‌كشیم در مقابل مبلغی كه می‌گیریم، هیچ است. پس باید از نظر مالی خودكفا شویم و این بر عهده مراجعه‌كنندگان است. پاشنه آشیل چنین موسسه‌هایی مشكل مالی‌ است. اگر مشكل حل شود، دیگران بهتر از من موسسه را اداره ‌‌می‌كنند. 

كسی كه خانواده‌اش را وارد كار كرده، عاشق این كار است. همسرم همكارم است و این برای من و مراجعه‌كننده بسیار اطمینان‌بخش است. چند درصد آدم‌ها به موسسه‌های همسریابی با گمان خوش نگاه می‌كنند؟ یك خطا می‌تواند بنیاد 12ساله موسسه را دچار خطر كند. در جامعه ما خطا یا نگاه منفی سریع منتشر می‌شود ولی نگاه مثبت خیر. حتی اگر 10 ازدواج در این 12سال شكل‌گرفته و به مشكل برنخورده باشد به جامعه خدمت كردم یا خیر؟ خانواده‌هایی داریم ازدواج كردند صاحب فرزند شدند و برای تولد فرزند دوم هم برای مشاوره می‌آیند. آنان را رها نكردیم، با ما هستند و ارتباط‌شان صمیمی‌تر شده و برایشان نقش پدر دوم را دارم