صفحه نخست » جزییات-خبر » پزشکی

 با توجه به آنچه گفته شد، می‌توان مراحل اصلی راه افتادن و شیوه ای که می‌تواند به نوزاد کمک کند تا این قابلیت را به دست آورد و مستقل شود، توصیف کرد.

او خستگی ناپذیر، راه می‌رود

بین 4 ماهگی تا یک سالگی، نوزاد مرحلۀ نشستن را پشت سر می‌گذارد، چهار دست و پا راه می‌رود و در پایان این دوره در وضعیت ایستاده قرار می‌گیرد. (باید یادآوری کنیم که برخی نوزادان به هیچ وجه دورۀ چهار دست و پا را پشت سر نمی‌گذارند، و این موضوع هیچ اهمیتی ندارد.) برای یادگرفتن از جا بلند شدن، می‌توانید بگذارید او در مقابل اولین پلۀ راه پله و تحت مراقبت دائم بازی کند. سطوح شیب دار هم برای انجام تمرینات از جا برخاستن مناسب هستند.

به محض اینکه با گرفتن دست کسی می‌ایستد و راه می‌رود، یک کامیون کوچک به او بدهید تا همراه خود بکشد. چسبیدن به این اسباب بازی، ماهیچه های پای او را تقویت می‌کند و رانش به سمت جلو را با خود به همراه دارد. رورؤک هم مناسب است به شرطی که قبل از 8-7 ماهگی استفاده نشود و مدت زمان استفاده از آن بیش از یک ساعت در روز نباشد. (استفاده بیش از حد از رورؤک باعث می‌شود که کودک به راحتی عادت کند، وزن بدنش را تحمل نکند و کمرش با وضعیت نامناسبی رشد یابد.)

بین 12 تا 18 ماهگی، یادگیری راه رفتن حول محور 4 مرحله تنظیم می‌شود:

1- راه رفتن با نگه داشتن لبه های پارک کودک، 2-مامان یا بابا دو دستش را می‌گیرند، 3- فقط یک انگشتش را می‌گیرند، 4- و در نهایت به تنهایی راه می‌رود. زمانی که به فرزندتان کمک می‌کنید تا راه برود، حواستان باشد که بازوهایش را بیش از حد بالا نیاورد. بهترین حالت این است که بازوهایش بیش از حد شانه ها بالا نیایند. طی این دوره، کامیونی که آن را بکشد یا هر چیز دیگری که غلت بخورد، بسیار مناسب اند، در این مدت والدین باید سختی را تحمل کنند و همه جا دنبال فرزندشان باشند. فراموش نکنید که در تمام مراحل باید پیشرفت های کودک را تشویق کرد! به این ترتیب او اعتماد به نفس پیدا می‌کند.