قورباغه نیزه سمی طلایی که سمی ترین جاندار جهان شناخته می‌شود در نخستین پناهگاهی که برای نجات این دوزیست مرگبار درمعرض خطر انقراض در نظر گرفته شده بود، اقامت گزید.
سم این قورباغه به قدری خطرناک و مهلک است که حتی تماس با دستمال کاغذی با این قورباغه می تواند مرگ بار باشد.
هرکدام از این قورباغه های ۵ سانتیمتری برای کشتن ۱۰ بزرگسال در عرض چند دقیقه کافی است.
پوست طلایی و روشن این قورباغه با سم کشنده شبه قلیایی پوشانده شده است. این سم در کار اعصاب بدن اختلال ایجاد کرده و ماهیچه ها را در حالت دائمی انقباض نگه می دارد که در نهایت به سکته قلبی منتهی می شود و مرگ ظرف چند دقیقه از راه می رسد.
اکنون مسئله مهم اینجاست که چرا باید این گونه درحال خطر انقراض را نجات داد.
این قورباغه چون سایر جانداران در اکوسیستم دارای جایگاه خود است، انسانهای دوران باستان از سم آن برای شکار و دفاع استفاده می کردند.
ما در آستانه از بین بردن یکی از مخلوقات مهیج و خارق العاده زمین هستیم. مهم نیست که یک موجود چگونه توسط طبیعت و سیر تکامل حفظ می شود اما همه موجودات همواره برای انسانها ارزشمند هستند و باید در راستای نجات گونه های درحال انقراض کاری انجام داد.
پناهگاه جدید این قورباغه در ساحل اقیانوس آرام و در غرب کلمبیا است که همچنین پناهگاهی برای چندین گونه از پرندگان نیز محسوب می شود. این پناهگاه جدید با عنوان منطقه حفاظت شده دوزیستان ” Rana Terribilis ” در برگیرنده ۱۲۴ محوطه مختلف است و نام آن از واژه اسپانیایی قورباغه گرفته شده است.
بومی‌های ساکن کلمبیا برای قرن‌ها از سم قدرتمند این جاندار برای زهرآگین کردن سرنیزه‌های خود در هنگام شکار یا جنگ استفاده می‌کردند.
زیستگاه این جانداران بخشی کوچک از جنگل‌های بارانزا در سواحل اقیانوس آرام در کلمبیا است و در حالی که تعداد آنها در محدوده کوچک زیستگاه خود بسیار زیاد است، از بین رفتن سریع جنگل‌های باران زا باعث شده نام این قورباغه‌ها در لیست گونه‌های در حال انقراض قرار گیرد.
رنگ این جانداران که به عنوان ابزاری برای فراری دادن شکارچیان مورد استفاده قرار می‌گیرد، متناسب با موقعیت زندگی آنها سبز کمرنگ، نارنجی و طلایی است و غذای خود را از حشرات، جیرجیرک‌ها، مورچه‌ها، سوسک‌ها و موریانه‌ها تامین می‌کنند.
دانشمندان هنوز منبع این سم کشنده را در بدن قورباغه‌های کوچک پیدا نکرده‌اند اما احتمال می رود این دوزیستان سم‌های گیاهی که در بدن شکارهای آنها وجود دارد را به خود جذب می‌کنند، زیرا انواعی از این قورباغه‌ها که در انزوا و به دور از حشرات بومی زیستگاهشان زندگی می‌کنند، به هیچ وجه سمی نیستند.